Andlegir dvergar í smáríki

Að undanförnu hefur mikið verið rætt og ritað um þetta kunningja- og klíkusamfélag sem okkur finnst svo ægilega gaman að búa í. Það er einhvernveginn einsog fólk sé að átta sig á því fyrst núna hvað nálægðin og klíkutengslin eru þjóðfélagslega eyðileggjandi. Fyrirlestrar hafa verið haldnir og nú nýverið kom út góð bók eftir Styrmi Gunnarsson þar sem hann m.a. fjallar ítarlega um kunningjasamfélagið og nálægðina sem er hér allt að drepa.

Árið 1997, fyrir heilum 12 árum síðan, tóku nemendur Menntaskólans við Hamrahlíð langt og ítarlegt viðtal við mig sem birtist í skólablaði þeirra þá um haustið. Þegar ég les viðtalið núna þá finnst mér einsog það hafi verið tekið í dag. Ætla að birta hér brot úr þessu viðtali, orðrétt:  

Spyrill: "Hvernig finnst þér Ísland miðað við önnur lönd? Hvað mætti betur fara?"

Stormsker: "Klakinn er ágætur í rauninni og að mörgu leiti betri en mörg önnur lönd, þ.e.a.s. landið sem slíkt, en ekki fólkið. Geta og hæfileikar skipta hér engu máli þegar kemur að því að fá sér embætti. Menntun og gráður virðast ekki skipta hér nokkru einasta máli heldur fyrst og fremst það að eiga frænku í hirðinni, vera sonur forstjórans, þekkja deildarstjórann, hafa farið á fyllerí með vini eigandans, vera tengdasonur ritarans eða eitthvað þvíumlíkt. Þetta er ástæðan fyrir amatörmennskunni hér á flestum sviðum. Þótt þú sért menntaðasta séní veraldarinnar þá skiptir það akkúrat engu máli hér á þessu axlarklappslandi ef þú ert ekki kunningi kunningja forstjórans. Það er náttúrulega fámennið sem gerir þetta af verkum. Allir eru skyldir en sumir eru skyldari en aðrir. Fámennið gerir það semsé af verkum að þjóðfélagið getur ekki kallast þjóðfélag án gæsalappa og sviga. Þetta er bananalýðveldi einsog ég hef ítrekað í það óendanlega. Afskaplega úrkynjað og óinteresant.

En einsog ég segi, landið sem slíkt er gott og veðurfarið er að mörgu leiti ágætt, ef maður vill leggjast í þrúgandi þunglyndi, en það má hinsvegar segja margt misjafnt um kerfið og fólkið einsog gengur. Þó íslendingar séu kannski ekki manna skemmtilegastir, heiðarlegastir og klárastir þá mættu þeir samt vera tveimur milljónum fleiri, hversu einkennilegt sem það kann nú að hljóma."

 

Flokkapólitík og kreddur

 

Spyrill: "Ertu hlynntur einhverri stefnu í stjórnmálum?"

Stormsker: "Nei, ég er ekki einstefnumaður, hvorki í pólitík né öðru. Ég held að menn sem vilja draga sjálfa sig í litla og þrönga dilka séu afskaplega lítils virði sem hugsandi verur. Ég get svosem sagt að ég sé afar frjálslyndur jafnaðarmaður, hægra megin við Sjálfstæðisflokkinn, en ég held að enginn myndi vita hvað ég ætti við. Blind trú á stefnur og isma er fyrir idjóta. Flokkapólitíkin hérna er sömuleiðis fyrir idjóta, eða sýnist þér margir á Alþingi vera með snjalla hausa á hálsinum? Ég spurði einu sinni frekar þunna þingkonu hvað hún væri stór. Hún sagði: "Ég er 1,70." Ég sagði þá við hana að ég væri að spyrja um hæð, ekki greindarvísitölu. Flokkakerfið og kjördæmaskipanin gerir það að verkum að það er ekki hægt að tala um neina alvöru pólitík hér á landi. Hérna er ekki nein önnur pólitík en valdapólitík; að sitja sem fastast á sínum breiða rassi á valdastóli og maka krókinn og sökkva sér á kaf oní kjötkatlana.

Uppistaðan í öllum flokkum er hin landlæga tröllheimska seigdrepandi afturhaldssemi, þ.e.a.s. framsóknarmennska. Ef snefill af hinni annars ágætu frjálshyggju kemst inní landið, þá breytist hún á stundinni í einokun, samkeppnisleysi, einkavinavæðingu og dellu. Hér komum við aftur að þessu skelfilega fámenni."

Svo mörg voru þau orð sem ég lét falla fyrir 12 árum síðan. Ekkert hefur breyst og ekkert mun breytast því fólkið vill ekki raunverulegar breytingar. Það vill sama gamla eitraða grautinn í sömu gömlu skálinni.

 

 

(Þessi grein birtist í Mogganum í morgun)

Friðarsúlan kom og friðurinn hvarf

Þó að flestir líti eflaust á friðarsúluna hennar Yoko Mono sem stærsta reðurtákn sem sést hefur á byggðu bóli, einskonar frygðarsúlu, þá eru samt sumir sem sjá í henni mannlega reisn í öðrum skilningi. Líta á hana sem tákn friðar, en einsog allir vita þá verður friðar best gætt með loftvarnarljóskösturum einsog þessum. Þessi súla hennar Yoko er semsé ekki bara óráð gamallar atvinnuekkju sem veit ekki hvað hún á við tímann að gera, heldur líka óráð gamallar listaspíru sem veit ekki hvað hún á við tímann að gera. Sjálfur hallast ég að því að þessum loftvarnarljóskastara hljóti að fylgja álög og bölvun. Dæmi:

Aðeins örfáum dögum eftir að Yoko kveikti fyrst á “friðar”súlunni, eða hvað þetta nú er, þá sprakk borgarstjórn Reykjavíkur í loft upp. Gamla góða Villa var sturtað niður og Ólafi F. lækni troðið með læknisvottorði í borgarstjórastólinn. Ráðhúsið logaði í óeirðum og ófriði.

 

 

 

Lengi getur vont versnað

 

Þegar “friðar”súlan var tendruð í annað sinn þá hrundi bankakerfið til grunna og allt fór rakleitt til helvítis. Í kjölfarið rak hvert áfallið annað: Gjaldþrot heimila, fólksflótti, Borgarahreyfingin, atvinnuleysi, botnfall krónunnar. Fólk þurfti að fara úr 12 ára viskíi í landa og útrásarhetjur úr kóki í diet kók. Helferðarstjórn Jóhönnu og Steingríms komst á koppinn og hellti svo úr honum yfir þjóðina. Þessi hreina vinstri stjórn réð hreina öfgafrjálshyggjudúdda í AGS sem yfirstjórnendur peningamála. Hún skuldbatt þjóðina á höndum og fótum. Ekkert mátti verða til að losa tungu hennar af botni ESB.

Aldrei fyrr í sögu íslensku þjóðarinnar hefur annar eins ófriður ríkt á Íslandi og eftir að kveikt var á friðarsúlunni hennar Yoko.

 

 

Yoko og Jóka eru ekki að djóka

 

Svo þegar maður hélt að verra gæti það ekki orðið, tæpu ári eftir hrun, hvað gerðist þá? Jú, mætti ekki kellingarálfurinn enn einu sinni með öll sín sólgleraugu og allt sitt rugl, í sínu kolsvarta galdradressi með stromphatt einsog páfinn og fór að kyrja eitthvað akabradabra nonsens í Hafnarhúsinu og kveikti svo í ofanálag enn eina ferðina á þessum hörmungar ófriðardrjóla sínum.

Og viti menn: Í sömu andrá dundu hörmungar yfir okkur sem aldrei fyrr: Félagsmálaráðherra fór að kynna áætlanir sínar til “bjargar” heimilum landsins, Davíð ráðinn ritstjóri Moggans, Jóhanna Sig. lét sjá sig í dagsbirtu og ítrekaði ábyrgð barnabarnanna á einkabankanum sem fixaði Icesave-snilldina, Ögmundur stökk ælandi frá borði, Serðir Monster gaf út plötu, Stormsker fór að skrifa pistla í Moggann, og til að bæta gráu ofaná svart þá fór Steingrímur J. að hugsa, – upphugsa skattpíningarstefnu til að koma þjóðinni alveg endanlega undir vinstri græna torfu. Það er nefnilega ekki nóg að varpa skuldum bankakrimma á breitt bak þjóðarinnar, það verður að skattpína hana útúr kreppunni og alveg útúr heiminum ef að stefna “velferðarstjórnarinnar” á að ganga upp.  

Allt virðist springa í loft upp sem japanska galdranornin kemur nálægt; Bítlarnir, Lennon, Hiroshima, Nagazaki, World Trade Center og núna Klakinn. Ef að stjórnin springur líka þá eigum við henni þó allavega eitthvað að þakka.

 

 

(Þessi grein birtist í Mogganum í morgun)

Ingibjörg Sólrún reið þjóðinni

Ég veit ekki alveg hvor ummæli Imbu Sollu eru óheppilegri; þau sem hún viðhafði á Borgarafundinum í fyrra - að fólkið í salnum væri ekki þjóðin, eða þegar hún afsakaði þessi orð sín í þætti Sölva á Skjá 1 fyrir stuttu: "Mér fannst fólkið reitt og það gerði mig líka reiða."

Reiði hennar var þó af allt öðrum toga en reiði fólksins sem var að missa aleiguna. Fólkið var reitt útí hana vegna getuleysis ríkisstjórnar hennar en Imba var auðvitað ekki reið útí sjálfa sig heldur var hún reið fólkinu fyrir að vera reitt henni og hennar handónýtu ríkisstjórn. Skilningsleysi Imbu er greinilega ennþá alveg í algleymingi. Hún virðist ekki ennþá ná því, ári eftir hrunið, hversvegna fólkið var og er reitt. Menn virðast missa allt jarðsamband um leið og þeir komast á þing. Fara strax uppí 40 þúsund fetin, - sumir í boði útrásardólganna.

 

Er reiði fólks virkilega óskiljanleg?

 

Í þætti Sölva á Skjá 1 sagði Imba Solla spekingslega:

"Ég held að reiðin sé mjög vont afl. Eitt af því, sem ég ásaka sjálfa mig fyrir og á kannski erfiðast með að fyrirgefa sjálfri mér í kringum hrunið, það er það að hafa átt þátt í því að kalla fram alla þá reiði sem varð í samfélaginu. Ég get ásakað sjálfa mig fyrir að hafa ekki stuðlað að því að draga meira úr þeim skelli sem að þetta varð fyrir samfélagið og draga úr þeirri reiði sem þetta kallaði fram í samfélaginu, vegna þess einsog ég segi: Reiðin er svo vont afl."

Hún semsagt framkallaði reiði og reiddist svo fólkinu fyrir að reiðast. Hún skilur ekki að fólk fylltist réttlátri reiði. Reiði getur nefnilega verið réttlát og undanfari breytinga til batnaðar þó að Imba skilji það auðvitað ekki.

 

Imba leggur réttláta reiði og græðgi að jöfnu

 

Og áfram hélt samspillingarskörungurinn að ausa úr viskubrunni sínum:

"Ég er þeirrar skoðunnar að þeir sem eru hugmyndafræðingar eða talsmenn reiðinnar þeir gera samfélaginu jafn mikið ógagn og hugmyndafræðingar og talsmenn græðginnar gerðu á sínum tíma."

Vá hvað þetta er djúpt. Einstein bara mættur á svæðið. Hún hlýtur að fá Nóbelinn fyrir þessa speki. Hún leggur að jöfnu fólk sem er reitt yfir því að hafa misst aleiguna og fólk sem mærði græðgina, Baugsveldið og útrásina í hástert. Þar er hún líklega að tala um sjálfa sig, Ólaf Grí(m)s og fleiri slíka lírukassaapa útrásarinnar. Henni virðist fyrirmunað að skilja reiði fólks enda lítur hún ekki á almenning sem þjóðina. Þjóðin er í hennar huga þotuliðið; stjórnmálamenn, útrásarviðrini og kúluvambir bankanna.

Hún og hennar vankaða ríkisstjórn framkölluðu reiði með aðgerðaleysi sínu og aulaskap og svo furðar hún sig núna á reiði fólks. Ég veit ekki hvað þetta er sem hún er með í höfðinu, en ég óska henni góðs bata þó hann sé ekki beint sýnilegur. Mitt síðasta verk væri að gera grín að veikindum fólks, en þegar einhver sagði mér að Imba Solla væri með eitthvað í hausnum þá sagði ég að það gæti bara ekki verið. Ég tryði nú ekki hverju sem væri. Hún væri jafn tóm og vasar almennings. Það eru greinilega engin batamerki á lofti. Bara manneskja full af lofti.

 

 

(Þessi grein birtist í Morgunblaðinu 14. nóvember 2009)

Nor-rænulausa helferðarstjórnin

Það fer að verða soldið erfitt að botna í illa þefjandi ríkisstjórninni. Ögmundur stekkur í ofboði úr henni haldandi fyrir nefið en styður hana hinsvegar heilshugar. Hann er svo hrifinn af þessari ríkisstjórn að hann getur ekki fengið af sér að sitja í henni mínútunni lengur. Guðfríður Lilja vill sömuleiðis ekki sjá að taka sæti í þessari ríkisstjórn og kúgast við tilhugsunina en styður hana hinsvegar alveg af alefli. Hugsunin er einhvernveginn svona: "Ég vil engan þátt eiga í ykkar heimskulega glæpapukri og vil ekki bendla mig við ykkar rugl, en ég styð ykkur hinsvegar af heilum hug því frekar vil ég hreina vinstri óstjórn en óhreina hægri óstjórn." Ég veit ekki hver nennir að reyna að skilja þetta. Það er einsog hvert sæti í þessari ríkisstjórn sé rafmagnsstóll sem enginn vill tylla sér í nema fársjúkir valdafíklar.  

Steingrímur J. er löðursveittur á harðahlaupum útum allan heim til að redda snúrum og drasli í öndunarvél þessarar ríkisstjórnar sinnar og snýst einsog vindhani í ofsaroki og sturtar niður hverju kosningaloforðinu á fætur öðru enda hefur hann sagt að stefna flokks síns samræmist ekki raunveruleikanum.

 

Ráðríkið, það er ég

Jóhanna Skjaldborg Sigurðardóttir forsætisráðherfa er líklega illskiljanlegust þeirra sem nenna að sitja í þessari nor-rænulausu helferðarstjórn. Henni finnst best að stjórna með kúgunum og hótunum einsog yndislegi Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hennar og hún heimtar samstillta samvillta samspillta ríkisstjórn sem er til í að láta ALLT yfir sig og þjóðina ganga til að tryggja inngöngu í ESB sem fyrst. Einkunnarorð Jóhönnu eru: Ráðríkið, það er ég. Þetta er ráðríkisstjórn Jóhönnu. Hún flæmdi Ögmund burt afþví hann hafði sjálfstæða hugsun og vildi halda í þann mikilvæga fyrirvara að við gætum leitað réttar okkar fyrir dómstólum varðandi Icesave ruglið. Skömmu eftir að hafa sparkað Ögmundi út á götu snerist hún 180 gráður og sagði að "það væri auðvitað ekki ásættanlegt ef okkur væri bannað að leita rétta okkar síðar meir, ef í ljós kemur að okkur hafi ekki borið þessi greiðsluskylda á icesave láninu."

Og núna snýst hún aftur 180 gráður og vill ásamt villta spillta vinstrinu samþykkja að ákvæðið um dómstóla verði gert marklaust og einskisvert! Hvað er að? Ég er ekki alveg nógu þroskaheftur til að skilja þennan hringlandahátt. Fyrir örfáum mánuðum vildi hún troða þessum ánauðarsamningi ólesnum í gegnum þingið án ALLRA fyrirvara. Hún hendir Ögmundi út og tekur síðan undir allt sem hann sagði sem var orsök þess að hún henti honum út. Og núna snýr hún aftur við blaðinu og samþykkir að ef málið fari fyrir dómstóla þá töpum við því jafnvel þótt við vinnum. Eru ekki til einhver lyf við þessu?

 

Hring eftir hring eftir hring eftir hring fer flokkurinn

Afhverju ganga ekki allir úr þessari ríkisstjórn úr því að verið er að framkvæma þar hluti sem allir virðast vera ósammála? Meiraðsegja Jóhanna er ósammála sjálfri sér. Steingrím J. væri að vísu ekki hægt að losa úr stólnum með járnkarli og kúbeini og 50.000 volta rafstuði því hann er jú hugsjónamaður. Hugsjón hans er að sitja sem fastast. Hann er einsog farþegi í strætisvagni sem fer með honum hring eftir hring mánuðum saman án þess að vita hvert hann er að fara og hvort hann sé yfirleitt í réttum vagni, en vill ekki standa upp og fara úr á næstu stoppustöð af ótta við að sjálfstæðismaður setjist í sætið hans. Jóhanna situr rammvillt og samvillt við stýrið í vagúmpökkuðum stjórnklefa. "Viðræður bannaðar við vagnstjóra í akstri." Kleppur - Hraðferð.

 

Óskastjórn pottaglamraranna

Endurtek: Fyrir örfáum mánuðum reyndu dýrðlingarnir gegnsæu þau Jóhanna Skjaldborg og Steingrímur Gjaldborg að lauma Icesave ánauðarsamningnum ólesnum í gegnum Alþingi, án allra fyrirvara, og töluðu um "frábæran samning" sem Svavar-ég-nenni-þessu-ekki-Gestsson og einhver Mr. Bean krotuðu annarshugar undir í útlandinu að beiðni Steingríms, góðvinar þeirra. Samfylkingarforkólfarnir töluðu þá um að þeir myndu samþykkja hann blindandi einsog kettlingar og voru skýjum ofar í einfeldni sinni, fákunnáttu og ábyrgðarleysi.

Þetta er óskastjórnin sem búsáhaldabyltingin vildi sjóða saman í pottunum sínum. Hér er hún komin: "Hrein" vinstristjórn. Hreinn viðbjóður. Þessi nor-rænulausa helferðarstjórn veit samt ekki hvort hún er að koma eða fara en hún mætti gjarnan fara, - fara ein og óstudd til heljar án þess að draga þjóðina með sér í fallinu.

Við þurfum að fá hér utanþingsstjórn, - neyðarstjórn skipaða óklíkutengdum, klárum, heiðarlegum, frjálsum og óháðum fagmönnum. Ef engir slíkir innlendir fagmenn finnast þá mega þeir allir vera erlendir mín vegna. Jafnvel helst erlendir. Allavega kæri ég mig ekki um fleiri gjörspillta, vanhæfa, vankaða, eiginhagsmunapotandi, keypta og illa þefjandi stjórnmálaviðvaninga í boði Baugs, kúluvambabankanna og FL-Group, hvar í flokki sem þeir hanga.

 

 

(Þessi grein birtist í Morgunblaðinu 7. nóvember 2009)

Loksins Loksins. Íslandi er borgið

Jæja, loksins er hún komin í verslanir, platan sem ég og heimsbyggðin höfum beðið eftir með óþreyju frá því í byrjun árs, "Tekið stærst uppí sig" með Serði Monster. Það mátti ekki seinna vera því ég var nær dauða en lífi. Loksins getur maður farið að hlusta á hjartnæma söngva um útrásarvíkinga, femínista, kúluvambir bankanna, stjórnmálafroska, drullupumpur og aðrar hetjur þjóðfélagsins. Í tilefni dagsins hef ég sett lagið "Mín slísí saga er sönn" í tónlistarspilarann hér til vinstri á síðunni, (þar má einnig finna lögin "Þann dag er Klakinn dó" og "Tíu lygnir landráðamenn" af plötunni) og svo ætla ég að birta hér brot úr viðtali sem birtist við Serði um plötuna í júlí:

 

"Siðferðið er í molum á Islandi. Siðgæðisvitundin er engin. Serðir Monster er náttúrulega akkúrat rétti maðurinn til að bæta úr því. Það sem Ísland vantar sárlega núna á þessum alvarlegu siðlausu tímum er almennilegt klám. Femínistar hljóta að geta verið mér sammála um það. Við þurfum að efla nýsköpun á því sviði. Ég er að að reyna að leggja mitt af mörkum með þessari hjartnæmu plötu minni.

Þessi 19 laga plata mín væri bókstaflega barmafull og þarmafull af eðal klámi ef ekki væri kreppa. Það er nefnilega kreppa í landinu þó það hafi ekki verið auglýst víða. Og þessari meintu kreppu verður maður einnig að gera skil. Platan er þessvegna bland í poka, rétt einsog eistu. Þau eru líka svona bland í poka.

Þó að kreppunni fylgi gjaldþrot, atvinnuleysi, hjónaskilnaðir, fólksflótti og svoleiðis fjör þá eru líka neikvæðar og alvarlegar hliðar og það eru þær hliðar sem ég er að reyna að koma auga á. Kreppan er nefnilega ekki bara skemmtun og húllumhæ og eintóm hamingja einsog allir halda. Það eru líka slæmir punktar við hana sem sakar ekki að gefa gaum."

 

Sakar ekki að geta þess að Hagkaup neitar að selja plötuna vegna þess að þeim þykir umslagið víst eitthvað dónalegt. Þeim finnst ekkert dirty við það að útrásarvíkingarnir skulu hafi tekið þjóðina í kakóið en þeim finnst gasalega dirty að ég skuli hafa teiknað mynd af athæfinu. Svona er Ísland í dag. Ætli ég verði ekki að klæða plötuna í nærbuxur eða umslag eða eitthvað svoleiðis svo að sprellinn og sprellið sjáist ekki. Hagkaup er það siðavant fyrirtæki og má ekki vamm sitt vita. Humm humm. Platan er hinsvegar komin í allar betri búðir.

 

Hér er svo textinn við lagið "Mín slísí saga er sönn." Þess má geta að lagið fæst ekki spilað á Bylgjunni, hvernig sem skyldi nú standa á því. Hver á eiginlega öll þessi bannaglöðu kompaní?

 

 

 

Mín slísí saga er sönn

(Lag: Jacques Brel. Texti: Sverrir Stormsker)

 

Ég átti höll og eðal bíl,

og einkaþotu, jú og krakkaskríl,

já ég var æðislegur gaur.

Ég var dáður, átti aur,

núna ataður er aur.

 

Nú ógeðslanda drekk eg dræ,

og drepst á hverju kvöldi yfir Sky.

Ég bý í venjulegri blokk.

Drottinn, þetta er þvílíkt sjokk.

Fjandans helvitis fokking fokk.

 

Ég er foj, ég'er í fönn.

Öll min slísí saga'er sönn.

Þó´hún sé lygileg

er hún sannari en ég.

 

Goodbye mitt sukk og svínarí

og svindilbrask og glæpakompaní

hvar ég fékk bellibrögðum beitt.

Fyrir það ég fékk jú greitt.

Fólkið skilur ekki neitt.

 

Goodbye mín snekkja'og lúxuslíf.

ég lengur ekki'í einkaþotum svíf.

Nú tek ég strætó einsog pakk.

Horfinn er minn kadilakk.

Ég fæ klígju, ullabjakk!

 

Ég er foj, ég'er í fönn.

Öll mín slísí saga'er sönn.

En öll lög eru hjóm,

ég mun ekki fá neinn dóm.

 

Goodbye mitt skuggalega líf,

ég lengur ekki neina tinda klíf,

jú það er marflatt þetta sker.

Engir dalir eru hér,

aðeins krónur, því er ver.

 

Ég á í felum í útlöndum

jú eitthvað pínupons af milljörðum.

Ég held ég flýji'af Íslandi.

Hér eru allir hvíslandi

ef ég er eitthvað sýslandi.

 

Ég er foj, ég'er í fönn.

Öll mín slísí saga'er sönn.

En öll lög eru hjóm,

ég mun aldrei fá neinn dóm.

 

Ég er foj, ég'er í fönn.

Öll mín slísí saga'er sönn.

Hún er svívirðileg,

hún er sönn en ekki ég.

 

Fólk gargar á mig, gefur mér púst

fyrir það eitt að hafa´allt lagt í rúst.

Já þetta er nú þakklætið.

Ég mun aldrei finna frið

fyrr en ég eignast almættið.

 

Goodbye minn faðir, fjandi er hart

að flýja þegar ógert er svo margt.

Svo mörgu´á eftir að stela hér.

Fjölda banka á þetta sker.

When you see them I´ll be there.

 

Ég er foj, ég'er i fönn.

Öll mín slísí saga'er sönn.

Ekkert í þessu skil,

allt er farið fjandans til.

 

Ég er foj, ég'er i fönn.

Öll mín slísí saga'er sönn.

Þó hún sé lygileg

er hún sannari en ég.

 

Ég er foj, ég'er í fönn.

Öll mín slísí saga'er sönn.

En öll lög eru hjóm,

ég mun aldrei fá neinn dóm.

 

Ég er hálfviti já,

jibbí jibbí jibb jei,

algjör hálfviti já,

ligga ligga ligga lá.

 

 

 

Serðir Monster: Söngur, bakraddir, kassagítar, píanó, orgel,

rafmagnsgítar, trommur, bassagítar, hljómborð.

 

Útsetning: Sverrir Stormsker, með hliðsjón af útsetningu Terry Jacks.

Upptökustjóri: Sverrir Stormsker.

Stúdíó: Fjarupptökur.is, Flúðaseli 86.

Upptakari: Snorri Idol Snorrason.

Hljóðblöndungar: Vilhjálmur Guðjónsson og Sverrir Stormsker.

Áríðandi fréttatilkynning frá Tussudýraheimtufrekjusamtökum Íslands

Mér var að berast eftirfarandi fréttatilkynning:

 

Ekki tilgangur okkar að niðurlægja beljuna

 

 

Í úttekt Tussudýraheimtufrekjusamtaka Íslands á því af hvaða kyni viðmælendur tveggja vinsælla umræðuþátta hjá Ríkissjónvarpinu- og útvarpinu hafa verið undanfarna tvo mánuði kemur í ljós að tæplega helmingur viðmælenda voru tuskudýr tussudýr, en það þykir afleit niðurstaða og lýsandi fyrir kúgun pungrottanna.

Um er að ræða þættina Sífur Egils í Sjónvarpinu og útvarpsþáttinn Vökulokin á Rás 1. Í ljós kom að tussudýr eru þar í miklum minnihluta eða um 49,9% viðmælenda.

Tussudýraheimtufrekjusamtök Íslands boða til vælusúpufundar á fimmtudaginn undir yfir-grafskriftinni „Tussudýr eru líka fólk og þau vilja miðla af fáfræði sinni og pungrottuhatri í fjölmiðlum á kosningaári á kostnað þeirra sem hafa eitthvað að segja."

Svínhildur Kvabber, formaður stjórnar Ríkisútvarpsins ohf., og Sóðey Tómhausdóttir, borgarfulltrúi Vit-Grannra, flytja of löng erindi og taka þátt í sveittum samræðum á eftir. Að því loknu mun Grátkór Raufarhafnar stíga á eggjastokk og taka nokkur lög. Í görnina.

Fundurinn fer fram á Hallærisstöðum við Túnguötu 14 í Rekkjuvík og hefst klukkan 12. Fundurinn er öllum opinn, líkt og tussudýrin, öllum nema pungrottum, og boðið verður upp á vælusúpu og gegnsteikt fórnarlamb í táraflóði að barlómnum loknum, að því er fram kemur í tilkynningu frá félaginu.

 

(Hugsanlegt er að fyrirsögnin og myndin tilheyri annarri frétt. Þó ekki víst)

 

Að drulla á gólfið í annarra manna húsum

Öðru hvoru sé ég í bloggheimum hágrenjandi menn sem kvarta sáran yfir því að ég skyldi hafa hent þeim út af blogginu hjá mér sem ótækum kommenterum. Þeir eru um 5 talsins, - 5 af þeim þúsundum sem skrifa og kommentera á moggablogginu. Þessir menn eru svokölluð "troll" eða netheimanöldrarar sem eyðileggja alla umræðu sem þeir koma nálægt með því að dylgja og þrugla og bulla og rugla og leggja endalaust síðuhaldara orð í munn með tuðáráttu sinni og óendanlegum leiðindum.Yfirleitt nota þeir annarra manna síður undir sitt vafasamasta bullshit.

 

 

Innlegg þeirra eiga ekkert skylt við "rökræður" eða "skoðanaskipti" heldur aðeins jag og þus og rugl og bull og dylgjur og skítkast og nagg og röfl og skvaldur og nonsens og óbærileg leiðindi. Við svoleiðs menn segir maður einfaldlega: "Veistu það, ég nenni þér ekki. Þér er ekki viðbjargandi. Vertu úti."

Þetta flokka þeir sem gasalega ritskoðun og aðför að tjáningarfrelsinu og fara háskælandi um bloggheima og geta ekki á heilum sér tekið hvað maður er nú vondur að leyfa þeim ekki að nöldra og nöldra og nöldra og nöldra á manns eigin síðu í eyrað á manni í það óendanlega. Síðan taka þeir til við að bulla um að maður hafi ekki undan við að fleygja út mönnum sem eru manni ekki hjartanlega sammála í einu og öllu, sem er náttúrulega fráleit þvæla einsog annað sem þeir hafa uppá að bjóða.

 

Bloggsíða hvers manns er hans eigið hús sem hann ræður hverjum hann býður í. Sumir menn eru einfaldlega ekki í húsum hæfir. Svokallaðir party spoilerar. Ekkert ósvipaðir drafandi barfyllibyttum sem liggja á öxlinni á manni og slefa einhverri heimsku uppí eyrað á manni. Þessir ódönnuðu aular leggja það í vana sinn að vaða inní annarra manna hús og skíta á teppið og furða sig síðan á því að þeim sé fleygt á dyr og sagt að drulla heima hjá sér. Slíkir menn eru ekki viðræðuhæfir og maður hendir þeim náttúrulega bara út með hryllingi og gúmmíhönskum. Eftir að hafa gefið þeim fullt af sénsum án árangurs þá fær maður að sjálfsögðu uppí kok og segir dæsandi: "Æi vertu úti apinn minn og lærðu að skíta í eigið klósett. Ekki á gólfið hjá mér. Láttu þig hverfa leppalúði. Vertu blessaður."

Það er ekki flóknara en það.