Birgitta buffuð og fer til hjúkrunarkvendis

Ekki skil ég hvernig fólk getur verið svona vont við góða söngtækninn hana Birgittu Haukdal.

Þetta er góðhjörtuð, snotur, brosmild blómarós með jákvæða útgeislun og lítur út einsog kópur í framan. Hver getur skvett úr hlandkoppi yfir svona sakleysislegt og viðkunnanlegt trýni?

 

 

Fyrir nokkrum árum ræskti Jens Guð sig vel og vandlega og sendi henni væna tópaksslummu á milli galopnu góðlegu brúnu kópsaugnanna.

Jens þessi Guð er annálað kaldrifjað harðbrjósta klakabrynjað varmenni sem má ekkert aumt sjá án þess að girða niðrum sig og saurspreyja það allt frá hvirfli til ilja. Í því liggur metnaður hans í lífinu. Brúnt skal það vera. Eftir að hafa látið það gossa yfir Haukdalinn með gríðarlegum frethljóðum og gusugangi hæddist hann að henni fyrir að nota brúnkukrem.

Það var ekki fallega gert.

Ekki bað hún um þetta “brúnkukrem.”

 

 

Og hvað gerði Haukdalurinn í kjölfarið? Hefndi hún sín á honum? Reyndi hún að kveikja í jólasveinaskegginu á honum eða snýta sér í strýið á honum?

Nebb, aldeilis ekki. Hún sendi honum hjartnæmt jólakort og bað Guð að blessa Jens Guð…eða öfugt.

Þetta sýnir að Birgitta er ekki bara góður söngtæknir heldur líka góð manneskja.

 

 

Þessi stórmannlegu eða öllu heldur stórkvenlegu viðbrögð Birgittu fengu misyndismanninn Jens til að iðrast sáran og rýna klakavotum augum í sitt grjótharða steinrunna hjarta og síðan þá hefur hann getað staðist þá freistingu að ausa svívirðingum og saur yfir engilfríða söngfugla.

Batnandi illvirkjum er best að lifa.

 

 

Það höfðu ekki margir hugmynd um að Birgitta væri að skrifa barnabækur fyrr en þrælsnobbaðir titlatogandi ofurviðkvæmir móðgunargjarnir femínismasjúkir hjúkrunarfræðingar ákváðu að brjálast yfir einu orði sem kemur aðeins fyrir einu sinni í nýjustu bók Birgittu.

 

Hið stórskaðlega orð sem á víst að afvegaleiða æsku landsins og hreinlega leiða hana til glötunar er ekki orðið rassraðnauðgari eða keðjusagamorðingi heldur:

 

Hjúkrunarkona.

 

Verra gat orðið varla orðið.

 

Núna eru þessir fræðingar og fretkellingar að velta Haukdalnum uppúr mykju og óþverra og brúnka hana enn meir en orðið er fyrir að nota þetta viðurstyggilega orð “hjúkrunarkona” í staðinn fyrir fína starfsheitið “hjúkrunarfræðingur.”

Þennan glæp gerði hún sig seka um í nýjustu barnabókinni sinni “Lára skellir sér í þungunarrof á þrítugustu meðgönguviku.”

 

 

Áður hafði hún gefið út barnabækurnar “Lára gerist hryðjuverkakona” og “Lára gerist vændiskona.”

Mér skilst að rétthugsandi femínistabreddur hafi líka orðið bandbrjálaðar yfir þessum bókum og farið fram á að hún breytti titlunum í:

“Lára gerist hryðjuverkatæknir” og “Lára gerist vændisfræðingur.”

 

Kvenrembugyltur virðast af einhverjum ástæðum hata endinguna "kona" í starfsheitum.

 

 

Rétttrúnaðurinn og móðgunargirnin er hér allt að drepa. Ég sé ekkert því til fyrirstöðu að menn noti gamla og virðulega starfstitilinn vændiskona jafnvel þó að “vændisfræðingur” sé kannski lögvarið starfsheiti sem beri að nota yfir professional sæðistunnur.

 

 

Kvenrembugyltur hafa sömuleiðis hrínt hástöfum yfir því að Birgitta skyldi hafa vogað sér að láta hjúkrunarkonuna í nýju bókinni sinni klæðast kjól og vera með svona dæmigert gamaldags hjúkkukaskeiti á skallanum.

Hverjum kemur við hvernig hún klæðir sínar helvítis persónur? Þetta er hennar skáldverk en ekki hennar doktorsritgerð um líf og störf snobbaðra hjúkrunarfræðinga á spítölum borgarinnar á 21. öldinni.

 

 

Hún hefði þessvegna getað látið hjúkkudrusluna vera í G-streng einum fata eða í rifnum og tættum Chaplin-fötum einsog rykfallnir háskólakennarar klæðast gjarnan. Bókin hefði ekki orðið neitt verri fyrir vikið. Bara öðruvísi. Og hún hefði þessvegna getað látið hjúkrunarkvendið kæfa sjúklingana með kodda án þess að það rýrði gildi bókarinnar.

Gæði bókar fer ekki eftir rétthugsun höfandarins.

Fólk sem getur ekki lesið skáldverk sem skáldverk á bara að halda sig við símaskránna.

 

 

Rithöfundar og aðrir listamenn eru ekki uppeldisstofnanir. Þeim kemur ekkert við hvort að einhverjir froðufellandi ferkantaðir “fræðingar” álíti að verk þeirra séu full af “eitraðri karlmennsku” og ýti undir “skaðlegar staðalímyndir.” Enginn með viti setur reglustiku kynja”fræðinnar” á listaverk. Slíkt gera bara femínistar og aðrir seinfærir fasistar.

 

 

Listamenn hafa aðeins þá einu skyldu að tjá það sem þeim býr í brjósti með þeim hætti sem þeim sjálfum þykir hæfa. Allt og sumt.

Þeirra síðasta áhyggjuefni ætti að vera hvort að kynjagleraugun sitji nú ekki alveg örugglega rétt á nefinu á þeim eða hvort að verk þeirra falli nú ekki alveg örugglega inní ramma pólitískrar rétthugsunar. Um leið og þeir fara að gera slíkt þá hætta þeir að vera listamenn og verða þrælar samtímaheimskunnar.

 

 

Haukdalurinn á þessvegna ekki að hlusta á þetta þurrkuntulega kynjafræðiprumphænsnapíp heldur bara að þurrka saursletturnar (brúnkuna) framan úr sér með handarbakinu og segja öllum þessum móðgunargjörnu fræðingum og fasystrum að stökkva á trambólíni beint uppí rassgatið á sér og skella í lás.

 

Við lifum á móðursjúkum tímum í ímynduðu feðraveldi.

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 22.11.2018 kl. 16:33]

Hryðjuverkakona er pc. Annað kallar á rétthugsunarandnauð. Verkakonur njóta virðingar.  Lára gerist klofselja er líka betra en vændiskona eða tæknir. Kjöltukaupendur kunna líka betur við það. :) 

Birgitta þarf ekki á Kvennréttingarverkstæði. Hún er meiri og betri fulltrúi frekara kynsins en nokkur þurrkunta í heilagri hneikslan og öfundargnístri.

[Jón Steinar Ragnarsson, 22.11.2018 kl. 16:53]

Bíð eftir því að embætti forsætisráðherra verði kynleiðrétt svo Að vísi klárlega á staðsetningu þvagfæra viðkomandi embættismanns. Skil ekki af hverju engin rétttrúnaðarhænan hefur veifað mæðraveldissprotanum í átt að því.

Frábær og þörf grein. Vonandi verður hún til frekari sjálfshelgunnar athyglisvændiskvenna á samfélagsmiðlunum. Það er alltaf nautn í því að sjá idíótí í sjalfboðavinnu.

[Sverrir Stormsker, 24.11.2018 kl. 16:10]

Jón Steinar, starfsheitið "klofselja" er ansi gott orð yfir vændiskonu. Man ekki eftir að hafa heyrt það áður.

"Lára gerist klofselja" gæti því orðið nokkuð góður titill á næstu bók Birgittu, þ.e.a.s. ef að þessi Lára vill skella sér útí þann bisness af krafti og gerast fúll tæm almannagjá.

Hvað varðar kvenkyns heiti yfir ráðherra þá leysti ég það vandamál fyrir nokkrum árum með orðinu: "Ráðherfa."

Allir ættu að geta verið sáttir við það.

Tökum dæmi um það hvernig þetta gæti litið út í frétt:

"Jóhanna Sigurðardóttir fyrrverandi forsætisráðherfa fundaði í gær með Gróf Harlem Brundland fyrrverandi forsætisráðherfu Noregs."

Mér finnst þetta hljóma smart.

[Sigurður Kristján Hjaltested, 24.11.2018 kl. 20:30]

Ekki spillti það fyrir, að fyrrverandi "ráðherfan" átti tal við

flokksherfu, sem hafði hagað sér eins og "portkona" til að

halda sér inná þingi, enda vissi hún ekki, að í raun væri

hún bar "klofselja"

Það er greinilegt að með misnotandi lýsingarorðum,

þá verður einhvern veginn allt miklu fallegra.

Snilldarpistill að venju Sverrir.

Fer brosandi inní helgina.

[Magnús Sigurðsson, 25.11.2018 kl. 07:44]

Það er ekki annað hægt en að taka undir það með Stormskerinu að "kynjafræðaprumphænsnapíp" gerir of marga að þrælum "samtímaheimskunnar".

[Bogi Jónsson, 25.11.2018 kl. 13:48]

Vel mælt hjá Stormskerinu án hefðbundinna tommustokka og málbanda

[Jens Guð, 26.11.2018 kl. 17:24]

Góður!