Íþróttir og brennivínsdrykkja

 

Ég horfði á leikinn Ísland - Þýskaland í gær á kjaftfullum sportbar, - fullum í öllum skilningi. Þar sást ekki áfengisleysi á nokkrum manni frekar en fyrri daginn þegar íþróttir eru á skjánum. Maður fær ekki betra tilefni til að fara á almennilegt fyllerí en þegar íþróttir eru í varpinu. Þetta fer svo vel saman. Íþróttir og fyllerí er jafn pottþétt blanda og vodki í kók. Það er meiraðsegja hægt að hafa gaman af jaðaríþróttum einsog handbolta, sniglakapphlaupi og kengúruboxi ef maður er bara nógu drukkinn.

 

Það má vera að íþróttir séu þroskandi en þær eru fyrst og fremst þorstandi. Það er eitthvað við íþróttir sem vekur upp hjá fólki mikla áfengislöngun. Sem er mjög gott mál. Þetta er nú það góða við íþróttir. Um þetta snúast þær faktískt. Á fótboltaleikvöngum hér og erlendis sést ekki einn maður edrú. Sumir leikmenn eru jú kannski ekki mjög drukknir á vellinum en áhorfendur eru náttúrulega allir á perunni. Þessvegna er svona gaman að horfa á fótbolta. Karlpeningurinn fær þar að auki frí frá sínöldrandi kellingarherfunni og fær að rasa almennilega út og fær að fíla sig sem hluta af einhverri liðsheild. Íþróttaleikur er mínístyrjöld. Landsleikur er smækkuð heimsstyrjöld. Þjóðremban í algleymingi. Svo má alltaf búast við að það brjótist út áhugaverð slagsmál að leik loknum sem kóróna skemmtilegheitin.

 

Íþróttamennirnir sjálfir eru yfirleitt álíka blautir og áhorfendur. George Best var t.d. tipptopp drykkjumaður og ekkert síðri fótboltahetja. Náði frábærum árangri í báðum greinum. Þetta helst í hendur. Eiður Smári og allt það. Ég tildæmis gæti ekki reykt og drukkið svona mikið ef ég væri ekki íþróttamaður. Í alvöru. Íþróttir auka manni úthald. Áramótaheit mitt var að æfa badminton og tennis og spretthlaup svo stíft á þessu ári að ég gæti slátrað tveimur bjórkössum og svælt fjóra vindlapakka á dag án þess að blása úr nös...ef þannig má að orði komast. Maður verður að hafa þolið í lagi ef það á að vera eitthvað gaman af þessu. Og maður verður að hafa eitthvað markmið í lífinu.

 

Örlítið meira um mína íþróttamennsku: Ég æfði sund í Vesturbæjarlauginni á tímibili, í alvöru, en hætti þegar ég uppgötvaði að það fór of mikið af klór ofan í vodkaglasið og svo drapst alltof oft í vindlinum. Þar að auki var maður litinn hornauga einsog maður væri eitthvað skrítinn. Ég prófaði baksund með glasið og vindilinn í annarri hendi og buslandi með hinni en allt fór á sama veg. Alltaf þurfti einhver hvalspikaður uppblásinn bringubítill að stinga sér í grenndinni þannig að gusurnar gengu yfir mann og maður drukknaði nánast í ölduróti og ófögnuði. Glasið barmafullt af klóróformi og vindillinn í henglum. Þessi áhugamál blönduðust semsé ekki vel saman. Í öllum skilningi. Það tók mig ekki langan tíma að sjá að sund væri fyrir örlagaedrúista og aumingja.

 

Hvað um það. Munurinn á Strákunum okkar og okkur áhorfendunum á sportbarnum var að við vorum vel fullir en þeir voru greinilega illa timbraðir. Maður á ekki að mæta timbraður í íþróttamót. Það er vanvirðing við sannan íþróttaanda. Ég veit ekki hvað ég er búinn að brýna þetta oft fyrir æskulýðnum. Maður á að vera í glasi þegar maður er að keppa. Ekki skelþunnur. Þunnir menn skjálfa einsog lauf í vindi, - einsog Geir Haarde. Þunnildi vinna enga sigra. Fullir menn geta hinsvegar unnið fullan sigur.

 

Strákarnir okkar ættu að taka snookerheimsmeistarannn Alex Higgins sér til fyrirmyndar. Einsog menn vita þá er snooker mesta nákvæmnisíþrótt í heimi. Alex mætti alltaf vel undirbúinn í mót. Sturtaði í sig einni ginflösku og hálfum kassa af stórum svellköldum öllurum og svældi með góðgætinu pakka af fílterslausum camel af miklum krafti einsog sannir íþróttamenn eiga að gera. Eftir þennan undirbúning þá gekk kappinn inná leikvanginn fjallfrískur í góðum gír og straujaði andstæðinginn. Svona eiga menn að vera. Hann passaði sig vel á því að mæta aldrei þunnur til leiks einsog strákarnir okkar. Hann var ekki bara metnaðarfullur heldur pöddufullur. Vínandi er rétti íþróttaandinn.

 

Handboltastrumparnir okkar gætu mikið lært af Alex Higgins, ímynd íþróttamennskunnar. Þeir hefðu mögulega átt roð í Þjóðverjana ef þeir hefðu skellt í sig nokkrum tekílasnöfsum fyrir leikinn og náð að koma þannig heilsunni í lag. Samt ekki of mörgum. Kannski 10 til 15 sjússum og 5 til 10 tvöföldum irishcoffee og svona einsog hálfri flösku af 50% smirnoff vodka af stút og þá hefðu þeir verið í góðum málum. Dass af hreinum spíra í restina hefði ekki skaðað. Með þessu hefði verið mjög gott að svæla nokkra vindla og keðjureykja umþaðbil hálfan til einn pakka af fílterslausum camel til að skerpa einbeitinguna. Þessir strákabjálfar okkar verða að fara að sýna íþróttamennskunni smá respect. Virðing og kurteisi kostar ekkert. Þeir verða að fara að haga sér einsog menn þessir helvítis heilhveitis grasasnar.

 

Eftir tapið gegn liði Þjóðverja, fyrsta liðinu sem Íslendingar keppa við sem kunna eitthvað í handbolta, var viðtal (sjá HÉR) við Björgvin markvörð og Róbert línudansara:

 

Róbert píreygður og utangátta: "Við vorum að klúðra, klikka á góðum færum...Maður sér þetta ekki alveg nógu skýrt."

Hann myndi kannski sjá hlutina aðeins skýrar ef hann væri ekki svona skelþunnur. Drekka meira.

Björgvin: "Við erum eins og aular sóknarlega og varnarlega."

Eins og? Þeir hefðu getað gert eitthvað af viti ef þeir hefðu drullast til að drekka úr sér þynnkuna fyrir leikinn.

Björgvin: "Ef við erum ekki fullir og gerum ekki hlutina almennilega þá getum við ekki neitt í handbolta. Það er alveg klárt."

Hverskonar setning er þetta eiginlega? Er maðurinn edrú eða hvað? Eru markverðir ekki markverðir menn? Þeir sem gera ekki hlutina almennilega geta ekki neitt og þeir sem geta ekki neitt gera ekki hlutina almennilega. Og hvað er ég búinn að brýna oft fyrir íþróttamönnum að mæta ekki skelþunnir í leik? Maður á að vera vel í glasi. Það er einsog það komist ekkert inní hausinn á þessum ösnum. Þarf maður að hella í þá brennivíni með trekt?

Björgvin: "Ef við erum ekki fullir þá erum við ekkert frábærir."

Old news. Nú ef að gæinn er svona meðvitaður um þetta afhverju sturtaði hann þá ekki í sig brennivíni fyrir leikinn og sagði félögum sínum að gera slíkt hið sama? Eru þetta alltsaman tómir fæðingarhálfvitar? Þetta eru allavega ekki fullir fæðingarhálfvitar. Algjörðir apakettir.

Björgvin: "Við erum að gera allt of mikið af feilum og svona miklum aulamistökum sem við erum að brenna okkur á."

Hverskonar menn gera mikið af aulamistökum? Hugsanlega aular? Drekka meira.

Róbert: "Við áttum í soldlu basli með þá í vörninni og svo vorum við að hitta aðeins of mikið í markmanninn."

Soldlu basli? Vörnin var galopin einsog Catalina á góðum degi.

Voruð að hitta aðeins of mikið í markmanninn? Halló! Var hann ekki að verja lásí og kraftlaus og ónákvæm skot? Þýski markvörðurinn var semsé ekkert góður að áliti strákaaulanna okkar. Hann var bara alltaf fyrir. Ástæðan fyrir því að hann varði svona mikið var víst bara vegna þess að strákarnir okkar hittu of oft í hann. Einmitt. Þegar Björgvin stendur sig vel í markinu og ver hvert skotið á hendur öðru þá er sagt að hann sé meiriháttar markvörður. Þegar þýski markvörðurinn ver hvert skotið á hendur öðru þá er það jú bara vegna þess að strákarnir okkar hitta of oft í hann. Hann er semsé alltaf að þvælast fyrir. Er alltaf á röngum stað. Úfff. Það er oft ótrúlegt ruglið sem vellur út úr ódrukknum Íslendingum.

 

Leikurinn var engu að síður ansi skemmtilegur. Í miðjum æsingnum, eða æsinginum einsog það heitir víst á bubbísku, þá öskraði ég á flatskjáinn: "Áfram strákar. Þið eigið leikinn. Látiði íslensku apana ekki komast upp með neitt múður. Sieg Heil!"

Þetta féll ekki í góðan jarðveg á sportbarnum af einhverjum ástæðum. 

Fyrsta tap Íslands á HM

Athugasemdir

[Theódór Norðkvist, 23.1.2011 kl. 16:21]

Einn ágætur félagi minn sagði oft að áfengið hefði bjargað honum frá íþróttabölinu (ekki íþróttaölinu samt.)

Síðast þegar ég frétti af honum var hann reyndar farinn að keppa í leðjubolta (vestur á fjörðum, nei hann fór ekki í stjórnmálin.)

[Ár & síð, 23.1.2011 kl. 17:26]

Góðurt maður sagði: "Work is the curse of the drinking classes."

[Sverrir Stormsker, 24.1.2011 kl. 09:06]

Theódór, leðjubolti? Fyrst sem mér datt í hug var Sigurjón Árnason og Sigurður Einarsson.

Ég hef heyrt talað um handbolta, fótbolta, körfubolta, lóðbolta og straubolta en aldrei leðjubolta. 

[Sverrir Stormsker, 24.1.2011 kl. 09:18]

Ár & síð, já Oscar Wilde var góður maður. Hann sagði margt spaklegt, t.d: "Seriousness is the only refuge of the shallow." Og: "To disagree with three-fourths of the Icelandic public is one of the first requisites of sanity."

[Svanur Gísli Þorkelsson, 24.1.2011 kl. 10:30]

Ekkert mál að reykja og drekka í sundi ef maður hefur réttu græjurnar.

Fínn pistill annars sem kannski hjálpar við að taka broddinn úr vonbrigðunum hjá þeim sem taka handbolta alvarlega.

[Theódór Norðkvist, 24.1.2011 kl. 10:56]

Leðjubolti (eða mýrarbolti heitir það reyndar) er fótbolti í drullusvaði. Keppt hefur verið í mýrarbolta á Ísafirði í mörg ár, í Tungudalsskóg. Smá grasblettur hefur verið nýttur undir þetta, nokkurskonar öfug skógrækt má segja.

Nefndir Sigurjón og Sigurður myndu ekki standa á löppunum í mýrarbolta í tvær mínútur, svona svipað og bankarnir þeirra.

[Sverrir Stormsker, 25.1.2011 kl. 19:22]

Svanur, glæsilegar græjur. Óbærileg tilhugsun að þetta skyldi ekki hafa verið komið á markað þegar ég var hvað blautastur í sundi.

[Sverrir Stormsker, 25.1.2011 kl. 19:47]

Theódór, ég átti ekki við að þeir félagar og fitubollur Sigurjón Árnason og Sigurður Einarsson gætu orðið fyrirtaks leðjuboltamenn, heldur voru þeir það fyrsta sem kom uppí huga minn þegar þú minntist á þetta fyrirbrigði, leðjubolta, því báðir eru þeir með kúluhaus og hnöttóttir í laginu og ekki beint það hreinlegasta í bransanum.