Viljum við halda K.J. eða á K.J. að halda ká joð?

Forsetaframbjóðendur hafa á undanförnum mánuðum verið að keppast við að kynna sín „stefnumál“ og „málefni“ og tala einsog þeir ætli að vera alveg önnum kafnir við að gera eitthvað allt annað en það sem felst í starfsskyldum forseta.

Þetta tal frambjóðendanna skiptir auðvitað engu máli frekar en að okkur komi við hvort að stelpum í fegurðarsamkeppnum þyki gaman að ferðast eða fara á skíði eða skjóta fíla og hottintotta í Afríku.

 

Forseti er ekki einhver sálusorgari sem er í því að endasendast um bæinn og „hugga fólk“ í raunum og „telja kjark“ í einhverja hlandaula og „lyfta tækifærum“ og hjálpa handleggsbrotnum körlum að hitta í pissuskálina.

90% af tíma sitjandi forseta hefur farið í að horfa útum gluggann og klóra sér í hausnum og pungnum og plokka af sér lýsnar og telja á sér tásurnar á skrifstofunni og skrifa hugsunarlaust undir lög og ólög og víxla og allan fjandann sem að honum hefur verið rétt án þess að lesa það yfir, og halda veislur á Bessó og klæða sig í hnéháa skræbótta sokka og risastóra upprúllaða sirkusskó og allt of þrönga jakka einsog Mr. Bean og fara á frumsýningar og í opinberar heimsóknir á reiðhjóli til Garðabæjar og Kópavogs og skála við einhverja apaketti og bulla woke-vitleysu við hin ýmsu tækifæri.

Þetta eru engin geimvísindi. Hann er ekkert að kljúfa atómin inná kontór.

 

Þetta  er kosning um persónu en ekki málefni.

Ásýnd og ímynd og yfirbragð og útlit og klæðaburður og fas og framkoma og öll holning frambjóðenda hefur miklu meira að segja heldur en hvað þeir hafa að segja.

Það skiptir meiraðsegja meira máli Hvernig þeir segja hlutina heldur Hvað þeir segja.

Og það skiptir meira máli hvort þeir kunni að klæða sig heldur en hvort þeir kunni að hugsa.

Ég er ekki að segja að þetta eigi að vera svona en svona er þetta.

 

Þau fimm fræknu sem mælast með allra minnst fylgi, undir einu prósenti, er fólkið sem gerði fyrri „kappræðu“þáttinn á RÚV skemmtilegan og reyndar þann seinni líka sem var í gær. Þetta eru þau Steinolía sópransöngkona, Viktor hagfræðiprófessor, hin persónuverndaða Helga Þóris, Ísdrottningin Ásdís Rán og Peacekóngurinn Ástþór Clown.

 

Kíkjum aðeins á nokkra frambjóðendur:

 

Ásdís Rán

Ásdís Rán tók sig vel út í settinu með sitt mjallahvíta hár og föngulegu eldrauðu uppblásnu varir. Væri gott efni í varaforseta.

Uppblásnu tútturnar voru ekki síðri og sköguðu tignarlega fram í öllum sínum mikilfengleika.

Það var einsog hún hefði lent í árekstri og púðarnir sprungið út.

Ásdís Rán er hrein og bein enda sagðist hún koma til dyranna einsog hún er klædd.

Mér fannst skrýtið að sjá hana í fötum og átti soldið erfitt með að venjast því. Ég hafði bara séð hana allsnakta í tímaritum sem sveittir karlar fletta með annarri hendi.

Þessi glæsilega sílikona hefur margt til brunds að bera. Hún sagðist kunna að fljúga þremur þyrlutegundum og færi því létt með að gegna forsetaembættinu.

Allir vita að það er miklu erfiðara að fljúga þyrlu en að hella í sig kampavíni einsog forsetar eiga að vinna við að hennar mati.

Ásdís sagði: „Forseti á að vera ópólitískur og hafa mikla persónutöfra.“

Þarna hefur hún líklega verið að vísa í sjarmatröllið Ástþór Magnússon. Hann er íslenska feita Bónusútgáfan af Casanova og hefur álíka mikla útgeislun og kjarnorkuúrgangur.

Svo sagði Ásdís: „Ég vil veita þjóðinni innblástur.“

Ég persónulega hefði ekkert á móti því að þiggja hjá henni innblástur einsog hún kallar það, ef ég skil hana rétt. Blástursaðferðin hefur alltaf reynst vel. Ég myndi alveg þiggja einn hressilegan andlitsdrátt hjá henni, ef þannig má að orði komast.

Ég ætla að vona að ég sé ekki að misskilja þetta tal hennar um innblástur.

 

 

Ástþór Magnússon

Ástþór stóð sig best allra í „kappræðunum“ á RÚV í gær. Var rólegur og yfirvegaður og afslappaður og í góðu jafnvægi einsog venjulega og ég er viss um að fólk hafi fengið á tilfinninguna að þarna færi ballanseraður sáttasemjari sem iðkaði jóga og innhverfa íhugun og reykti friðarpípu á kvöldin. Fólk hefur hugsað með sér að þessum pollrólega manni væri sko óhætt að treysta til að koma á friði manna á milli, - hann væri fæddur friðarboðberi og mannasættir.

 

Í „kappræðu“þættinum sagðist Ástþór hafa borðliggjandi sannanir fyrir því að Katrín væri landráðamaður.

Hann sagði að með stórfelldum vopnakaupum fyrir Úkraínu hefði Katrín sem forsætisráðherra og ábyrgðaraðili farið á svig við þjóðaröryggisstefnu landsins og brotið Stjórnarskrána og brotið sáttmála Sameinuðu þjóðanna og brotið Nató-samninginn og brotið gegn landráðakafla almennra hegningalaga, en það væri hinsvegar „ekki hægt að kæra ráðherra fyrir landráð í þessu helvítis alræðisríki,“ einsog hann orðaði það svo réttilega.

 

Ástþór er mjög fylginn sér og gefst ekki upp og ef ég þekki minn mann rétt þá mun hann ekki linna látum fyrr en hann er búinn að koma landráðakvendinu í dýflissu uppá vatn og grjótharðar tvíbökur, hvernig sem hann fer nú að því.

 

Þó að Ástþór hafi ekki tekist að stöðvað kynbombuna Ásdísi Rán í sjónvarpssal þá mun hann fara létt með að stöðva kjarnorkubombur í universal. Hann segist hafa sannfæringakraftinn og sprengikraftinn til að ná friðarsamningum við Púddapúdd í Kreml og það ætli hann að gera þegar hann er búinn að vinna kosningarnar með glæsibrag.

 

Ástþór er minn maður. Hann er einn með öllu. Kannski ekki alveg öllu en allavega tómatsósu þegar vel liggur á honum. Hann er mjög líklega sponsaður af Heinz.

Hann einn getur afstýrt kjarnorkustyrjöld. Hann hleypur inní símaklefa einsog Superman og kemur út í jólasveinabúningi, tilbúinn að bjarga mannkyninu frá tortímingu.

Kjarninn í skilaboðum hins friðelskandi og ástríka Ástþórs til þjóðarinnar er einhvernveginn svona :

 

„Ef þið kjósið mig ekki þá fáið þið kjarnorkusprengju á milli augnanna helvítis fíflin ykkar.

Ef þið kjósið aðra frambjóðendur þá elskið þið stríð og eruð að undirrita eigin dauðadóm andskotans skilningslausu grasasnarnir ykkar. Kjósið mig kærleiksríka friðflytjandann eða farist ella í vítislogum þið ömurlegu hálfvitar. Með ást skal frið boða.

Ég er spámaður og ég fæ sýnir og vitranir og tremma og ég heyri raddir í hausnum á mér sem segja mér að ég sé bjargvættur mannkyns.

Ég fæ allskonar sýnir. Ég hef fengið draumsýn og nærsýn og skammsýn og rörsýn og þröngsýn og hagsýn og skammastsýn og Jeltsýn og Úrval-Útsýn og guð má vita hvað.

Ég er Ástradamus. Ég spáði fyrir um Úkraínustríðið og Heimsstyrjöldina síðari og Napóleons-styrjaldirnar og bara just name it. Fyrsta sýnin sem ég fékk var appelsýn, en það er blandið sem ég notaði útí vodkað sem ég var að hvolfa í mig áður en ég fékk tremma og fór að fá allar þessar stórmerkilegu guðlegu sýnir og vitranir.

Kjósið mig Ástþór Krist Magnússon og ég mun frelsa heiminn í annað sinn.“

 

Þó að Ástþóri Kristi Magnússyni hafi ekki tekist að sannfæra nema 2 prósent þjóðarinnar um að kjósa sig til forseta þá er hann engaðsíður sannfærður um að honum takist að sannfæra Púddapúdd í Kreml um að það sé ekki alveg nógu heppilegt að sprengja Klakann í loft upp.

Nú er bara spurning hvort að Ástþór muni breyta nafninu á fyrirtæki sínu, Friður 2000, í Friður 2 prósent, að kosningum loknum.

 

 

Að „brjóta blað.“

Baldur Þórhallsson hefur kvartað sáran yfir því að verið væri að blanda kynhneigð hans inní þessa kosningabaráttu, en málið er að það hefur enginn verið ötulli við það en hann sjálfur.

Hann spyrðir sig við Vigdísi Finnbogadóttur sem braut blað sem fyrsti kvenkyns forseti heimsins. Slagorð hans framboðs er einmitt: „Brjótum blað,“ því hann vill verða fyrsti hommaforsetinn. Hann vill láta kjósa sig vegna kynhneigðar sinnar líkt og hún sé það allra mikilsverðasta sem hann hafi uppá að bjóða, og líklega er það rétt hjá honum.

Svo hefur hann jú uppá Felix að bjóða og saman falla þeir einsog flís við rass.

 

En málið er að við myndum líka brjóta blað ef við kysum Grettis-Kötu.

Grettis-Kata yrði allra lágvaxnasti forseti lýðveldissögunnar. Jafnvel mannkynssögunnar.

Hún nær varla Danny DeVito í axlir.

Þegar teknar eru myndir af þjóðarleiðtogum frá mitti og uppúr þar sem hún er á meðal þá sést oft bara rétt glitta í hárið á henni.

Forseti á helst ekki að vera lítilmenni í neinum skilningi.

En Grettis-Kata yrði ekki bara fyrsta „smámennið“ til gegna forsetaembættinu heldur yrði hún líka fyrsta landráðakvendið ef það kæmi uppúr dúrnum að Ástór hefði rétt fyrir sér einsog hann fullyrti harðákveðinn í Ríkissjónvarpinu í gær.

 

Það ótrúlega er að við myndum líka brjóta blað ef við kysum Höllu Hrund eða Ástþór.

Halla Hrund er bara 43 ára. Hún yrði yngsti forseti lýðveldissögunnar.

Ástþór yrði hinsvegar þyngsti forseti sögunnar.

Ástþór er eini forsetaframbjóðandinn sem er með stærri brjóst en Ásdís Rán.

Hann yrði feitasti forseti í heimi.

Enginn forseti hefur nokkrusinni verið feitari en hann.

Með því að kjósa friðarbolluna sem forseta gætum við brotið blað og komist á spjöld sögunnar.

Þetta er miklu merkilegra heldur en að fá einhverja rassriddara sem forseta, með fullri virðingu fyrir saurþjöppum.

 

Ástþór yrði ekki bara þyngsti forseti sögunnar heldur líka sá allra elsti.

Hann fór fyrst í framboð 1944 en tapaði þá naumlega fyrir Sveini Björnssyni.

Síðan þá hefur hann boðið sig fram á fjögurra ára fresti og alltaf tapað naumlega. Þetta hefur lagst þungt á hann enda hefur hann þyngst með hverjum kosningum.

Þegar hann er kominn í bláu jakkafötin sín þá er hann virðulegur og flottur og ekki óáþekkur uppblásnum Nivea-sundbolta.

Hugsið ykkur hvað þetta yrði stórkostleg landkynning. Ekki ósvipuð og þegar Vigga Lásboga var kjörin.

Ástþór yrði fyrsti svínfeiti forsetagölturinn næði hann kjöri. Sá alfeitasti ever.

 

Við ættum að íhuga þennan möguleika og láta af fitufordómum okkar og hætta að fitusmána akfeita ístrubelgi og kjarnorkukeppi einsog Ástþór.

Verum opin fyrir nýjungum og mörvömbum og fögnum fjölbreytileikanum.

Ástþór er efnaður maður og það er aðeins tvennt sem hann á útistandandi:

Það er annarsvegar ístran og hinsvegar augun.

Hann hefur ávaxtað vel sitt pund í gegnum tíðina. Reyndar svo vel að hann er að nálgast 400 pund.

Það er óhætt að segja að hann sé eini þungavigtarkeppandinn í hópnum.

Hann er sannkallaður keppandi. Kepp-andi. Fitukeppandi.

 

 

Arnar Þór Jónsson

Hef hlustað all mikið á Arnar og þar er greinilega afburðarmaður á ferðinni.

Heiðarlegur, hreinlyndur, heilsteyptur, réttsýnn og klár.

Alger andstæða Grettis-Kötu.

Vandaður, hófsamur, staðfastur, hugaður, fylginn sér, vel lesinn, vel upp alinn, vel gerður, vel máli farinn, vel innrættur, vel gefinn.

Hefur djúpan skilning á því sem er að gerast í heiminum og skilur heildamyndina og veit hvernig landið liggur. Hann er vakandi en ekki „woke“ einsog flestir aðrir frambjóðendur. Verulega gott forsetaefni.

Svona maður á ekki minnstu smugu á að verða forseti þjóðar sem elskar undirförula hraðlygna sviksama þjóðníðinga einsog Jóhönnu Sig., Steingeld J. og Grettis-Kötu.

Arnar Þór er maður á besta aldri og hann má ekki láta staðar numið í þjóðmálum og þjóðþrifamálum þó hann muni ekki ekki ríða feitum fláðum gelti frá þessum kosningum.

Óskandi að hann fái sér kaffi og hrátt nautahakk með Sigmundi Davíð í sumar og spái í næstu alþingiskosningar.

 

 

Jón Gnarr

Jón Gnarr er skemmtilegur þegar hann er að leika Georg Bjarnfreðarson en hann er ekki jafn skemmtilegur þegar hann bókstaflega ER Georg Bjarnfreðarson, og þannig hefur hann soldið verið í þessari kosningabaráttu. Hefur virkað sem úrillur og önugur gamaldags kommúnisti. Vantar bara að hann setji fávísingurinn á loft og segist vera með 5 háskólagráður.

 

Jón Gnarr er einn mesti wokeisti sem nú er uppi. Hann leggur sig fram um að tala kynhlutlausa nýslensku einsog öfgafemínisti og segist treysta þingmönnum fullkomlega (er ástæða til þess?) og segist elska fjölmenningu og „fagna fjölbreytileikanum“ og vill óheft innstreymi hælisleitenda og flóttamanna til landsins og er alfarið á móti því að fjölmiðlar greini frá þjóðerni ofbeldismanna.

Hann er einskonar blanda af rétttrúnaðarkommúnistunum Grettis-Kötu og téðum Georg Bjarnfreðarsyni.

 

En Jón Gnarr er engaðsíður ekki ánægður með Kötu sem forsætisráðherra þó að þau sé alveg á sömu línu í pólitíska rétttrúnaðinum og wokeismanum.

Hann segir Kötu bera ábyrgð á því að Bjarni Ben sé orðinn forsætisráðherra.

Vitaskuld gerir hún það.

Á sama hátt ber Jón Gnarr ábyrgð á því að Dagur B. varð borgarstjóri.

 

Þegar fólk situr fast í umferðinni og horfir á eyðileggingu okkar ástkæru bílafjandsamlegu gjaldþrota höfuðborgar þá á það að hugsa til tvíeykisins Jóns Gnarrs og Dags B.

Dagur B. hefði aldrei orðið borgarstjóri nema fyrir tilverknað Jóns Gnarrs.

Besti flokkurinn boðaði nýjungar þarna í borgarstjórnarkosningunum 2010 en þessi flokkur var í rauninni ekkert annað en Samfylkingin undir fölsku flaggi, einskonar gamaldags systurflokkur Samfylkingarinnar, rétt einsog Sjálfstæðisflokkurinn er í dag, enda gekk Jón Gnarr í Samfylkinguna strax og hann lét af störfum sem vinstri hönd Dags B. í borginni.

 

Jón Gnarr sagði fyrir stuttu í viðtali að hann „þyrfti að fá lánaða dómgreind“ ef hann næði kjöri sem forseti. Ætli hann muni þá aftur fá lánaða „dómgreind“ Dags?

Þessi framboðsbrandari Jóns virkaði árið 2010 vegna þess að þá var allt í upplausn í borgarstjórn og fólk hefði frekar kosið jólatré en hina hefðbundnu flokka, sem það og gerði þegar það kaus Jón Gnarr, en brandarar eru því miður ekki einsog vín að þeir batni með árunum.

Með fullri virðingu fyrir Gnarr sem skemmtikrafti þá má segja að þetta framboð hans sé „offramboð af leiðindum.“

Sem forsetaframbjóðandi er Gnarr álíka hressandi og sexý og Egill Helgason í G-streng.

 

Baldur Þórhallsson

Framboð Baldurs fór í rassgat þegar hann sagðist ekki muna hvernig hann kaus í Icesave, mikilvægasta máli þjóðarinnar frá landnámi.

Þegar hann sá að enginn trúði þessari lygi sagði hann: „Ég er of heiðarlegur til að ljúga.“

Einmitt sko.

Heiðarlegir menn þurfa ekki að tilkynna hástöfum að þeir séu heiðarlegir.

Heiðarlegir menn tala aldrei um það hvað þeir séu obboslega heiðarlegir því það eitt og sér er andstætt heiðarleika. Þeir sýna það með orðum sínum og athöfnum.

 

Það skiptir ekki máli hvort Baldur var að ljúga eða ekki. Ef hann var að ljúga þá stimplar fólk hann skiljanlega sem apakött.

Ef hann var ekki að ljúga þá stimplar fólk hann skiljanlega sem gjörsamlega minnislausan apakött.

Ég held að fólk vilji hvorki ljúgandi bavíana né minnislausan bavíana sem forseta. Hann getur því alveg gleymt þessu embætti og hlýtur að vera búinn að steingleyma því nú þegar einsog öllu öðru.

 

Baldur spyrðir sig við Vigdísi Finnbogadóttur sem braut blað sem fyrsti kvenkyns forseti heimsins. Slagorð hans framboðs er einmitt: „Brjótum blað,“ því hann vill verða fyrsti hommaforsetinn, einsog fyrr sagði. Verðleikarnir sem við eigum að kjósa hann útá eru sumsé:

„Heiðarleiki,“ minnisleysi og hommaskapur.

En hvað sem þessu líður þá fíla ég bæði Baldur og Felix og mitt síðasta verk væri að segja þeim að fara í rassgat, ... enda þarf ekkert að segja þeim það.

 

 

Harmonikku-Halla

Halla Hrund fæddist í afskekktri sveit uppí Árbæ.

Einbýlishúsið sem hún bjó í var svo stórt að hún hélt að það væri blokk. Það var fyrst núna í þessari kosningabaráttu sem hún komst að því að þetta var ekki blokk sem hún bjó í heldur 10 hæða einbýlishús.

Halla undi hag sínum best uppí fjöllum þar sem hún gaf lömbum mjólk úr pela og spilaði á harmonikku og langspil fyrir fjallageitur. Snemma náði hún slíkri leikni að hún fór að halda harmonikkukonserta og stjórna hljómsveitum útum allan heim.

 

Það má sjá af handahreyfingum Höllu þegar hún talar að þar fer manneskja sem hefur stjórnað mörgum sinfoníuhljómsveitum um dagana. Það vantar bara tónsprotann í hendurnar á henni þegar hún er að útlista hvernig hún ætli að „lyfta upp tækifærum“ og „hjálpa tækifærum.“

Þegar henni liggur mikið á hjarta baðar hún út höndunum og minnir soldið á Kermit frosk þegar hann var að kynna inn atriði.

 

Hún sagði í viðtali fyrir stuttu: „Mín framtíðarsýn felur í sér að við séum að þétta raðirnar og við séum öll saman í liði.“

Við viljum ekkert vera öll saman í liði og þessvegna erum við ekki öll saman í liði.

Góða fólkið og skynsama fólkið kærir sig t.d. ekkert um að vera saman í liði því þá færi allt í hund og kött.

Og þar að auki er þetta stéttskipt þjóðfélag. Valdaelítan, sem Katrín tilheyrir, kærir sig t.d. ekkert um að vera í liði með okkur sauðsvörtum almúganum þó að Katrín vilji alveg ólm verða yfir almúganum sem forseti.

 

Og hvað varðar að „þétta raðirnar“ þá sé ég ekki ástæðu til að þétta neinar raðir frekar en að þétta byggð eða að vera þéttholda.

Best að hafa rúmt í kringum sig. Því færra fólk því minni vandræði, því betra.

Best er að vera einn í biðröð.

Þó það sé mun meira af froðu en bjór í glasinu hennar Harmonikku-Höllu þá er hún viðkunnanleg og næs ljóska og ég held að enginn hefði neitt á móti því að hafa hana sem forseta.

 

 

Fjárlaga-Halla

Halla Tómasdóttir eða Fjármála-Halla einsog ég kalla hana stundum eða Fjárlaga-Halla einsog ég kalla hana mun oftar, er mikil bissnisskona og geislar af sjálfsöryggi og virðuleika. Hún er hraðmælsk og lætur aldrei slá sig út af laginu og getur talað einsog símsvari klukkutímunum saman án þess að draga andann.

Þó það sé smá mörgæsarlúkk á henni þá kemur það ekki að sök því hún kann að klæða sig einsog milljón dollarar og er alltaf rándýr í tauinu. Hver snýtuklútur sem hún er með um hálsinn kostar á við dýrustu týpuna af Teslu.

 

Hún er búsældarleg og glansar í framan einsog bakari og ég held að henni þyki ekkert leiðinlegt að raða í sig brauðtertum og rjómabollum, þannig að hún myndi pottþétt njóta þess að halda glæsilegar veislur á Bessastöðum.

Hún er með hlýtt viðmót og flotta Hitlersgreiðslu og hvar sem hún kemur bræðir hún alla uppúr skónum. Ég spjallaði smávegis við hana niðrí RÚV degi fyrir kosningar 2016 og hugsaði:

 

„Vá! Þetta er sko alvöru kelling. Þetta er sko enginn hálfviti þó hún sé femínisti. Hún er miklu meiri bógur en þessi Mr. Bean sem fólk er að fara að kjósa.“

 

Og nú er hún mætt aftur og fólk ætti ekki að klúðra þessu einstaka tækifæri til að fá alvöru forseta með pung.

 

 

 

Grettis-Kata

Einsog fyrr sagði þá finnst fólki miklu máli skipta að forseti komi vel fyrir og hafi virðulegt fas og framkomu og kunni að klæða sig og bera sig vel, og þá á ég ekki við að bera sig einsog Ásdís Rán gerir í tímaritum, heldur að bera sig vel og hafa góðan limaburð og svona. Með limaburði á ég ekki við ... jæja, þetta er kannski ekki alveg nógu heppilegt orðalag ... en þið vitið hvað ég á við.

 

Grettis-Kata hefur aldrei kunnað að klæða sig frekar en ég.

Hún er alltaf einsog fuglahræða til fara eða nýstigin uppúr gröf. Alltaf í einhverri dökkri draugalegri kommúnistaúlpu og öll vafin í einhverja mölétna trefla og viskustykki og skúringatuskur.

Forsetar eiga helst að vera örlítið snyrtilegri en miðbæjarrónar.

 

Grettis-Kata lúkkar ekki einsog forseti heldur einsog „for-seti“ – einsog hún hafi setið í hlandfor og sé nýdregin uppúr einni slíkri. Full of shit.

Þegar Grettis-Kata hefur skíttapað þessum kosningum þá mun hún ganga burt í hægðum sínum.

 

Í fyrsta „kappræðu“þættinum á RÚV var Grettis-Kata í myglugráum aðskornum kjól og leit út einsog dragúldin rúllupylsa komin langt framyfir síðasta leyfilega söludag, einsog reyndar hún sjálf sem pólitíkus, eftir því sem hún segir sjálf.

Miðað við útganginn á henni þá virðist vera meira um lík í hennar skápum en föt.

Í gær var hún í einhverjum hvítum vofulegum slopp einsog hún hafi verið að koma úr krufningu eða líkhúsi.

 

Hún flokkar þetta örugglega sem „hatursorðræðu“ og er líklega að hringja á lögregluna núna ef hún er að lesa þetta en ég er nú bara að lýsa minni upplifun á þessum forsetaframbjóðendum og í því felst ekki að ég álíti mig eitthvað betri eða merkilegri frosk. Öðru nær.

Og svo má minna á að sjálfur kalla ég mig Serði Monster þannig að hún má bara vera afar stolt af því að ég kalli hana Grettis-Kötu, sem minnir á Grettisgötu, en ég er þarna að sjálfsögðu að vísa í hennar fræga og fallega og heillandi og einlæga „bros“ sem hefur brætt suma en hrætt aðra.

 

Bros hennar lýsir karakternum og er svona álíka ekta og hárið á Elton John.

Brosið á það sameiginlegt með loforðum sem hún gefur að það hverfur jafn skjótt og það birtist.

Þegar hún setur í brýrnar og reynir að brosa samtímis þá minnir hún soldið á vitfirringinn Jack Nicholson í Shining þegar hann var að brjóta upp hurðina með öxi.

 

Forseti þarf ekki endilega að vera hár og spengilegur og virðulegur einsog Ólafur Ragnar og það er allt í lagi að hann sé í meðallagi einsog Höllurnar en hann má helst ekki vera einsog hobbiti með táfýlu af hausnum. Fólk verður að geta séð hann á venjulegum ljósmyndum án þess að þurfa að fara með þær í stækkun.

Það er ekki smart að sjá forseta setjast á gangstéttarbrún og dingla löppunum.

Það er alveg nóg að Ísland sé dvergríki þó að forsetinn sé ekki dvergur líka.

 

Grettis-Kata hefur komið víða við frá því hún var stigavörður í þættinum Grettu betur á RÚV í gamladaga. Lengst af hefur hún verið pólitískur stigamaður, bæði sem formaður Vinstri Geðveikra, sem hún er búin að koma niðrí 4% og rústa blessunarlega, og forsætisráðherfa í ríkisstjórn sem hún er búin að koma undir frostmark, - ríkisstjórn sem margir vilja meina að sé búin að rústa landinu gjörsamlega til frambúðar.

 

Grettis-Kata segist hafa yfirgefin stjórnmálin fyrir fullt og allt.

Nú sækist hún eftir „pólitískasta embætti landsins sem falið er einum manni,“ einsog Bjarni Ben eldri lýsti forsetaembættinu.

Þegar henni er bent á að það sé ódýr blekking að tala um að hún sé hætt í stjórnmálum þá segist hún ætla að verða ópólitískur forseti.

Ópólitískur forseti í pólitískasta embætti landsins.

Ópólitískur forseti nýstiginn úr forsætisráðuneytinu.

Einmitt sko. Menn verða ekki ópólitískari en Grettis-Kata.

 

Kata reytir af sér brandarana:

 

„Mig langar að gera þessu samfélagi gagn áfram. Ég finn það að ég er ekki að fara að gera það á vettvangi stjórnmálanna, en ég held að þarna gæti ég gert gagn.“

 

Ef hún treystir sér ekki til að gera gagn sem æðsta manneskja framkvæmdavaldsins hversvegna heldur hún þá að hún geti gert meira gagn í embætti sem hún segir að sé ópólitískt og valdalaust?

 

Hún sagði í viðtali rétt eftir að hún bauð sig fram:

 

„Enginn er ómissandi og ekki heldur ég.“

 

Ef hún lítur svo á afhverju getur hún þá ekki „yfirgefið stjórnmálin fyrir fullt og allt“ einsog hún lofaði og sleppt því að reyna að smokra sér í æðsta pólitískasta embætti landsins, vitandi að 75% líti svo á að hún hafi mjög góða fjarveru og sé vel missanleg og gott betur en það?

Það er vegna þess að hún lítur á sig sem gjörsamlega ómissandi drottningu.

 

Einkennismerki Grettis-Kötu er að hún hefur alltaf framkvæmt þvert á það sem hún hefur sagt.

Hljóð og mynd hefur aldrei farið saman hjá henni. Þetta hefur aldrei sinkað.

Trúverðugleikinn þar af leiðandi enginn en trúðsverðugleikinn alger.

 

Hún segir að forseti eigi að fylgja stefnu ríkisstjórnarinnar í utanríkismálum.

Á sama tíma segir hún að forseti eigi alltaf að tala fyrir friði.

Hún var forsætisráðherra og ábyrgðaraðili þegar ríkisstjórnin fór útí stórfelld vopnakaup fyrir Úkraínu.

Hvernig er hægt að tala fyrir friði en jafnframt fylgja herskárri stefnu ríkisstjórnarinnar í utanríkismálum sem hún sjálf átti drjúgan þátt í að móta?

Grettis-Kata sparaði ekki skattfé landsmanna þegar hún var að fjármagna vopnakaup til að drepa fólk hinumegin á hnettinum en hún segist ætla að fara mjög sparlega með málskotsréttinn.

 

Hún hælir Nató á hvert reipi þegar hún er stödd erlendis og manar önnur ríki til inngöngu í þetta stórkostlega varnarbandalag, en þegar hún er hérlendis þá finnur hún Nató allt til foráttu og vill fyrir alla muni að við segjum okkur úr þessu hryllilega árásarbandalagi.

Kató, einsog ég kalla hana stundum, verður að fara að hafa örlítið samræmi í því sem hún segir og reyna að vera sama manneskjan heima og erlendis og taka sér ekki Dr. Jekyll and Mr. Hyde til fyrirmyndar í einu og öllu þó hún sé gríðarlega hrifin af glæpasögum og muni eflaust sjálf skrifa eina slíka í formi pólitískrar ævisögu.

 

Kató segist vilja vernda tunguna.

Málið er að hún hefur tungur tvær og talar sitt með hvorri.

Hvora tunguna vill hún vernda?

 

Þegar horft er yfir stuðningshóp Grettis-Kötu þá kennir þar margra grasa og grasasna.

Þar má t.d. sjá þríeykið eða Þríeitrið öllu heldur, þá Víði, Þórólf og Kára, (Gísla, Eirík og Helga).

Almannavarnir ræstar út. Öllu skal tjaldað til. Það er einsog lífið liggi við að koma Grettis-Kötu á Bessastaði.

Þarna má sjá Skrímsladeild Sjálfstæðisflokksins einsog hún leggur sig, sem margir halda að sé kennd við mig, Serði Monster, og halda að ég stjórni þessu batteríi. Það er nú ekki alveg rétt þó að við Davíð Oddsson séum gamlir og góðir vinir.

Og svo má sjá þarna Kötudýrkendurna og fóstbræðurna og skoðanabræðurna Hannes Morthens og Bubba Hólmstein og fleiri góða menn.

Líkur sækir líkan heim. Eða öllu heldur:

Líkið sækir líkið heim.

 

Hvernig væri nú að Grettis-Kata myndi kasta inn hvíta handklæðinu og líkklæðinu sem hún var í í gær og draga framboð sitt til baka og lýsa yfir stuðningi við Ástþór?

Það væri nú ansi stórmannlegt, en kannski er erfitt fyrir manneskju sem nær Danny DeVito í axlir að sýna stórmennsku.

 

Frekar þann næstbesta en þann versta

Þetta er í fyrsta skipti sem forsetakosningar ganga ekki beint útá að kjósa sér sinn forseta heldur að kjósa í burtu frambjóðanda sem yfir 75% Íslendinga vilja ekki sjá og hafa fengið sig fullsadda af og vilja fyrir alla muni losna við.

 

Þó að Arnar Þór Jónsson sé frábært forsetaefni og þó að Ástþró Marhnútsson sé gamall og góður vinur minn þá lagði ég viskíflösku undir fyrir um mánuði síðan að Halla Tómasdóttir yrði næsti forseti og að það yrði lágmark 10% munur á henni og Grettis-Kötu.

 

Ég veit að þetta er asskoti glannalegt veðmál því Grettis-Kata hefur alltaf verið að mælast hærra, en ég lét það gossa þar sem ég sé ekki útúr augunum fyrir viskíflöskum sem ég hef unnið.

 

Ég þyrfti nauðsynlega að fá einhverja alvöru örlagafyllibyttu til að hjálpa mér með allt þetta viskí einsog t.d. rafskúturónann Brynjar Níelsson. Skilst að það hafi ekki runnið af honum síðan um fermingu.

 

Það var líka glannalegt veðmálið sem ég gerði við sjálfan Ástradamus Magnússon árið 2015 þegar ég veðjaði flösku uppá að Donald Trump yrði næsti forseti Bandaríkjanna. Ástradamus sagði að ég væri galinn því að allir vissu að Hillary Clinton yrði næsti forseti.

Fyrir þá sem ekki vita þá vann Trump kosningarnar og ég vann flösku sem Ástradamus er ennþá að safna fyrir.

 

Hvað um það. Það má vera að þetta verði í fyrsta skipti sem ég tapa veðmáli því það er ekki hægt að gera ráð fyrir að það verði ekki svindlað í þessum forsetakosningum okkar.

Miðað við umfang framboðs Grettis-Kötu og fjáraustrið og hversu miklu hefur verið tjaldað til þá virðist hreinlega lífið liggja við að Nató-Kató nái forsetastólnum svo að valdaelítan og spillingaröflin þurfi ekki að örvænta þegar kemur að næstu einkavinavæðingu ríkiseigna, gjafagjörningum og landráðum, sem er víst alveg bannað að kalla sínu réttu nafni á Íslandi.

 

S.O.S – Svindl Og Svínarí

Nokkrar spurningar í tilefni kosningadagsins:

Hversvegna eru blýantar ennþá notaðir í kjörklefum og hversvegna er ekkert eftirlit með kjörgögnum og hversvegna eru kjörseðlar ekki númeraðir og hversvegna eru kjörkassar úr viði en ekki glærir einsog í öllum öðrum lýðræðislöndum og hversvegna er svona auðvelt að stela þeim og hversvegna getur hver sem er valsað um kjörfundarstaði og hversvegna eru herbergin „innsigluð“ með límbandi en ekki rammgerðum járnlás og hversvegna eru kjörgögn ekki send í lögreglufylgd ef það þarf að flytja þau og hversvegna hafa kjörkassar verið að finnast uppá háaloftum og útí móa og útum allar koppagrundir í gegnum tíðina?

 

Kosningasvindl á Íslandi hafa verið staðfest af Evrópudómstól sem lét okkur aldeilis heyraða.

Ég er ekkert að fullyrða að það verði svindlað en ég spyr:

Hversvegna eru hlutirnir hafðir með þessum hætti og hversvegna er verið að auðvelda svindl með þessum hætti ef ætlunin er ekki að svindla?

Samkvæmt áreiðanlegum mælingum eru Íslendingar ein allra óheiðarlegasta og spilltasta þjóð í heimi, einsog framboð Katrínar er skýrt dæmi um, og í ljósi þeirrar staðreyndar hlýtur sú spurning að vakna: Hversvegna skyldu Íslendingar ekki svindla í forsetakosningum einsog í öllu öðru sem þeir taka sér fyrir hendur?

 

 

Grettis-Kata vs Halla Tómasdóttir

Flestir eru á því að þessar kosningar snúist um það eitt að kjósa Grettis-Kötu í burtu. Ég hef hitt menn sem segjast frekar myndu kjósa ljósastaur en hana.

Það er allavega stundum kveikt á perunni í ljósastaur. Sá er kannski munurinn.

 

Margir af þeim sem vilja ekki fyrir nokkurn mun sjá Grettis-Kötu á Bessastöðum ætla engaðsíður að láta hjartað ráða för og kjósa sinn fylgislitla uppáhalds frambjóðanda hvað sem tautar og raular í sinni alíslensku þrjósku.

Aðrir ætla að láta heilann ráða för og kjósa þann sem er á mestri uppsiglingu og á mestu líkurnar á að sigra Grettis-Kötu, og það er án nokkurs vafa Halla Tómasar, með fullri virðingu fyrir Harmonikku-Höllu.

Þó að báðar Höllurnar séu virkilega viðkunnanlegar og bjóði af sér góðan þokka, - allavega ekki óþokka einsog ónefndur frambjóðandi, - þá geta þær ekki báðar orðið forsetar.

 

Það má segja að þeir sem ætli sér að láta hjartað ráða för munu eiga sinn þátt í því að Grettis-Kata muni ráða för að kosningum loknum. Ef þeir vilja það þá gott og vel. En ef þeir vilja allsekki að Grettis-Kata sigri þá verða þeir að fara að hugsa með heilanum og láta raunsæið ráða för og kjósa þá Höllu sem á meiri möguleika á að fella Grettis-Kötu, og það er Halla Tómasar. Menn verða bara að feisa það þó þeir séu hrifnir að öðrum frambjóðendum.

 

Munurinn á forsetanum Höllu og forsetanum Grettis-Kötu væri:

Halla yrði andlit Íslands útávið.

Grettis-Kata yrði andlát Íslands útávið.

 

 

 

(Tónlist Stormskers má finna á Spotify)

Hnífjafnar í veðbönkum