Tælenskar "sjálfsmorðs"aðferðir

Leikarinn Carradine fannst allsber þræddur uppá kjötkrók inní læstum kústaskáp með hendur bundnar fyrir aftan bak. Enn eitt sjálfsmorðið í Bangkok. Enn einn skápahomminn. Aðferðirnar sem einstaklingar nota til að útrýma sér í Tælandi eru afar áhugaverðar. Mjög algengt er að menn reyri plastpoka utanum hausinn á sér, reki svo búrhníf á bólakaf í bakið á sér, bindi síðan hendurnar á sér með lampasnúru rækilega fyrir aftan bak og skjóti sig svo í hnakkann með afsagaðri haglabyssu. Þegar þessum fyrsta hluta sjálfsmorðstilraunarinnar er lokið þá fyrst byrjar nú gamanið því þá henda þeir sér gjarnan framaf svölunum í fallegum boga. Helst fyrir vörubíl til að tryggja að þeir komist nú örugglega vel dauðir frá þessari fyrirhöfn. Lögreglunni dettur aldrei í hug að hugsanlega gæti verið um morð að ræða. Nei, þetta eru alltsaman gríðarlegir Húdíníar sem eru að sálga sér.

 

Vinsælasta "sjálfsmorðs"aðferð þeirra í Tælandi sem vilja yfirgefa táradalinn á sem sársaukaminnstan hátt er að grípa góða keðjusög, sem á nú að vera til á hverju siðmenntuðu heimili, og spæna henni af alefli í mjóhrygginn á sér og sarga svo sem leið liggur alveg uppað haus, svona svipað og kjötiðnaðarmenn gera þegar þeir eru að úrbeina kindaskrokk. Þegar þessu nauðsynjaverki er lokið þá dýfa þeir hausnum á sér ofaní brennisteinssýru til að hressa sig aðeins við og svo hífa þeir sig upp á eyrunum og slengja sér uppá kjötkrók þannig að krókurinn fari vel á kaf í hálsinn aftanverðan. Þarna hanga þeir svo í vinnunni í góðu yfirlæti þangað til gamanið er búið og þeir geispa golunni saddir lífdaga. Þegar lögreglan mætir á svæðið þá strýkur hún hökuna íbyggin og segir: "Hér er greinilega um sjálfsmorð að ræða. Engin spurning. Virkilega faglegt og líflegt sjálfsmorð."

 

Þeir sem vilja vera verulega grand á´ðí þegar þeir stúta sér í Tælandinu byrja venjulega á því að brjóta á sér hnéskeljarnar með baseballkylfu eða stálröri. Síðan stinga þeir hausnum á sér inní bakarofn við 170 gráðu hita í ca 20 mínútur eða þangað til hausinn er orðinn medium steiktur einsog á stjórnmálamanni. Þá rölta þeir inná baðherbergi og ná sér í rakvélablað og skera sig snyrtilega á háls eyrna á milli.

Þegar þeim rakstri er lokið þá troða þeir oft og tíðum tusku uppí skoltinn á sér og teipa vel og vandlega fyrir. (Ekki veit ég hversvegna. Varla er það vegna þess að það er líf í tuskunum). Síðan taka þeir til við þetta klassíska; að múlbinda lúkurnar á sér fyrir aftan bak, sem virðist alveg ómissandi hluti af sjálfsmorðsleiknum í Tælandi. Þegar því verki er lokið þá reka þeir kjötsax af alefli milli herðablaðanna á sér og hlaupa svo einsog þeir eigi lífið að leysa að stofuglugganum og fleygja sér í gegnum hann með miklum bravör. Þessi tælenska "sjálfsmorðs"aðferð klikkar ekki, nema ef menn búa í kjallara eða á jarðhæð. Svonalagað er reyndar stundum flokkað sem "andlát af slysförum" til að hugga aðstandendur.

 

Nokkur hundruð manns sálga sér árlega á ofangreindan hátt í Tælandi, þar á meðal túristar í ríkum mæli. Lögreglan kallar þetta að "falla fyrir eigin hendi," nú eða að "látast af slysförum" og finnst ekkert sjálfsagðara og hversdagslegra undir sólinni en múlbundinn sjálfsmorðingi með heykvísl í bakinu.

Því fleiri eldhúshnífa og gaffla og sveðjur og kjötsagir sem menn eru með í bakinu því meiri líkur telur lögreglan á að um sé að ræða dauða af eðlilegum orsökum, t.d. hjartaslagi. Allavega hjartastoppi. Það er því alveg augljóst að David Carradine dó eðlilegum dauðdaga. Eðlilegum tælenskum dauðdaga.

Fjölskylda Carradine í uppnámi vegna ljósmynda