Óskalag sjómanna

Ég hef alltaf verið veikur fyrir sjómannalögum en stundum hef ég orðið ennþá veikari eftir að hafa hlustað á þau sum hver. Þau eru semsé misjöfn einsog gengur. Einsog allir vita fjalla flest íslensku gömlu góðu sjómannalögin um brjóstumloðna gaylorda sem hafa meiri lyst á brennivíni og félögunum en kjellingum, sbr textinn frægi um Þórð sjóara, en þar stendur (og honum líka):

 

Hann kærði sig ekkert um konur

en kunni að glingra við Knút,

og tæki hann rispu með töffurum grönnum

þá tók´ann hann hvíldarlaust út.

 

Og þá var hann vanur að segja si svona:

“Já sódómskan er ekkert grín.

Þó skyldi ég sigla um eilífan aldur

ef öldurnar breyttust í queen.”

 

Sjómannatextarnir gömlu fjalla semsé flestir um pempíulega bossadillandi rassista og sólbrúna sæhomma sem tipla berir að ofan um þilfarið í aðskornum latexstuttbuxum með litríka regnhlýfakokteila og Mercury-yfirvaraskegg og kyrja Y.M.C.A með Village People og borða sushi með naglalökkuðum fingrunum í einni kös í kojunni og skríkja uppyfir sig hvað hitt og þetta sé “gasalega lekkert.” Og allir taka þeir það að sjálfsögðu full bókstaflega þegar þeir eru beðnir um að koma í sjómann. Nú eða þeim sagt að fara í rassgat.

 

Þessari rótgrónu staðalímynd íslenskra sjómanna vildi ég breyta örlítið og þessvegna samdi ég nýtt sjómannalag og sendi það í Sjómannalagakeppnina á Rás 2 fyrir stuttu. Þar er ég að fjalla um alvöru sægarpa dagsins í dag sem kyrkja tindabykkjur með berum höndum og háma í sig krossfiska og sæbjúgu í öll mál og landa að lágmarki 10 blöðrum í hverri höfn. Fólk getur farið inná  http://www.ruv.is/sjomannalagakeppni (síðasti dagur er í dag held ég) og hlustað þar á þau 10 lög sem komust í úrslit, þar á meðal mitt, og valið svo það lag sem því hugnast skárst.

 

Lagið syng ég með hreystimenninu og sjóræningjanum Gylfa Ægissyni en einsog allir vita er hann sægarpur í húð og hár, Kolbeinn kafteinn Íslands, maður sem hefur drekkt ófáum ýsum og blöðruselum í gegnum tíðina og steinrotað ennþá fleiri berserki á drulluskítugum hafnarkrám víðsvegar um heiminn. Hann hefur semsé ekki bara mígið í baðvatnið heima hjá sér, heldur líka í saltan sjó, og það er nú meira en margur getur sagt.

 

Hér er textinn:

 

 ÓSKALAG SJÓMANNA

(Lag og texti: Sverrir Stormsker)

 

Söngur: Gylfi Ægisson og Sverrir Stormsker.

Hljóðfæraleikur: Sverrir Stormsker.

 

Á hafi vinna hetjurnar,

þær híma þar á veturna

í byljum sér til betrunnar.

Þeim snúning enginn stenst.

Oft í hafið hendast þær,

í sjóinn endursendast þær.

Ekki er gott að enda þar,

en auðvitað það venst.

 

Já hetjurnar á hafinu

þær heimta úr sjónum auð,

koma uppúr kafinu

með kryddsíld oná brauð.

 

Sægarparnir sigla um höf

og sumir hljóta vota gröf.

Þeir lifa í ógn á ystu nöf

því aldan hún er rök.

Fiskibollur fanga þeir,

á froskalöppum ganga þeir

á ísilögðum leginum

í leit að góðri vök.

 

Þeir fyrir landið fórna sér

og fá að launum snafs.

Ekki neitt úr bítum ber

hver brotinn garpur hafs.

 

Við hroðaleg sæskrímsli berjast þeir blóðugir

dag eftir dag,

berjast við þorskhausa, mannætuhákarla

og fyrir þjóðarhag.

 

Svo ráðast þeir gegn rauðmögum

og rauðsprettum og saumsprettum,

marhnútum og mörgæsum

og færa björg í bú.

Þeir takast á við ísbirni

og einbirni og tvíbirni,

redda öllu Íslandi,

að auki L.Í.Ú.

 

Þeir drekkja stærðar steinbítum

og stúta harðfiskum,

snúa hákarla´úr hálsliðnum

og hafna arðgreiðslum.

 

Þeir berjast við sækýr og rándýr og fokdýr

og sæhestastóð,

limlesta ýsur og kaffæra hnísur

og bjarg´okkar þjóð.

 

Sægreifar sig sveipa krans

í sérþjónustu andskotans.

Sjóræningjar samtímans

með sanni eru þeir.

En sjóararnir síkátu

þeir sigla landsins freygátu

gegnum eymd og armæðu

uns alheimurinn deyr,

og ekki orð um það meir.

Nú endar þessi leir.