Vinstri grænir á leið í Heims(k)metabókina

Kolbrún Halldórsdóttir er þungavigtarmanneskja í Vinstri grænum, enda ráðherfa. Hún væri ekki ráðherfa ef hún væri ekki ein af hæfustu manneskjunum sem Vinstri grænir hefðu uppá að bjóða.

 

Hún sagði í fréttum í gærkvöld, líklega eftir samráð við aðra í forystu flokksins, að Vinstri-hreyfingin grænt framboð leggðist gegn olíuleit á Drekasvæðinu vegna þess að olíuvinnsla væri í andstöðu við stefnu flokksins.

 

 

Ef að fleiri tonn af gulli finndust í jörðu, jafnvel heilt gullfjall einhversstaðar í óbyggðum Íslands, þá væru Vinstri grænir að sjálfsögðu mótfallnir nýtingu þess, jafnvel þótt þjóðin væri að svelta í hel, vegna þess að jarðrask og náttúruspjöll væru í andstöðu við stefnu flokksins. Þetta er nákvæmlega það sem hún er að segja.

 

Að lifa af er í andstöðu við stefnu flokksins. Þetta er fólk sem myndi drepa þjóðina úr hungri ef að ekkert annað væri í boði nema áldósamatur og ólífrænt ræktað grænmeti, vegna þess að það væri í andstöðu við stefnu flokksins að leggja sér svoleiðislagað til munns.

 

VG er annar stærsti flokkurinn á Íslandi í dag. Þetta eru snillingarnir sem Íslendingar vilja fá yfir sig næstu 4 árin, jafnvel næstu 40 árin.

Og ég sem hélt að botninum væri náð og að leiðin gæti bara legið uppávið úr þessu. Ekki aldeilis. Förum endilega undir Vinstri græna torfu.

VG gegn olíuleit á Drekasvæði

Ástþór í stórfurðulegu viðtali

Eitt skrítnasta viðtal sem ég hef séð í langan tíma má sjá HÉR. Ef fólk sér ekkert athugavert við þetta viðtal þá er það líklegast orðið of vant íslenskri fréttamennsku. Til að gera fólki auðveldara fyrir að ná skringilegheitunum þá prentaði ég viðtalið upp svona að megninu til, stytti það og bætti við athugasemdum frá sjálfum mér. Þar eð það eru spurningarnar sem eru stórskrítnar en ekki svörin þá prenta ég þær upp en segi svona upp og ofan af svörum Ástþórs enda öll málefnaleg og sjálfgefin að megninu til. Spyrlar fyrir Mbl eru þær Agnes Bragadóttir, sem oft hefur gert stórgóða hluti, og Þóra Kristín Ásgeirsdóttir, sem sömuleiðis hefur oft gert fína hluti. En þarna var einsog þær hefðu verið neyddar óundirbúnar í þetta verkefni með byssu við gagnaugað og ekki alveg vitað tilhvers þær voru þarna:

 

Agnes: "Ég skil ekki alveg þessa hugmyndafræði þína um almannaþing, að það sé hægt að hafa það í eina og sama pottinum að skreppa í hraðbankann og taka ákvarðanir í þjóðþrifamálum í atkvæðagreiðslu í hraðbankanum. Hvernig ætlar þú að útfæra þetta í raun og veru?"

Ástþór sagði henni að hún væri að blanda saman tveimur hlutum og útskýrði síðan hvernig þetta væri hægt.

Sjálfum hefur mér alltaf þótt ótrúlega bjálfalegt að þurfa að labba útí einhvern skóla í almennum kosningum og merkja þar X á einhvern seðil sem mjög auðvelt er að gera óvart ógildan ef maður er skjálfhentur eða vanviti. Síðan er tekið til við að rýna í hvern miða og handtelja atkvæðin. Furðulega primítíft á tölvuöld. Hefðu rafrænar kosningar verið komnar til sögunnar fyrir 9 árum þá hefði heimurinn ekki fengið Bush yfir sig. (Sjá mynd úr Flórída-atkvæðatalningunni hér til vinstri).

Hvað um það. Þessi fyrsta spurning Agnesar var skiljanleg, en nú koma fréttakonurnar með fullyrðingar á færibandi og alveg hreint stórfurðulegar spurningar:

 

Agnes: "Þú hefur hafnað alfarið niðurskurði ríkisfjármála..."

Rangt. Ástþór útskýrði mál sitt.

 

Agnes (viðbrögð við athugasemd Ástþórs): "Ert þú ekki að berja höfðinu utan í stein?"

Rangt. Ástþór útskýrði mál sitt.

 

Agnes: "Afhverju kemurðu ekki heim með peningana þína sem þú átt erlendis?"

Ástþór útskýrði mál sitt. En ég spyr: Hvaða skylda ber honum til þess? Afhverju spurði hún ekki alveg eins: "Afhverju geturðu ekki tapað peningum einsog við hin?" Afhverju í ósköpunum ætti hann sem óbreyttur borgari endilega að koma heim með sinn ævisparnað erlendis frá og tapa honum hérna í arfavitlausum íslenskum fyrirtækjum? Ég hélt að hann réði því sjálfur hvað hann gerði við sína peninga. Þarna held ég að fréttakonan hafi gleymt því að hún var að tala við venjulegan athafnamann en ekki útrásarþjóf.

 

Agnes: "Ef þú ert með fullt af peningum í útlöndum ert þú þá ekki einn af þeim sem átt að koma með þá heim?"

Ástþór útskýrði fyrir henni að hann væri ekki með "fullt af peningum" í útlöndum heldur sparnað sinn. Einhverjar krónur. Hver segir að Ástþór EIGI að koma með sinn sparnað heim? Einu mennirnir sem EIGA að koma með peninga heim eru þeir sem rændu þeim frá íslenskum almenningi.

 

Agnes (með þjósti og fingurinn á lofti): "Hvar hefur þú fjárfest í íslensku atvinnulífi? Ég spyr? Hvar hefur þú fjárfest í íslensku atvinnulífi? Hvenær hefur þú lagt krónu í íslenskt atvinnulíf?"

Ástþór sagði henni að hann hefði rekið hér fyrirtæki í mörg ár sem héti Álfaborgir og það urðu greinilega veruleg vonbrigði fyrir fréttakonuna að heyra að hann hefði fjárfest í íslensku atvinnulífi.

 

Þóra: "Hvernig græddist þér fé?"

Þær stöllur héldu ennþá að þær væru að tala við útrásarþjóf. Held að Ástþór sé búinn að svara þessari spurningu ca 2000 sinnum á undanförnum árum því þetta er það eina sem fréttamenn hafa viljað fá svör við og hafa fengið.

Nú fór viðtalið í tómt rugl því Ástþór hafði ekki fengið að nota svipuð orð um Agnesi í Morgunblaðinu og Agnes hafði notað um hann. Ástþór sagði að hún væri "gagghæna útrásarvíkinganna."

 

Agnes: "Þú ert ótýndur dóni og ég mun aldrei fara ofanaf þeirri sannfæringu minni."

Þóra: "Geiri á Goldfinger er á framboðslistanum hjá þér. Er hann efni í stjórnmálamann að þínu mati?"

Ástþór taldi svo vera og sjálfur tel ég alveg útilokað að Geiri gullputti yrði verri en flestir þeir sem nú sitja á þingi.

 

Agnes: "Hvað með súlustaðina, er það þá ekki á stefnuskránni? Maðurinn er í þriðja sæti á lista hjá þér."

Röng fullyrðing. Ástþór fræddi þær á að listarnir væru í stafrósröð og þessvegna vildi svo til að Geiri væri í þriðja sæti á blaðinu. Mönnum væri frjálst að berjast fyrir því sem þeir kærðu sig um. Hún hefði ekki þurft að bera fram þessa spurningu ef hún hefði lesið stefnuskránna.

 

Agnes: "Ég fór yfir alla listana þína og það er frá því að vera engin kona í framboði og uppí það að vera 5 þar sem þær eru flestar. Samtals býður þú fram 23 konur í öllum kjördæmum. Hversvegna er það, er þetta þín eðlislæga kvenfyrirlitning?"

Þarna var fréttakonan komin í stellingar fórnarlambafemínistans og hefði ekki spurt þessarar undarlegu spurningar hefði hún kynnt sér málin. Ástþór skýrði út fyrir henni að þetta væri nokkuð sem hann hefði akkúrat ekkert haft um að segja. Þetta væri lýðræðishreyfing og öllum hefði verið frjálst að bjóða sig fram og þetta hefði verið útkoman. Einfalt mál. Það hefði verið auglýst eftir frambjóðendum og konur ákveðið að halda sig heima einsog svo oft áður. Konum hefði verið frjálst að bjóða sig fram sem og öllum...

 

Þóra (með fyrirlitningu): "Og Geira á Goldfinger?"

Henni virtist þykja stórskrítið að Geiri á Goldfinger fengi að njóta mannréttinda einsog aðrir borgarar og hefði kosningarétt og þar að auki rétt til að bjóða sig fram. Ægilegur skandall!

 

Þóra: "En er pólitíkin ekki þitt aðal starf Ástþór?"

Stuttu áður hafði hún spurt hvernig honum hefði græðst fé. Man einhver eftir því að hafa séð Ástþór áður í framboði til Alþingis? Ef hún flokkar forsetaembættið sem pólitískt embætti þá man ég ekki eftir að hafa séð Ástþór gegna því embætti heldur. Um hvað er hún þá að tala? Það veit enginn. Ástþór fræddi hana á að hún hefði ekki rétt fyrir sér með fullyrðingaspurningu sinni.

 

Þóra: "En hvað ertu að gera? Þú ert að segja að þú lumir á háum fjárhæðum á bankareikningum erlendis..."

Ástþór fræddi hana enn einu sinni á að þessi fullyrðing hennar væri röng. Hann hefði aldrei sagst luma á "háum fjárhæðum" á erlendum bankareikningum. Hann hefði sagst eiga smá sparnað erlendis.

 

Þóra: "En hvað ertu að fást við?"

Alveg ótrúlega mikilvægar og beinskeyttar spurningar í aðdraganda kosninga. Ástþór fræddi hana á því hvað hann væri að gera og þá tóku fréttakonurnar til við að hræra saman ólíkum málum og setja allt í einn graut þannig að Ástþóri varð greinilega svolítið flökurt. Alveg að missa þolinmæðina.

Ástþór: "Agnes mín, þú ert svolítið föst í kassanum. Þú þarft að standa upp og horfa yfir kassann og þá sérðu lengra."

 

Þóra: "Hvað kemur til að þú viljir vera að skipta þér af pólitík?"

Sæi hana í anda spyrja Bjarna Ben þessarar spurningar. Ástþór sagði henni að hann væri hugsjónamaður sem vildi koma hér á beinu og milliliðalausu lýðræði og laða hér að atvinnustarfsemi. Hann vildi taka til hendinni og ná fram hagræðingu og hreinsa hér rækilega til og áður hef ég heyrt hann segja að hann vilji koma útrásarvíkingum í gæsluvarðhald í snarhasti, frysta eignir þeirra og sækja þá fjármuni sem þeir hafa komið undan erlendis. Það yrði hans fyrsta verk.

 

Ekki veit ég hvort honum tækist það en það veit ég að enginn stenst Ástþóri snúning þegar kemur að því að koma hlutunum í verk með hraði og gera rækilega skurk í málunum. Af krafti. Ef kallinn á einhversstaðar heima þá er það á hinu svefndrukkna Alþingi. Hvað sem mönnum kann að þykja um Ástþór þá þurfum við illilega á jarðýtu einsog honum að halda einsog sakir standa. Stjórnmálamönnum sem hafa þegið "mútu"peninga frá útrásarvíkingum treysti ég allavega ekki til að gera nokkuð í þjófnaðarmálum útrásarvíkinganna frekar en öðrum málum. Við hljótum að vera farin að sjá hversvegna gömlu flokkarnir hafa setið með hendur í skauti og aðhafst ekkert.

 

Hvað um það. Svona er semsé fréttamennskan á Íslandi í dag. Það þarf ekki að taka það fram að Þóra Kristín Ásgeirsdóttir var kosin blaðamaður ársins fyrir stuttu.

Helgi í Góu reynir að sansa Jóu

Við höfum heila(skerta) 63 froska á Alþingi en samt þarf undarleg oft einhvern góðan mann af götunni til að benda á augljóst ranglæti og þoka hlutunum í réttlætisátt. Helgi í Góu er einn af þessum ötulu hugsjónamönnum sem þreytist aldrei á því að reyna að opna augu ráðamanna fyrir óráðsíu og óréttlæti lífeyrissjóðanna. Hann vill að lífeyrissjóðirnir hætti að vinna einsog fjárhættuspilafíklar og hætti að vera bruðlstofnanir fyrir stjórnendurna og fari að sinna öldruðum og taka þátt í uppbyggingu samfélagsins. Þetta eru jú sjóðir í eigu landsmanna, sjóðir sem menn eru tilneyddir að borga í alla sína þrælsævi og þessvegna ber vitaskuld að nota þá í þágu fólksins, eigendanna.

 

Nú hafa félagshyggjuöflin verið við stjórnvölin í nokkurn tíma og þau hafa að sjálfsögðu ekki haft tíma í þetta réttlætismál þrátt fyrir að þetta eigi nú samt að heyra undir þeirra uppáhalds málaflokk. Þau hafa verið upptekin við að sinna mikilvægari málum einsog t.d. að framleiða lög um súlustaði og vændi og nekt og klám og allt sem viðkemur kynlífi með einhverjum hætti. Að mörgu þarf að hyggja í þeim mikilvæga málaflokki meðan landið sekkur. Netlögregla á næsta leiti og svo þarf að minnka extra large smokka og banna sölu á Viagra á föstudögum og banna mínípils því þau gætu fjölgað nauðgunum o.s.fr.

 

Jóhanna Sig. lofaði Helga í Góu fundi með lífeyrissjóðunum innan nokkurra mánaða þegar búið væri að afgreiða nokkur tonn af klámfrumvörpum. Hann varð að gera sér það að góu. Hvað ætli Helgi hafi heyrt svona loforð oft áður? Á meðan verða aldraðir að halda áfram að hírast samanpakkaðir í sardínudollum elliheimilanna, og á meðan getur Helgi víst ekkert annað gert en beðið og klórað sér í pungnum, á meðan það er enn leyfilegt.

Hugsjónamaðurinn Helgi

120 ár eru í dag liðin frá fæðingu frelsishetju Íslands, Adolfs Hitlers

Íslandsvinurinn og athafnaskáldið Adolf Hitler er 120 ára í dag. Þessa merkisdags er minnst með mismiklum fögnuði og húrrahrópum út um allan heim. Adolf var ákaflega hrifinn af Íslandi en hann var reyndar einnig hrifinn af hefðbundnum þrælabúðum, sem sýnir kannski hvað hann hafði fjölbreytilegan smekk.

 

Hrifning hans á Íslandi gekk svo langt að hann samdi ungur að árum söngleik um þessa útópíu sína, Klakann, og seinna þegar hann var kominn til valda þá sendu þeir vinirnir, hann og Himmler, ýmsa erindreka hingað til lands til að rannsaka þessa þrælmerkilegu sögueyju og hetjurnar sem hér áttu að ríða um héruð með sverð í annarri hönd og fjaðurpenna í hinni. Hetjurnar voru því miður flúnar land eða höfðu allar látist í fornsögunum, en því meira fundu þeir hér af útpískuðum vinnuþrælum, misindismönnum og örlagarónum. Um æðar þeirra rann að sjálfsögðu fullkomlega hreint arískt blóð, reyndar í bland við smá alkóhól. Þetta voru semsé útópískir útpískaðir vinnuþrælar.

 

Þetta var skömmu fyrir stríð þegar götur Reykjavíkur voru eitt drullusvað og menn einangruðu bárujárnshjalla sína með dagblöðum og þurrkuðum hundaskít. Við vorum víðs fjarri nútímanum. Við vorum í raun þriðja heims land einsog við erum að stefna í að verða aftur. (Sjá mynd hér til vinstri af Hverfisgötu fyrir og eftir stríð). Eftir þessar rannsóknir sínar var Adolf fljótur að sjá að þessi eyja var einkum merkileg fyrir einar sakir; fornsögurnar, en að öðru leiti var þetta afar frumstæð þrælaeyja og að því leiti kannski "þrælmerkileg." Seinna ásældist hann þennan klett vegna hernaðarlega mikilvægrar staðsetningar hans en það er önnur saga. Hernaðarsaga.

 

Þegar Adolf var hættur að geta haft frið fyrir friði þá fór hann í stríð einsog frægt er orðið. Þetta ágæta stríð hafði það í för með sér að Djöflaeyjan reis úr öskustónni og varð græn einsog þeir sem hana byggðu. Alltíeinu varð næga atvinnu að hafa á öllum sviðum; í fiski, tónlist, verslun og viðskiptum, vegavinnu, sjoppuránum, húsasmíðum og hrákasmíðum og eiginkonurnar létu ekki sitt eftir liggja í þjónustu við dátana, sem var víst alveg draumur að vera með, samkvæmt laginu góða. Menn flykktust úr moldarkofunum og fóru að vinna út um allt og stjórnmálatengdir stórgróðaspekúlantar settu á fót myndarleg svindilbraskkompaní og svo kom Marshall-aðstoðin sem var svo rífleg að það hefði mátt halda að við værum stríðshrjáð land á barmi glötunnar. Við erum það kannski núna en það var nú öðru nær í þann tíð.

 

Meðan styrjöldin geisaði útí heimi var hér á Íslandi talað um "blessað stríðið" sem gerði okkur rík og frjáls. Meðan aðrar þjóðir voru blóðugar uppfyrir haus þá smjöttuðum við á kavíar og tartalettum og þömbuðum kampavín inná Hótel Borg og reyktum sígarettur úr munnstykkjum einsog lávarðar og veltum okkur uppúr nýfengnum stríðsgróða einsog útrásarvíkingar, nema hvað við græddum á innrásum annarra þjóða. Ég kem aðeins inná þetta í ljóði sem ég orti fyrir rúmlega 10 árum sem heitir "Svefn er besta vörnin" og birtist í ljóðabók minni "Með ósk um bjarta framtíð." Það er svona:

 

 

 

Í seinna stríði var ófriðlegt um að litast,

þá áttust við þriðja flokks ræflar og göfugir aríar,

en uppi á Fróni var friðurinn aldrei meiri,

menn fóru í bingó, dæstu og smjöttuð´á kavíar.

 

Ró og spekt er enn yfir Íslendingum,

alltaf hefur ríkt hér friður nokkur.

Við erum ekki hluti af þessum heimi,

- heimurinn er bara hluti af okkur.

 

Einsog skáldið hrópaði hérna forðum:

"Hungursneið er fjarri Íslands ströndum

Horfðu á björtu hliðarnar minn kæri;

heimsstyrjaldir verða í öðrum löndum."

 

Þótt jörðin farist þá ferst ekki Skerið góða,

um framtíð alla mun þrífast hér mörlandaflokkur.

Við tilheyrum ekki þessum hörmungarheimi,

svo hann má fara til skrattans fyrir okkur.

 

Við vorum einangruð landfræðilega og í hugsun og stríðið snerti okkur ekki nema hvað við fundum að pyngjan þyngdist og það var það eina sem skipti okkur máli einsog fyrri daginn. Ömmur okkar blómstruðu sem aldrei fyrr á þessum skemmtilegu stríðs - og uppgangstímum og höfðu svo mikið að gera á bakinu og maganum að þær höfðu varla tíma til að fara í buxurnar svo árum skipti og peningarnir streymdu inn í réttu hlutfalli við dátasæðið. Stríðið var semsé ekki bara sprauta inní íslenskt efnahagslíf heldur einnig íslenskt móðurlíf. Kannski eitt og hið sama á þessum tíma.

 

 

Og hverjum var þetta stríð nú að þakka sem reif Ísland upp á rassgatinu og kom því inní nútímann? Jú, engum öðrum en afmælisbarni dagsins, Adolfi kallinum Hitler. Hvað sem segja má um önnur verk karlsins þá verður ekki undan þeirri staðreynd vikist að hann er hin eina sanna frelsishetja Íslendinga, hvort sem það var nú meining hans eða ekki. Hefði Dolli ekki komið til sögunnar þá værum við Íslendingar ennþá hímandi í moldarkofum og samantjösluðum bárujárnsdrulluhjöllum plokkandi lýsnar úr krullunum hvort á öðru og étandi rolluandlit og hrútspunga einsog frumstæðir villimenn.

 

Hvort sem okkur finnst það súrt í broti eða ekki þá hefur enginn einn maður gert eins mikið fyrir Ísland og Adolf Hitler. Hann er frelsishetja og þjóðhetja Íslendinga þó Íslendingar viti ekki af því. Við Íslendingar eigum að setja hann á þann stall sem honum ber og sá stallur er að sjálfsögðu á Austurvelli þar sem Jón Sigurðsson stendur nú.

500 manns munu farast og 10.000 slasast í þessari viku í Tælandi

Það fór einsog ég vissi að óeirðirnar hér í Bangkok myndu ekki vara lengi. Það er búið að settla málin. Gamanið er búið, í bili. Leiðindin tekin við. Maður verður víst bara að bíta í það súra epli og fara að horfa á hversdagslegt götulíf á nýjan leik; slöngutemjara, kynskiptinga, fíla á mótórhjólum og vændiskonur. En það kemur dagur eftir þennan dag. Varanlegur friður er ekki til, aðeins vopnahlé, svo það er ennþá von.

 

Þessa vikuna stendur yfir áramótahátíð Tæverja. Mesta hátíð ársins. Kallast Songkran. Fólk skemmtir sér svo vel að það farast að jafnaði um 500 manns á þessum örfáum dögum sem hátíðin stendur yfir og 10.000 slasast alvarlega. Hvernig skyldi nú standa á þessu? Eru menn skotnir með basúkum og skriðdrekabyssum? Nebb. Eru menn trampaðir í svaðið af fílahjörð? Nebb. Er mönnum kastað fyrir ísbirni og rostunga? Nebb. Ekki mikið af þeim hér á þessum slóðum. Er mönnum troðið ofaní trjátætara? Nebb. Eru mönnum sagðar sögur af íslensku stjórnmálalífi og viðskiptasiðferði? Nebb. Pyntingar eru bannaðar í Tælandi. Hvernig skyldi þá standa á þessu mikla mannfalli? Jú, menn farast og slasast vegna þess að það er skvett á þá vatni. Og nú spyrja sumir einsog álfar út úr hól: "Skvett á þá vatni?" Já, ég sagði SKVETT Á ÞÁ VATNI! Kunniði ekki að lesa helvítis asnarnir ykkar?!

 

Þetta gerist svona og ég skal byrja á upphafinu: Fyrir mörgum mörgum árum þegar risaeðlur réðu ríkjum á jörðinni....

 Ég skal byrja aftur og fara aðeins framar í tímann: Fyrir mörgum mörgum árum höfðu Tæverjar þann sið á þessari áramótahátíð sinni að dýfa puttunum oní vatnsskál og skvetta pent með fingurgómunum á axlir vina og vandamanna, aðallega eldra fólks. Ýmsar serímoníur voru viðhafðar en þetta  var semsé táknrænn gjörningur hreinsunnar og átti að færa blessun og lukku. Munkar notuðu hinsvegar kalkduft í þessum sama tilgangi.

 

 

 

Allt gekk þetta stórslysalaus fyrir sig þangað til bleiknefjar, einkum kexruglaðir Kanar, fóru að venja komur sínar til Tælands uppúr 1970 í lok Víetnamstríðsins. (Fyrir aðeins 40 árum var Pattaya fámennt fiskiþorp. Kanar breyttu því í stærstu Sódómu í heimi. Guði sé lof. Núna hafa þeir hinsvegar drekkhlaðið Pattaya af FBI-mönnum til að passa uppá að vændið fari nú örugglega siðsamlega fram. Þar sem tveir Kanar koma saman, þar er tvískinnungur).

 

Hvað um það. Eftir að bleiknefjar fóru að flykkjast hingað þá fór nú heldur betur að færast "fjör" í leikinn, eða öllu heldur fjörtjón. Þeir mættu á svæðið með hausinn fullan af rugli, belginn fullan af viskýi og lúkurnar fullar af kröftugum vatnsbyssum og vígalegum vatnsrörum og tóku að sprauta af fullum krafti á allt og alla, sérstaklega hjálmlaust fólk á reiðhjólum og mótórhjólum sem flaug uppí loftið í fallegum boga á vit feðra sinna. Þetta gerðu þeir náttúrulega til að færa þessu fólki lukku og hamingju.

 

Í dag eru menn (einkum á Pattaya) vopnaðir kröftugum vatnspumpubyssum, mannýgum brunaslöngum með háþrýstidælum eða 20 sentimetra breiðum skólprörum sem þeir sprauta úr af gríðarlegum krafti á akandi og gangandi og blessa þá þannig svo kröftuglega að menn hendast eftir götunum í gegnum rúður og veggi, alveg marg blessaðir í bak og fyrir.

 

Sumar hetjurnar eru svo kærleiksríkar að þær skvetta klakavatni úr stórum fötum beint framan í mótórhjólafólk á fullri ferð þannig að það kastast í götuna og þeytist tugi metra þangað til það hafnar jafnvel undir 10 hjóla vörutrukki sem straujar það vel og vandlega ofaní malbikið, með guðs blessun að sjálfsögðu.

 

Fatlafól í hjólastólum eru ekki síður lukkuleg því þau fá yfirleitt gusuna beint í bakið með ósk um velfarnað í framtíðinni og eru einfaldlega sprautuð fram af næstu bryggju þar sem þau eru tætt í sundur af mannætuhákörlum og piraniafiskum, hamingjusöm sem aldrei fyrr.

 

Allt svonalagað er flokkað sem "slys." Fólk sem er drittað niður af mótórhjólum í gegnum heilu húsveggina það deyr af "slysförum" vegna þess að meiningin var að færa því lukku og hamingju.

 

Misþroska Tælendingar tóku upp þessa skemmtilegu manndrápsblessun vesturlandabúa fyrir nokkrum árum og hefur hún notið gríðarlegra vinsælda allra þroskaheftra út um allt land allar blóðugar götur síðan. Flestir eru blessaðir til bana í þorpum landsins þar sem þeir eru mótórhjólandi á fullri fart vel í glasi og mega ekki við því að vera færð lukka með öflugri vatnsgusu beint í smettið.

 

En ég endurtek: Þennan forna fallega tælenska sið; að dýfa puttunum oní vatnsbolla og skvetta pent með fingurgómunum á axlir sinna nánustu með ósk um blessun, hreinsun og lukku þeim til handa, þennan sið "þróuðu" Kanar og aðrir vanþroska vatnshausar og hann hreinsar nú árlega 500 manns af yfirborði jarðar og blessar um 10.000 manns lukkulega inná spítala. Þetta er einsog ef það dræpust árlega 2000 Kanar og 40.000 slösuðust alvarlega um hver áramót í Bandaríkjunum út af einhverjum sið sem utanaðkomandi apakettir hefðu "þróað."

 

Heimspressan minnist aldrei á þetta svakalega manntjón í Songkran vikunni, kannski vegna þess að það er árlegur viðburður, en kannski ættu hún einmitt að minnast á það vegna þess að þetta er árlegur viðburður. (Öllu góðu fjöri fylgir tjón og þessvegna heitir þetta nú fjörtjón).

Það er samt svolítið skrítið að hugsa til þess að heimspressan skuli standa á öndinni yfir smá mótmælum í Bangkok þar sem nokkrar hræður duttu dauðar niður fyrir kurteisisakir, en skuli síðan yppta öxlum þegar 500 manns eru spreyaðir í gröfina og 10.000 á spítala á áramótafagnaði Tælendinga.

Mótmælum hætt í Bangkok

One fight in Bangkok

Ég var svo "heppinn" að vera staddur í Bangkok í dag þegar óeirðirnar brutust út. Það er reyndar allt búið að vera í hers höndum í orðsins fyllstu merkingu svo dögum skiptir, en í dag sauð pínulítið uppúr. Ég sat inná tuskulegum veitingastað og var að panta mér kokteil, bangkokteil, þegar molotovkokteill kom allt í einu fljúgandi inn um gluggann. Ekki alveg það sem ég var að biðja um. Á samri stundu breyttist þessi annars lítt vinsæli veitingastaður í einn þann heitasta í bænum. Ég brann í skinninu að komast út á götu en þegar þangað kom tók ekki betra við: Vélbyssuskothríð og sprengingar. Ég hugsaði með mér: "Þetta er nú ekki alveg nógu hressandi. Hvað hef ég nú gert af mér?" Ég gat huggað mig við það að ástandið væri nú samt skárra en uppá Klaka."

 

Hermenn voru um allt með hríðskotabyssur og basúkur, japlandi á basúkutyggjói. Ég sá hvers kyns var þegar þeir fóru að skjóta á rauðskyrtur, en það eru menn sem vilja ólmir og uppvægir fá Thaksin fyrrv. forsætisráðherra aftur að kjötkötlunum. Sá gæi var fyrir nokkrum mánuðum uppvís að lítilsháttar spillingu og var vinsamlegast beðinn um að taka hatt sinn og staf og skella sér í útlegð. Þetta gerist stundum í skrítnum löndum þar sem litið er á spillingu sem eitthvað sem þurfi að gera veður út af.

Nýi forsætisráðherrann, Abhisit, eða Apashit einsog ég kalla hann stundum, var ekki kosinn heldur settur í embættið og það fannst mörgum Tælendingum ekkert gasalega sniðugt og vilja nú fá sinn gamla góða Thaksin aftur með kosningu. Tælendingar eru einar mestu friðsemdarverur þessa heims en þegar þeir vilja eitthvað sem fullnægir réttlætiskennd þeirra, í þessu tilviki kosningar, þá nenna þeir ekki að fara að tromma á potta og pönnur einsog hottintottar og halanegrar eða standa hnípnir einsog barðir rakkar á einhverjum austurvelli í grafarþögulum mótmælum. Nei, þá taka þeir til við að að búa til rótsterka molotovkokteila og almennilegan hasar.

 

Ég sá nokkrar rútur sprengdar í loft upp og nokkra bíla og byggingar standa í frekar björtu báli. Herinn segist nota "blank shots" eða púðurskot en það eru þá einu púðurskotinn sem gera gat á hausinn á fólki. Þetta eru svo kröftug púðurskot að fólk hendist fram af svölunum sem verður fyrir þeim. Annars er þetta ansi skemmtilegt og upplífgandi og ekkert ólíkt því sem gerist í miðbænum á Los Klakos um helgar. Kannski ekki beint upplífgandi fyrir þá sem detta dauðir niður en fyrir áhorfendur er þetta náttúrulega prýðis skemmtun. 

 

Kóngurinn er líklegast ekki við hestaheilsu því hann er búinn að vera í öndunarvél í nokkra mánuði. Menn fara varla í öndunarvél nema að þeir séu frekar slappir. Nú þyrfti að taka kóngsa úr öndunarvélinni og stilla honum upp hangandi í girni úti á hallarsvölunum og láta einhvern búktala fyrir hann og segja fólki að hætta þessum hávaða. Kóngsi er gæinn sem getur stoppað þessi læti því það er litið á hann sem guð, ekki ósvipað og litið var á útrásarvíkingana á gróðæristímanum. Hann þarf ekki annað en að lyfta upp litla putta og segja:" Skamm" og þá fellur allt í ljúfa löð og allir fallast í faðma og segja "solly," en það þýðir "sorry" á nútímaíslensku. (Tæjarar geta nefnilega ekki sagt R).

Ég á ekki von á að þessi skemmtun standi lengi yfir því tælenskir karlar eru frekar latir og vilja helst bara dytta að mótórhjólunum sínum og fara í kynskiptiaðgerð og hafa það næs. Hef ekki nokkrar áhyggjur af þessu.

Óeirðir í Taílandi