Prófessjónal amatörar

 

Stuttu eftir að ákveðið var að kjósa til stjórnlagaþings sagði ég í útvarpsviðtali:

"Mér líst vel á að þjóðin fái að velja sér fólk utan flokka til að setjast á þetta stjórnlagaþing þar sem jú stjónmálamenn hafa sýnt undanfarna áratugi að þeir eru ekki hæfir til verksins. En ég er ekki í nokkrum einasta vafa um að okkur mun takast að klúðra þessu gjörsamlega, annaðhvort vegna þess að niðurstaða þingsins er ekki bindandi sem þýðir að stjórnmálamenn munu útvatna þetta og fara að krukka í þetta með öllum sínum þumalputtum eða vegna þeirrar einföldu ástæðu að Íslendingar eru jú óneitanlega prófessjónal amatörar, hreinir og klárir sérfræðingar í klúðri, fúski, fljótfærni, spillingu og heimsku. Eiginlega á öllum sviðum. Sama hvar maður drepur niður fingri. Um það eru til grilljón vitnisburðir. Ef þú stingur puttanum út um gluggann þá færðu hann drulluskítugan til baka. Ísland er eitt stórt graftarkýli. Það þarf að stinga á því, en það verður því miður aldrei gert. Svínum líður nefnilega best í stíunni."

Svo mörg voru þau orð. Læt hér fylgja með frumsamið lag af nýju plötunni minni "Látum verkinN tala" sem kom út á Þorláksmessu. Lagið heitir Þjófabálkur og fjallar um álit ömmu minnar sálugu, Kristínar Ásgeirsdóttur frá Fróða, á okkur Íslendingum. Þess má geta að hún að sagði 20 árum fyrir hrun að þess yrði ekki langt að bíða Íslendingar, þessir sjálfumglöðu óvitar, myndu kollsteypa sjálfum sér efnahagslega því viðskiptasiðferðislega væru þeir á botninum. Vídeóið má finna HÉR á youtube. 

Hér er texti lagsins:

 

Þjófabálkur

(Lag og texti: Sverrir Stormsker)

 

Amma hún var bæði góð og gegn,

grandvör, trú og alveg heil í gegn.

Hún gaf mér óspör ótal hagnýt ráð.

Hér eru nokkur sem ekki visna í bráð:

 

Farðu aldrei út í viðskipti

með Íslendingum, það er glapræði.

Þeir fara einatt út af réttri braut

og eru flestir heimskari en naut.

 

Hlýddu ekki á þeirra þýðu raust

sem þusa um sín heilindi, illa gerðir.

Þeir sem tala manna mest um traust

eru menn sem eru ekki traustsins verðir.

 

Trúðu varlega orðum Íslendinga,

þeir allir telja sig til sérfræðinga

og gorta sig af innri ofurmætti,

en eru bara fagmenn í viðvaningshætti.

 

Þótt þjóðin sé hláturmild, happy og lyndisgóð

þá hef ég grun um að obbinn í laumi gráti.

Við erum heimsins hamingjusamasta þjóð

og heimsmet eigum í þunglyndislyfjaáti.

 

Hér á Fróni er fjöldi glópa,

- falskir smákóngar.

Íslendingar upp til hópa

eru fábjánar.

 

Þeir eru þjóðrembur fram í fingurgóma,

fella um sæmdarþjóðir sleggjudóma,

amatörar, aular, firrtir sóma,

öskra um sína snilld með hausa tóma.

 

Á stjórnmálaflokka og álfa og tröll þeir trúa,

tigna þá sem allra mestu ljúga,

geta ei lært af reynslu, eru á eftir,

svo innilega naive og þroskaheftir.

 

Þeir skemma allt og öllum hlutum klúðra,

en eru manna bestir í að slúðra,

er einkar lagið að okra, pretta og slugsa

en erfiðlega gengur þeim að hugsa.

 

Frá Noregi þeir forðum flýðu burtu,

fífl og krimmar, gungur, drulluhælar,

viðvaningar, vitfirringar, durtar,

þeir voru, eru og verða alltaf þrælar.

 

Þetta sólarlausa skálkasker

er skýli fyrir þjófa og rumpulýð.

Þar flestir ljúga grimmt að sjálfum sér

en sannleikann um sig þeir kalla níð.

 

Þröngsýnir og þrælslundaðir,

þorlausir og óheiðarlegir,

svikulir, spilltir, sjálfumglaðir,

sjálfhverfir og gáfnatregir.

 

Þeir ljúga heil ósköp, öllu fögru lofa,

en efna fátt, já það er alveg víst.

Innræktaðir Íslendingar lofa

ekki góðu, þetta er genatískt.

 

Í öllum málum þeir vaða í villu og svíma.

Viðvaningar best á Fróni þrífast.

Í glópsku eyða öllum sínum tíma

í að þræla, hneykslast, slúðra og rífast.

 

Óupplýstir en fróðleiksfúsir mjög

um flest það sem að snýr að náunganum.

Búa flestir háum húsum í

en hugsunin er enn í torfkofanum.

 

Losna vildi hver einasta íslensk hetja

undan Dönum, - gjaldþrot upp við skárum.

Tókst með linnulausri snilld að setja

landið á hausinn á sextíu og fjórum árum.

 

Að gera út á galið djöflasker

getur varla talist hyggilegt.

Það verður bara að segjast eins og er

að Ísland það er ekki byggilegt.

 

Já amma hún var greind og góð

svo greinargóð og snjöll

Svona lýsti´hún þessari þjóð

og þá er sagan öll.

 

Sverrir Stormsker: Söngur, bakraddir og öll hljóðfæri.

Ingó veðurguð: Söngur í viðlögum.

(Leikkona í vídeói: Brynja Valdís Gísadóttir)  

Niðurstaðan vel rökstudd

Íþróttir og brennivínsdrykkja

 

Ég horfði á leikinn Ísland - Þýskaland í gær á kjaftfullum sportbar, - fullum í öllum skilningi. Þar sást ekki áfengisleysi á nokkrum manni frekar en fyrri daginn þegar íþróttir eru á skjánum. Maður fær ekki betra tilefni til að fara á almennilegt fyllerí en þegar íþróttir eru í varpinu. Þetta fer svo vel saman. Íþróttir og fyllerí er jafn pottþétt blanda og vodki í kók. Það er meiraðsegja hægt að hafa gaman af jaðaríþróttum einsog handbolta, sniglakapphlaupi og kengúruboxi ef maður er bara nógu drukkinn.

 

Það má vera að íþróttir séu þroskandi en þær eru fyrst og fremst þorstandi. Það er eitthvað við íþróttir sem vekur upp hjá fólki mikla áfengislöngun. Sem er mjög gott mál. Þetta er nú það góða við íþróttir. Um þetta snúast þær faktískt. Á fótboltaleikvöngum hér og erlendis sést ekki einn maður edrú. Sumir leikmenn eru jú kannski ekki mjög drukknir á vellinum en áhorfendur eru náttúrulega allir á perunni. Þessvegna er svona gaman að horfa á fótbolta. Karlpeningurinn fær þar að auki frí frá sínöldrandi kellingarherfunni og fær að rasa almennilega út og fær að fíla sig sem hluta af einhverri liðsheild. Íþróttaleikur er mínístyrjöld. Landsleikur er smækkuð heimsstyrjöld. Þjóðremban í algleymingi. Svo má alltaf búast við að það brjótist út áhugaverð slagsmál að leik loknum sem kóróna skemmtilegheitin.

 

Íþróttamennirnir sjálfir eru yfirleitt álíka blautir og áhorfendur. George Best var t.d. tipptopp drykkjumaður og ekkert síðri fótboltahetja. Náði frábærum árangri í báðum greinum. Þetta helst í hendur. Eiður Smári og allt það. Ég tildæmis gæti ekki reykt og drukkið svona mikið ef ég væri ekki íþróttamaður. Í alvöru. Íþróttir auka manni úthald. Áramótaheit mitt var að æfa badminton og tennis og spretthlaup svo stíft á þessu ári að ég gæti slátrað tveimur bjórkössum og svælt fjóra vindlapakka á dag án þess að blása úr nös...ef þannig má að orði komast. Maður verður að hafa þolið í lagi ef það á að vera eitthvað gaman af þessu. Og maður verður að hafa eitthvað markmið í lífinu.

 

Örlítið meira um mína íþróttamennsku: Ég æfði sund í Vesturbæjarlauginni á tímibili, í alvöru, en hætti þegar ég uppgötvaði að það fór of mikið af klór ofan í vodkaglasið og svo drapst alltof oft í vindlinum. Þar að auki var maður litinn hornauga einsog maður væri eitthvað skrítinn. Ég prófaði baksund með glasið og vindilinn í annarri hendi og buslandi með hinni en allt fór á sama veg. Alltaf þurfti einhver hvalspikaður uppblásinn bringubítill að stinga sér í grenndinni þannig að gusurnar gengu yfir mann og maður drukknaði nánast í ölduróti og ófögnuði. Glasið barmafullt af klóróformi og vindillinn í henglum. Þessi áhugamál blönduðust semsé ekki vel saman. Í öllum skilningi. Það tók mig ekki langan tíma að sjá að sund væri fyrir örlagaedrúista og aumingja.

 

Hvað um það. Munurinn á Strákunum okkar og okkur áhorfendunum á sportbarnum var að við vorum vel fullir en þeir voru greinilega illa timbraðir. Maður á ekki að mæta timbraður í íþróttamót. Það er vanvirðing við sannan íþróttaanda. Ég veit ekki hvað ég er búinn að brýna þetta oft fyrir æskulýðnum. Maður á að vera í glasi þegar maður er að keppa. Ekki skelþunnur. Þunnir menn skjálfa einsog lauf í vindi, - einsog Geir Haarde. Þunnildi vinna enga sigra. Fullir menn geta hinsvegar unnið fullan sigur.

 

Strákarnir okkar ættu að taka snookerheimsmeistarannn Alex Higgins sér til fyrirmyndar. Einsog menn vita þá er snooker mesta nákvæmnisíþrótt í heimi. Alex mætti alltaf vel undirbúinn í mót. Sturtaði í sig einni ginflösku og hálfum kassa af stórum svellköldum öllurum og svældi með góðgætinu pakka af fílterslausum camel af miklum krafti einsog sannir íþróttamenn eiga að gera. Eftir þennan undirbúning þá gekk kappinn inná leikvanginn fjallfrískur í góðum gír og straujaði andstæðinginn. Svona eiga menn að vera. Hann passaði sig vel á því að mæta aldrei þunnur til leiks einsog strákarnir okkar. Hann var ekki bara metnaðarfullur heldur pöddufullur. Vínandi er rétti íþróttaandinn.

 

Handboltastrumparnir okkar gætu mikið lært af Alex Higgins, ímynd íþróttamennskunnar. Þeir hefðu mögulega átt roð í Þjóðverjana ef þeir hefðu skellt í sig nokkrum tekílasnöfsum fyrir leikinn og náð að koma þannig heilsunni í lag. Samt ekki of mörgum. Kannski 10 til 15 sjússum og 5 til 10 tvöföldum irishcoffee og svona einsog hálfri flösku af 50% smirnoff vodka af stút og þá hefðu þeir verið í góðum málum. Dass af hreinum spíra í restina hefði ekki skaðað. Með þessu hefði verið mjög gott að svæla nokkra vindla og keðjureykja umþaðbil hálfan til einn pakka af fílterslausum camel til að skerpa einbeitinguna. Þessir strákabjálfar okkar verða að fara að sýna íþróttamennskunni smá respect. Virðing og kurteisi kostar ekkert. Þeir verða að fara að haga sér einsog menn þessir helvítis heilhveitis grasasnar.

 

Eftir tapið gegn liði Þjóðverja, fyrsta liðinu sem Íslendingar keppa við sem kunna eitthvað í handbolta, var viðtal (sjá HÉR) við Björgvin markvörð og Róbert línudansara:

 

Róbert píreygður og utangátta: "Við vorum að klúðra, klikka á góðum færum...Maður sér þetta ekki alveg nógu skýrt."

Hann myndi kannski sjá hlutina aðeins skýrar ef hann væri ekki svona skelþunnur. Drekka meira.

Björgvin: "Við erum eins og aular sóknarlega og varnarlega."

Eins og? Þeir hefðu getað gert eitthvað af viti ef þeir hefðu drullast til að drekka úr sér þynnkuna fyrir leikinn.

Björgvin: "Ef við erum ekki fullir og gerum ekki hlutina almennilega þá getum við ekki neitt í handbolta. Það er alveg klárt."

Hverskonar setning er þetta eiginlega? Er maðurinn edrú eða hvað? Eru markverðir ekki markverðir menn? Þeir sem gera ekki hlutina almennilega geta ekki neitt og þeir sem geta ekki neitt gera ekki hlutina almennilega. Og hvað er ég búinn að brýna oft fyrir íþróttamönnum að mæta ekki skelþunnir í leik? Maður á að vera vel í glasi. Það er einsog það komist ekkert inní hausinn á þessum ösnum. Þarf maður að hella í þá brennivíni með trekt?

Björgvin: "Ef við erum ekki fullir þá erum við ekkert frábærir."

Old news. Nú ef að gæinn er svona meðvitaður um þetta afhverju sturtaði hann þá ekki í sig brennivíni fyrir leikinn og sagði félögum sínum að gera slíkt hið sama? Eru þetta alltsaman tómir fæðingarhálfvitar? Þetta eru allavega ekki fullir fæðingarhálfvitar. Algjörðir apakettir.

Björgvin: "Við erum að gera allt of mikið af feilum og svona miklum aulamistökum sem við erum að brenna okkur á."

Hverskonar menn gera mikið af aulamistökum? Hugsanlega aular? Drekka meira.

Róbert: "Við áttum í soldlu basli með þá í vörninni og svo vorum við að hitta aðeins of mikið í markmanninn."

Soldlu basli? Vörnin var galopin einsog Catalina á góðum degi.

Voruð að hitta aðeins of mikið í markmanninn? Halló! Var hann ekki að verja lásí og kraftlaus og ónákvæm skot? Þýski markvörðurinn var semsé ekkert góður að áliti strákaaulanna okkar. Hann var bara alltaf fyrir. Ástæðan fyrir því að hann varði svona mikið var víst bara vegna þess að strákarnir okkar hittu of oft í hann. Einmitt. Þegar Björgvin stendur sig vel í markinu og ver hvert skotið á hendur öðru þá er sagt að hann sé meiriháttar markvörður. Þegar þýski markvörðurinn ver hvert skotið á hendur öðru þá er það jú bara vegna þess að strákarnir okkar hitta of oft í hann. Hann er semsé alltaf að þvælast fyrir. Er alltaf á röngum stað. Úfff. Það er oft ótrúlegt ruglið sem vellur út úr ódrukknum Íslendingum.

 

Leikurinn var engu að síður ansi skemmtilegur. Í miðjum æsingnum, eða æsinginum einsog það heitir víst á bubbísku, þá öskraði ég á flatskjáinn: "Áfram strákar. Þið eigið leikinn. Látiði íslensku apana ekki komast upp með neitt múður. Sieg Heil!"

Þetta féll ekki í góðan jarðveg á sportbarnum af einhverjum ástæðum. 

Fyrsta tap Íslands á HM

Við erum bestir!!

Þetta var frækilegur sigur. Við völtuðum gjörsamlega yfir Hirosima. Strákarnir okkar stóðu sig glæsilega en það verður að segjast einsog er að Hreiðar Levy markvörður reddaði alveg seinni hálfleik. Hann varði 8 sinnum með pungnum og 17 sinnum með andlitinu. Geri aðrir betur. Frábær markvarsla. Hann var bókstaflega með nefið oní hvers manns bolta, ef þannig má að orði komast. Hann var allsstaðar með andlitið. Og punginn. Ekki má gleyma honum. Svona á að nota guðsgjafirnar. 

Japanir áttu enginn ráð við þessu. Það var sama hvert þeir negldu, alltaf small tuðran af miklu afli á alltumlykjandi trýninu á Hreðjari. Og pungnum. Ekki má gleyma honum. Það var sama hversu oft þeir dúndruðu boltanum í smettið á honum og i boltana á honum, aldrei missti hann andlitið. Ekki heldur punginn. Ekki að ástæðulausu að þessi íþrótt kallist handballs. Enginn markvörður fyrr né síðar hefur varið jafn oft með eistunum og andlitinu í einum leik. Alls 25 sinnum. Hann verður pottþétt kóngurinn á Fésinu. Þetta er gæi sem fær ekki bara flugu í höfuðið. Þetta er maður sem kann að nota á sér hausinn. Áfram Hreðjar!

 

Sumir halda að Jappar séu einhverjir vesalingar og hlandaular með hor í nefi sem kunni ekkert í handballs en það er öðru nær. Þeir eru með eitt besta lið heimsins í dag. Þeir hafa unnið Austur-ríkisstarfsmenn, Færeyinga, Íraka, Grænlendinga, Írani, Saudi-Araba og Úgandabúa svo nokkur dæmi séu tekin. Leikmennirnir eru allir heimskunnir. Þetta eru nöfn sem allir þekkja: Kenya Toyota, Daihatsu Kawasaki, Moskito Suzuki, Risotto Tomato, Shuss Hirosima, Hoza Heimasima, Mazda Yamaha, Mitsubishi Hahaha og svo mætti lengi áfram telja. Það voru semsé engir aukvisar sem við vorum að slátra.

Svo er bara að vona að Hreðjar nái að halda haus og þá tökum við þetta alla leið. Sýnum þessum útlensku ösnum að þó við kunnum ekki reka banka og kunnum ekki að reka bankaræningja í ævilangt fangelsi og kunnum ekki að reka pólitík og kunnum ekki að reka pólitíkusa út úr alþingi - þá kunnum við sko að sýna okkar rétta andlit og fá boltann í það. Og punginn. Ekki má gleyma honum. Við munum halda andlitinu. Áfram Ísland!

 

HÉR má finna myndbandið við Sigurlagið sem ég gerði árið 2004. Tileinkað Strákunum okkar, að sjálfsögðu. Við erum bestir!

Stórsigur á Japan

Jólasveinninn dreginn til yfirheyrslu

 

Enn einu sinni hefur Ástþóri Magnússyni verið varpað í dýflissu. Síðast var það árið 2002 þegar hann varaði við hryðjuverkaárásum á íslenskar flugvélar og stöðvaði með háværum mótmælum þá fyrirætlun stjórnvalda að senda vopn og hermenn með farþegaflugvélum Icelandair til Írak.

Að launum fyrir þá viðvörun sína var sveinki látinn dúsa í einangrun í myrkvuðum turnklefa á Litla Hrauni með rottum og kakkalökkum dögum og vikum saman uppá vatn og bónusbrauð og húðstrýktur reglulega með hnútasvipum og gaddakylfum og látinn hlusta á ræður Halldórs Ásgrímssonar kvölds og morgna af segulbandi. Þegar honum var loks hleypt út var hann ekkert nema skinn og bein. Hafði lést um 55 kíló. Var kominn niður í 130 kíló.

Í gær gerðist svolítið svakalegt: Við sveinki sátum á hinum virðulega hákúltúrveitingastað í Byko og sveinki var að skófla í sig kjötbollum og rjómabollum í góðu jólastuði þegar Víkingasveitin birtist grá fyrir járnum og kom honum í ennþá meira stuð með því að gefa honum rafbyssuskot beint í vömbina. Jólasveinninn hentist á gólfið og tók þar nokkra hressilega krampakippi þannig að belgurinn gekk í öldum einsog vatnsrúm. Svo lá hann hreyfingarlaus og stjarfur um stund með útglennt augun. Þau eru nú venjulega á stilkum þannig að ég veit ekki hvort það var óheillamerki eða ekki. Úr munnvikunum lak froða. Nú eða rjómi. Nei, ef þetta hefði verið rjómi þá hefði hann nú örugglega sleikt útum. Því næst var hann handjárnaður og fótjárnaður og dreginn á hárinu og skegginu uppá lögreglustöð til yfirheyrslu.

Sveinki hafði víst trassað að mæta í skýrslutöku vegna gruns um að standa að menningarveftímaritinu sorprit.com. Hreinn Loftsson fyrrum stjórnarformaður Baugs og fyrrum DV-eigandi og fyrrum Davíðsvinur vill meina að sveinki standi á bak við það rit og að þar séu ærumeiðandi ummæli að finna, og hafði lagt fram kæru á sveinka svínaskelfi.

Ég fór að heimsækja Ástþór í dýflissuna stuttu eftir að hann var tekinn til fanga. Hann sat þar margkeflaður við tréstól með brunablöðrur á andlitinu vegna hitans frá yfirheyrsluljóskastaranum. Ég spurði hvort hann brynni ekki í skinninu að losna og hvort honum væri ekki heitt í hamsi og hvort hann vanhagaði um eitthvað. Hann stundi flögnuðum vörum: "Vatn. Ég er að deyja úr þorsta." Ég átti ekkert vatn að gefa honum en tróð þess í stað uppí hann lúku af salthnetum sem ég var með á mér. Ég hélt fyrir munninn á honum svo hann kyngdi örugglega og að ekkert færi til spillis. Að því loknu spurði ég hann hvað hann hefði sagt löggunni varðandi sorprit.com. Hann sagðist hafa svarað öllum spurningum lögreglunnar á þessa leið, í alvöru:

"Ég mun engu svara ykkur í lögreglunni fyrr en þið hafið tekið fyrir allar mínar kærur á hendur DV." 

"Og afhverju hefur lögreglan ekki tekið fyrir allar þínar kærur á hendur DV," spurði ég.

"Það er vegna þess að svín eru rétthærri jólasveininum hér á Íslandi."

"Afhverju segirðu að Hreinn Lofts og þeir á DV séu svín? DV hefur nú verið ötult við að berja á bankaræningjunum."

"Ég finn það á lyktinni. Það er ekki hreint loft í kringum Hrein Lofts. Farðu inná sorprit.com. Þar geturðu fræðst um útrásarsvínin, fjölmiðlasvínin og önnur svín. Svínin mega ljúga uppá alla en enginn má segja sannleikann um svínin," hrein jólasveinninn.

 

Á sama tíma og jólasveinninn sat þarna múlbundinn og emjandi einsog stunginn grís sá ég út um gluggann hvar útrásarbankaræningjasvínaglæpagengið alltsaman gekk skælbrosandi framhjá lögreglustöðinni í sólinni og veifaði löggunni. Líklegast á leið í einhvern bankann að hreinsa upp restina sem þeir gleymdu. Löggan veifaði á móti.

Þennan sama dag og Ástþór var tekinn til yfirheyrslu vegna meiðyrðaákæru og einhverra óvarlegra ummæla um útrásarsvínin og fleiri slíka þá kom í fréttum að Kaupþing hefði nokkrum dögum fyrir hrun lánað eigendum bankans og tengdum aðilum 450 milljarða króna. Daginn eftir þann gjörning ákváðu Kaupþingsmenn að afnema persónulegar ábyrgðir lykilstarfsmanna bankans vegna lána hlutabréfakaupa í bankanum. Frekar svínslegt alltsaman. En þessir höfðingjar skarta stórriddarakrossum og skálkaorðum og ganga skartklæddir um götur borgarinnar frjálsari en nokkrir aðrir ránfuglar.

 

Í dag, þriðjudaginn 4. janúar klukkan 4, verður sveinki svínaskelfir í þriggja gráðu yfirheyrslu á Sögu hjá Arnþrúði Karls og Pétri Gunnlaugs. Ekki missa af því. Líklegast í síðasta skipti sem Ástþór nær að tjá sig um útrásarsvínin og stjórnmálasvínin því nú ætla Vinstri grænir að teipa fyrir kjaftinn á fjölmiðlum og þjóðinni með glænýju fjölmiðlafrumvarpi svo þeir geti svínað á alþýðunni í friði.

Ástþór færður til skýrslutöku

Gæsin og gullgæsin

 

Maður á alltaf að horfa á björtu hliðarnar, þó þær séu kannski ekki ýkja margar hér á Los Klakos. Eitt af því jákvæða og góða við kreppuna er að hún kom með fangið fullt af áhugaverðum og skemmtilegum yrkisefnum handa okkur strumpunum sem höfum gaman af að smíða texta um svartnætti og hörmungar. Ég efast um að ég hefði gert þessa nýju plötu mína Látum verkinN tala ef blessuð kreppan hefði ekki stigið af himnum ofan. Maður á að vera þakklátur fyrir allar góðar guðsgjafir, því guð veit hvað hann er að gera, rétt einsog Jóhanna og Steingrímur.

Með mér á plötunni syngja 4 söngvarar: Kalli Bjarni, Snorri Idol Snorrason, Ingó Veðurguð og Alda Björk Ólafsdóttir. Fyrir þá sem hafa ekki hugmynd um hvaða froskar þetta eru þá skal ég kynna þá lítillega:

 

 

Kalli Bjarni vann fyrstu Idolkeppnina sem haldin var á Íslandi, sællar minningar. Eftir það lá leið hans að sjálfsögðu beint í ræsið, sællar minningar. Hann gerðist burðardýr fyrir hinn farsæla kókaínbarón Pablo Escobar og flutti inn til landsins 800 kíló af úrvals kóki, þar af slatta innvortis, en var því miður stoppaður af vondum mönnum í tollinum og vinsamlegast beðinn um að glenna út á sér fjósið. Þar fundust 20 kíló af frekar óhreinu kóki, en það var vitaskuld hreint áður en hann stakk því í browntown.

Kalli var tekinn til yfirheyrslu. Nokkur þessara skjala láku til Weakileaks, sem frægt er orðið í Kólimbíu og víðar:

Löggan: "Þú ert borubrattur þykir mér. Þú ert með fullt rassgatið af kókaíni."

Kalli: "Það getur ekki verið. Djöfull er að heyra þetta. Ég veit ekki hver ætti að hafa komið þessu þarna fyrir, því ég hleypi nú ekki hvaða gæa sem er í bílskúrinn á mér, en það getur svo sem vel verið að einhver api hafi tekið mig á orðinu þegar ég hef sagt honum að fara í rassgat. Maður veit aldrei. Og kannski hefur hann ekki bara tekið mig á orðinu heldur jafnvel á borðinu. Það er ómögulegt að segja til um þetta. En bara svo að það sé á hreinu þá hef ég hingaðtil bara tekið þetta stöff í ranann sko, en það getur svo sem vel verið að það hafi eitthvað slysast uppí taðgatið þegar ég settist á spegilinn."

Löggan: "20 kíló?"

Kalli: "Já. Það er nú ekki svo mikið. Það er nú ekki einusinni uppí nös á ketti."

Löggan: "Þú ert full of shit."

Kalli: "Þetta er bara í nösunum á mér. En ég myndi nú þar að auki ekki kalla þetta "shit." Þetta er eðal stöff."

Löggan: "Hei töff gæ, þú verður ekki svona borubrattur þegar þú ert orðinn bitch einhvers tveggja metra körfuboltakakónegra í djeilinu. Heldurðu að þú hafir göts og bein í nefinu til að þola dýflissuvist í sama klefa og Mundi morðingi og Árni Johnsen? Ef þú heldur að þú munir eiga 7 dagana sæla þá get ég sagt þér að það er þokkalegur misskilningur. Árni er nefnilega með gítarinn með sér. Hann mun örugglega ekki vanda þér lögin."

Kalli: "Ég hef nú hingaðtil verið með eitthvað annað en bein í nefinu."

Löggan: "Er minn bara í stuði?"

Kalli: "Nei, ég er hættur að reykja svoleiðis. Ég er í kóki."

Löggan: "Ég skal segja þér í hverju þú ert: Þú ert í djúpum skít. Og hvað þykistu vera með í nefinu skítseiðið þitt?"

Kalli: "Það eru hreinar línur."

Löggan: "Hreinar línur hvað?"

Kalli: "Það eru hreinar línur."

Löggan: "Hvað eru hreinar línur?"

Kalli: "Það sem ég er með í nefinu. Það eru hreinar línur."

Löggan: "Þú ert hálfviti. Það eru hreinar línur. Hvað með þessi 780 kíló sem fundust í 20 ferðatöskum sem þú komst með? Var það líka eitthvað "slys?"

Kalli: "Ég bara hef ekki hugmynd um hvernig þetta gat skeð. Amma pakkaði fyrir mig oní töskurnar í Amsterdam og Kólimbíu og það getur vel verið að hún hafi tekið feil á þessu stöffi og flórsykri eða rottueitri sem hún ætlaði að láta mömmu fá til að strá oná kleinuhringi fyrir jólabaksturinn."

Löggan: "780 kíló í 20 ferðatöskum? Heldurðu að ég kaupi þetta?"

Kalli: "Þú þarft ekkert endilega að kaupa þetta. Ég ætlaði nú að selja þetta kók öðrum en þér, en ef þú kemur með góðan díl þá er aldrei að vita nema við getum náð saman. DOH! Þarna talaði ég af mér."

Kalla var varpað í dýflissuna á Kvíabryggju þar sem hann hann mátti þola mikið harðræði: Púl frá morgni til kvölds, og þá meina ég virkilegt pool. Svo var lagt á hann að spila borðtennis þrisvar í viku og golf um helgar. Ég gat ekki horft upp á þessa hryllilegu meðferð á honum og borgaði 200 milljóna króna tryggingu fyrir hann svo hann gæti farið að syngja á ný. Hann syngur í 5 lögum á nýju plötunni.

 

Snorri Snorrason söng sig inn í hug og hjörtu og eyra þjóðarinnar og út um hitt í Idolkeppninni hér um árið. Ég manaði hann að fara í þessa keppni og sagði það 100% öruggt að hann myndi vinna, sem hann og gerði með glæsibrag. Eftir keppnina fór hann að sjálfsögðu í ræsið einsog lög gera ráð fyrir og fór að taka upp plötu með Serði Monster. Núna rekur hann stúdóið Fjarskipti.is og er við hestaheilsu, líkamlega.

 

 

 

Ingó Veðurguð tók þátt í Idolkeppninni hér um árið og kom, sá og tapaði. Hans leið lá því ekki í ræsið heldur beint uppá stjörnuhimininn. Hann hefur sungið og samið marga smelli og tuggið mikið tyggjó og er núna að syngja í söngleiknum um Buddy Holly sem fórst í flugslysi 1959 sællar minningar, sama ár og þau Jóhanna og Steingrímur settust á þing. Ingó syngur í þremur lögum á plötunni.

 

 

 

 

Alda Björk Ólafsdóttir söng mikið með mér hér áðurfyrr, t.d. lagið Bless sem var svona líka gasalega vinsælt. Eftir að hafa sungið með mér Bless sagði hún bless við Klakann og flutti til Bretlands og kom stuttu síðar laginu Real Good Time í 7. sæti breska vinsældarlistans. Enginn Íslendingur hefur náð frumsömdu lagi ofar á breska listanum. Stuttu síðar kom hún lagi sínu Girls Night Out í 20. sæti. Á þessum tíma var hún með heilt víravirki og allskonar drasl á hausnum og ennþá meira inní honum. Þegar hún var hvað vinsælust í Bretlandi þá var London þakin plakötum af henni hvert sem maður fór. Ég hélt fyrst hún væri eftirlýst einsog Kalli Bjarni en hún sagði að þetta væri út af vinsældum hennar. Ég var mjög efins og sagði: "Heyrðu þú þarna Alda Jerk Ólafs, þó við séum vinir þá geturðu nú ekki talið mér trú um hvað sem er." Seinna komst ég að því að hún var víst að segja satt, í þetta skiptið. Núna er hún að tónlistast á fullu þarna í útlandinu með saurþjöppum einsog Elton John, George Michael og Justin Óleik eða Timberleik eða hvað hann nú heitir sá ágæti hlandhaus.

 

Fyrir stuttu skellti ég einu lagi af nýju plötunni í tónlistarspilarann hér til vinstri á síðunni. Það var lagið Litli grísinn en það lag fjallar um lítinn útrásargrís. Núna ætla ég að skella öðru lagi í tónlistarspilarann af nýju plötunni og það lag heitir Gæsin og gullgæsin og fjallar um útrásargölt og smá misskilning milli hans og kærustunnar. (Þetta lag er nr. 6 í tónlistarspilaranum). Alda Björk Ólafs og Ingó veðurguð syngja.

 

                      Gæsin og gullgæsin

                       (Lag og texti: Sverrir Stormsker)

 

(Gæsin):       Mér líður djöfullega vel,

                      alveg dýrlega´að ég tel,

                      ég hef fundið flottan mel,

                      hann Belsebúb.

                      Hann á af eignum heilan haug,

                      hann á í mér hverja taug,

                      hann á hlutabréf í Baugi

                      og FL Group.

 

                      Við étum gull og gimsteina,

                      bryðjum djásn og demanta.

                      Hann hefur fimmtíu milljarða

                      í vikulaun.

                      Ég fíla þennan sveitta svepp,

                      þennan svanga fitukepp

                      sem er soldið hræddur við Klepp

                      og Litla Hraun.

 

(Gullgæsin):   Hún hrifin er af mér,

                       mínum hreina karakter,

                       elskar mig einsog ég er

                       en ekki hvað?

(Gæsin):       Já þó hann líti´út einsog svín,

                      sé í framan algjört grín,

                      þá er hann stóra ástin mín,

                      ja segjum það.

 

(Gullgæsin):   Ég sveittur alltaf er,

                       hún samt heilluð er af mér.

                       Þó að drjúpi af mér smér,

                       hún umber það.

(Gæsin):       Já þó hann líti´út einsog svín,

                      sé í framan algjört grín,

                      þá er hann stóra ástin mín,

                      en ekki hvað?

 

                      Ég dái allt við kallinn minn,

                      til dæmis Cayman-reikninginn,

                      alla´hans snilld og ránsfenginn

                      og fénæma nef.

                      Ég dái örlæti míns manns,

                      alla ástúð ræningjans,

                      allar innistæður hans

                      og hlutabréf.

 

(Gullgæsin):   Hún eitthvað í mér sér,

                       elskar sálina í mér,

                       elskar mig einsog ég er,

                       en ekki Mammon.

(Gæsin):        Já þó hann líti´út einsog svín,

                       sé í framan algjört grín,

                       þá er hann stóra ástin mín,

                       já hátt í tonn.

 

(Eitt af mínum elstu lögum. Samdi það 13 ára. Tók það upp í stúdíónu Bimbó á Akureyri það ár, instromental. Sendi það svo til útgefenda árið eftir ásamt lögunum "Þórður," "Bless," og fullt af öðrum frumsömdum hitturum, en þeir vildu ekkert hafa með þetta að gera. Þessvegna fór ég nú að gefa út plötur sjálfur. Ekki flóknara en það. Útgefendur skilja sjaldnast hlutina fyrr en maður hefur fullmatreitt þá ofaní þá. Þá segja þeir í uppgötvunartón: "Jáááá. Var það svona sem þú hafðir hugsað þér þetta? Ég skil. Jááá, ókei.")

 

Alda Björk Ólafsdóttir: Söngur og bakraddir.

Ingó veðurguð: Söngur.

Kalli Bjarni: Bakrödd og hlátur.

Sverrir Stormsker: Píanó, bassagítar, trommur, tambúrína, kassagítarar, hljómborð, rafmagnsgítarar.

Ríkisstjórnin er Hómer Simpson

 

Þegar þjóðin kolfelldi Svavarssamninginn í þjóðaratkvæðagreiðslu þá fóru þau djöflaskötuhjú Jóhanna og Steingrímur af hjörum og fullyrtu að nú væru dagar okkar taldir og að himinn og jörð myndu líða undir lok innan fárra vikna því betri díl væri ekki hægt að fá. Annað kom á daginn. Það eina sem leið endanlega undir lok var trúverðugleiki þessara afglapa. Á þessum tímapunkti átti þeim að skiljast að dagar þeirra sjálfra væru taldir og þau áttu einfaldlega að pakka saman öllu sínu pípuhattsdrasli og kanínum og láta sig hverfa aftur inní hólinn sem þau skriðu út úr.

En þau þráuðust við, umboðslaus, getulaus og vitlaus, og héldu áfram að grenja í Bretum og Hollendingum að fá að leggja spilaskuld einkaglæpafyrirtækis á bak almennings. Nú liggur nýr samningur á borðinu, (að þessu sinni uppá borðinu), 200 milljörðum hagstæðari en sá fyrri, ef á annað borð er hægt að tala um "hagstæðan" ánauðarsamning.

Í ljósi þess að fyrri samningurinn hefði stórskaðað þjóðina liggur þá ekki nokkuð ljóst fyrir að þau hafa gerst sek um stórfelld embættisafglöp. Ætti þessi nýi samningur ekki sjálfkrafa að kalla á skilyrðislausa afsögn þeirra og rannsókn á öllu ferlinu?  

Ríkisstjórnin og hennar setuliðar minna mig soldið á fávitann Hómer Simpson sem leggur höndina á rauðglóandi hellu og öskrar DOH! og leggur höndina aftur á brennandi helluna og öskrar DOH! og leggur svo höndina aftur á brennandi helluna og öskrar DOH! og svo aftur og aftur í það óendanlega þangað til lúkan er orðin skaðbrennd og well-done. Alveg fyrirmunað að læra nokkurn skapaðan hlut. Viðkvæðið er alltaf: "Já en við vissum ekki betur...Það er auðvelt að vera vitur eftirá."

Hversvegna geta þessir heyrnarlausu heilasteiktu hallardraugar ekki komið því inní hausinn á sér að þjóðin hafnaði fyrri aftökusamningnum vegna þess að hún tók það ekki í mál að borga upp ránsfeng stórglæpamanna, en ekki afþví að hún væri svona sólgin í að fá hægara andlát með "hagstæðari" aftöku?

Hvað er svona flókið við þetta? Það er deginum ljósara og margsannað af heimsþekktum spesíalistum svo sem Evu Joly og allrahandanna nóbelsverðlaunahöfum að það er akkúrat enginn grundvöllur fyrir greiðsluskyldu íslenska ríkisins.

Ég held það væri ágætis ráð að byrja á því moka skælbrosandi bankaræningjunum í dýflissu uppá hitaveituvatn og grjótharðar tvíbökur og fara vandlega oní saumana á eignasafni þeirra og grafa upp allar þeirra gullkistur áður en gerður er enn einn þjóðaránauðarsamningurinn uppá drápsklifjar til fleiri ára beint ofaná þindarlausar skattahækkanir steingeldrar ríkisstjórnarinnar.

Ég hélt ég ætti ekki eftir að gefa forsetanum high five en nú reynir enn einu sinni á bjargvættinn á Bessastöðum. Ríkisstjórninni gef ég high one. Löngutöng.

Býsna góð niðurstaða

Litli grísinn

 

Í bókinni Stormskerið eftir Björgvin G. Sigurðsson fyrrv. bankaránsmálaráðherra lýsir hann því þegar Davíð Oddsson, þá seðlabankastjóri, kom askvaðandi á fund ríkisstjórnarinnar í aðdraganda bankahrunsins og tilkynnti að þetta land okkar á norðurhjara veraldar væri farið norður og niður, - semsé ennþá norðar og neðar og gjörsamlega veg allrar veraldar. Grípum niður í skruddunni:

"Nú hafa útrásarvíkingarnir skuldsett landið þannig að landráðum líkist, sagði Davíð og gaf Ólafi Ragnari Grímssyni vænt olnbogaskot í leiðinni - uppklappaðir af forsetanum og fleiri fínum mönnum, bætti hann við. Skerum á landfestar og skuldirnar við útlönd, sagði hann. Skiljum víkingana og þeirra brask eftir. Þá losnar þjóðin við erlendu skuldirnar og við getum haldið áfram betur sett en nokkru sinni fyrr."

Að þessari tölu lokinni barði hann í ríkisstjórnarborðið af svo miklu afli að borðbúnaðurinn tókst á loft og kaffið skvettist í frosin andlit fundargesta. Því næst reif hann í krullurnar á sér og öskraði einsog ljón: "Og reyniði svo að láta hendur standa fram úr ermum helvítis amlóðarnir ykkar! Djöfulsins dusilmenni og leppalúðar sem þið getið verið! Hálfvitar! Láttu græða eistu í punginn á þér þú þarna Geir gunga eða Gay gauð eða hvað þú nú heitir örlagaræfillinn þinn! Þú titrar einsog lauf í vindi! Þú ert meiri kellingartuska en Imba Solla erkiapi! Og vakna þú þarna Jóhanna ráðherfa, you bloody motherfucker! Rífið ykkur upp á rassgatinu andskotans prumphænsnin ykkar og látið verkin tala!"

Svona á náttúrulega að taka á þessu. Í alvöru. Af festu, ákveðni og röggsemi. Ef Dabbi Don hefði verið við stjórnvöldinn á þessum tíma þá hengju útrásarhlandaularnir núna roðflettir á skreiðarhjalli og allar þeirra eigur væru djúpfrystar.

Steingrímur J. raðlygari sagði í kosningabaráttunni að kæmist hann til valda þá yrði hans fyrsta verk að hafa hendur í hári bankaræningjanna og láta kyrrsetja eigur þeirra, en auðvitað var það ómarktækt vinsældahjal einsog hans var von og vísa. Eftir kosningar sneri hann öllu á haus: Almenningi var látið blæða út og ríkisstjórnin hélt hlífiskildi yfir útrásardólgum og öðrum kúluvömbum bankanna, enda ófáir stjórnmálamenn innvinklaðir í dýpsta sorann. Skylt er skeggið hökkunni. Og staðan er eins í dag.

Núna fyrst, tveimur árum eftir hrun, er gerð húsleit hjá meintum bankaræningjum, sem er líklega heimsmet í vitleysu á sviði stórglæparannsókna. Allir eru yfirheyrðir í fyrirtækjum þeirra, hver einasti starfsmaður; alveg frá pappírstætarameisturum uppí skúringakellingar, - allir nema hinir "grunuðu." Það borgar sig ekki að vera að ónáða þá. Þeir gætu orðið tens og misst legvatnið. Sérstakur saksóknari gæti að auki þurft að blæða á þá fari með limmósínu eins og hann þurfti að gera með Sigurð Einarsson.

Hvað ætti Sérstakur saksóknari svosem að finna í skúffum hinna grunuðu bankaræningja heilum tveimur árum eftir glæpinn annað en klámblöð, afrifna miða á Bubbatónleika og svo kannski notaða smokka undir rúmi eftir veislur með útrásarmellum og öðrum stjórnmálamönnum? Ef einhver markverð tölvugögn finnast þá er það kraftaverk. Hvaða almennilegi innanbúðarbankaræningi lætur ekki endurnýja tölvuflota sinn eftir vel heppnað heimsklassa rán?

 

Læt hér fljóta með texta við lag af nýju plötunni minni "Látum verkinN tala," sem kemur út næsta mánudag. Lagið, sem heitir Litli grísinn, má finna í tónlistarspilaranum hér til vinstri á síðunni. Kalli Bjarni syngur og ég er á öllum hljóðfærum einsog venjulega:

 

LITLI GRÍSINN

(Lag og texti: Sverrir Stormsker)

 

Þegar ég var ungur var ég ólýsanlegt frat,

átti´ei nærbuxur til skiptanna,

raðaði í Bónushillur dósadrullumat

og dreymdi um að vinna á lyftara.

 

En veldið jókst og pyngjan óx er Kaupþing kynntist mér,

með komu þeirra breyttist mín tilvera.

Áður en ég vissi var ég orðinn billjóner

sem alsæll skuldaði 1000 milljarða.

 

Sagan hún flaug, ég setti´upp geislaBaug,

sá var sko þyngri´en blý.

Hringurinn minn, hann horfinn er um sinn,

- hann mun samt birtast á ný.

 

Ég lán tók fyrir öllu, já ég þurrjós mína þjóð,

það er ljóst að ég var "lánsamur."

Mínum löngu Baugfingrum ég tróð í sérhvern sjóð

því að sama skapi var ég ránsamur.

 

Ég keypti félög, mergsaug þau, ég átti bara allt,

allt er hægt að fá með pyngjunni.

Skjótt ég komst að raun um það að fólk er líka falt,

fyrir slikk ég keypti þingmenni.

 

Ég lánalínur tók í nefið, gerðist Glitnisblók,

lét greipar sópa´um allt uns Klakinn sökk.

Þá fór ég úr hreinu kóki yfir í dollu-diat kók,

en duldi´á vísum stöðum seðlamökk.

 

Að strjúka lubba´um höfuð frjálst það núna erfitt er,

að eiga falda sjóði er mikil raun.

GeislaBaugurinn herðist mjög að höfðinu á mér,

en hvað með það? Ég kaupi Litla Hraun.

 

Sjá hér er ÉG, Íslendingurinn,

útrásin guðdómleg.

Þjófur er hver? Hann þrengist hringurinn.

Það er ljóst að ekki´er það ég.

 

Ég mun um síðir í vasa mína flytja fjársjóðinn,

fúlgur eru enn til skiptanna,

svo eflaust mun að lokum rætast æskudraumur minn

sem er að fara að vinna á lyftara.

 

 

Ekki boðaður til yfirheyrslu

100 kg af fiskislori sturtað niður við heimili Steingríms J.

 

Í stóru mótmælunum í fyrrakvöld hitti ég gamlan félaga sem sagði mér að nokkrir kunningjar sínir hefðu um helgina fleygt 100 kílóum af dragúldnu fiskislori við útidyr heimilis Steingríms J. Sigfússonar. Þarna er hugsanlega komin skýringin á því hversvegna Steingrímur lét þessi ógleymanlegu orð falla í fyrradag: "Látum heimili fólks í friði." Þetta verður að teljast setning ársins. Hann var að sjálfsögðu ekki að tala um heimili alþýðufólks sem ríkisstjórnin er að vinna baki brotnu við að splundra með dyggri aðstoð bankanna og AGS, heldur friðhelg heimili stjórnmála-elítunnar. "Háttvirtir" stjórnmálamenn verða nefnilega að fá frið inná sínum heimilum við að rústa heimilum alþýðunnar.   

 

Það væri gaman ef einhver fréttamaður myndi spyrja hann aðeins út í fiskislorið, t.d. hvort það hafi lyktað verr en ríkisstjórnin, og hvort hann ætli að færa það Mæðrastyrksnefnd að gjöf. Allavega er það frétt í sjálfu sér ef ástkær alþýðuleiðtogi einsog Steingrímur fær svona "gott" í skóinn löngu fyrir jól. Tek það fram að heimildirnar sem ég hef þetta eftir eru mun áreiðanlegri en allt sem hefur gengið fram af munni Steingríms frá hruni.

Þeir sem hafa gaman af hringlandahætti, ósamkvæmni, viðsnúningi, óheiðarleika, lygaáráttu, tækifærismennsku og valdafíkn, ættu endilega að skoða þetta óborganlega myndbrot með Steingrími J.

Verða 73 þúsund heimili eignalaus?

Hannes Þór Helgason - Minning

 

Ég var svo lánsamur að kynnast Hannesi útí Asíu fyrir nokkrum árum. Hann staldraði þar yfirleitt við í viku í senn, nokkrum sinnum á ári og þá var alltaf glatt á hjalla. Við urðum strax góðir félagar og flökkuðum þarna víða um lönd tveir okkar liðs í fínum fílingi. Ég minnist margra langra ánægjulegra heilsubótargöngutúra í sólinni þar sem við spjölluðum um lífsins næturgagn og nauðsynjar og horfðum á litfagrar blöðrur á strætum og torgum. Á kvöldin var regla hjá okkur að fara á einhvern freistandi gæðastað og gæða okkur á safaríkum skinkum og gómsætum skonsum.

Það var alltaf gaman að fá Hannes í heimsókn. Hann var fyrirtaks þunglyndiseyðir. Hann var glaðsinna og lét hverjum degi nægja sína hamingju. Man ekki eftir að hafa séð hann setja upp skeifu nema þegar hann reyndi einusinni í bríaríi að járna hest í Phnom Penh, en meiraðsegja það mistókst. Hann var jákvæð týpa með góða nærveru og var hrifnari af flestu öðru en þrætubókarfræðum, rógi og leiðindum. Kannski þessvegna sem hann var svona oft erlendis. Ég varð aldrei var við beiskju eða biturð hjá honum í garð nokkurs manns þrátt fyrir að allir hlutir gengju ekki alltaf einsog í lygasögu.  

Það er þyngra en tárum taki að það skuli hafa verið slökkt á þessum skæra hlýja loga.    

Læt hér fylgja með litla vísu sem ég gerði um Hannes vin minn, um leið og ég votta fjölskyldu hans mína dýpstu samúð.

 

Hann var sanngjarn, hlýr og dyggur,

hláturmildur, gæskusjóður.

Hann var mannvin, trúr og tryggur,

traustur, sigldur, drengur góður.

 

 

(Þessi minningargrein birtist í Mogganum í morgun).

Mannaráðningar Besta og Samfó á "faglegum forsendum"

Í samstarfsyfirlýsingu Besta flokksins og Samfylkingarinnar stendur: “Öll störf hjá Reykjavíkurborg verði auglýst og ráðningar ákveðnar á faglegum forsendum.”

Á þessum faglegu forsendum ákveður Besti og Samfó að ráða handrukkara hjá ræningjabælinu Lýsingu í fullt starf sem stjórnarformann Orkuveitu Reykjavíkur með um milljón á mánuði. Þegar þessi ráðning var ákveðin þá var náttúrulega horft til þess að maðurinn setti Viðskiptablaðið á hausinn með glæsibrag og tók svo til starfa sem yfirokrari og innheimtuböðull hjá Lýsingu en það fyrirtæki sérhæfir sig í að veita glæpsamleg gengistryggð okurlán og stela bílum fólks í skjóli nætur. Þeir hafa gengið svo hart fram í innheimtum á okurlánum að fólk hefur flúið undan þeim í gröfina.  

Besti og Samfó segjast ráða í störf Reykjavíkurborgar á “faglegum forsendum” og það þýðir að þeir telji að maður með þennan feril og einbeitta brotavilja sé akkúrat rétti maðurinn sem stjórnarformaður aðal fyrirtækis Reykjavíkurborgar. Hverjar eru þessar "faglegu forsendur?"

Jón Gnarr segir á Feisinu að hann efist stanslaust um eigin dómgreind. Það myndi ég líka gera ef ég myndi byrja minn “öðruvísi” borgarstjóraferil á hefðbundinni stórlaxaveiði og pólitískum mannaráðningum í þessum dúr. Ef þetta á að vera einn liðurinn í því að gera Reykjavík rosalega skemmtilega þá er það mjög leiðinlegur misskilningur.

Jón segist þurfa að sturta í sig panódíl til að höndla borgarráðsfundi. Kjósendur hans og aðrir borgarbúar munu líklega einnig þurfa fara að dæla í sig hausverkjapillum til að þola það sem kemur út úr þessum borgarráðsfundum.ef það á að vera eitthvað í líkingu við þetta bullshit.

Mér fannst sjálfsagt af fólki að gefa Besta flokknum tækifæri til að spreyta sig en þeir hafa kolfallið á fyrsta prófinu með mínus 4,9. Einföld staðreynd. Besti og Samfó ættu að fá ráðningu fyrir að standa að þessari ráðningu. Þeir skulda borgarbúum skýringu á því hversvegna þeir vilja ólmir ráða og verðlauna fyrrv. yfirlögfræðing og yfirlögbrjót Lýsingar sem tók þátt í því að svipta fólk aleigunni með glæpsamlegum hætti. Ekki þýðir að láta nýráðinn handrukkarann rukka inn þá skýringaskuld. Svo mikið er víst. Það þurfa borgarbúar sjálfir að gera, en þeir eru líklegast stjarfir af hrifningu.

Ný stjórn tekin við OR