Litli grísinn

 

Í bókinni Stormskerið eftir Björgvin G. Sigurðsson fyrrv. bankaránsmálaráðherra lýsir hann því þegar Davíð Oddsson, þá seðlabankastjóri, kom askvaðandi á fund ríkisstjórnarinnar í aðdraganda bankahrunsins og tilkynnti að þetta land okkar á norðurhjara veraldar væri farið norður og niður, - semsé ennþá norðar og neðar og gjörsamlega veg allrar veraldar. Grípum niður í skruddunni:

"Nú hafa útrásarvíkingarnir skuldsett landið þannig að landráðum líkist, sagði Davíð og gaf Ólafi Ragnari Grímssyni vænt olnbogaskot í leiðinni - uppklappaðir af forsetanum og fleiri fínum mönnum, bætti hann við. Skerum á landfestar og skuldirnar við útlönd, sagði hann. Skiljum víkingana og þeirra brask eftir. Þá losnar þjóðin við erlendu skuldirnar og við getum haldið áfram betur sett en nokkru sinni fyrr."

Að þessari tölu lokinni barði hann í ríkisstjórnarborðið af svo miklu afli að borðbúnaðurinn tókst á loft og kaffið skvettist í frosin andlit fundargesta. Því næst reif hann í krullurnar á sér og öskraði einsog ljón: "Og reyniði svo að láta hendur standa fram úr ermum helvítis amlóðarnir ykkar! Djöfulsins dusilmenni og leppalúðar sem þið getið verið! Hálfvitar! Láttu græða eistu í punginn á þér þú þarna Geir gunga eða Gay gauð eða hvað þú nú heitir örlagaræfillinn þinn! Þú titrar einsog lauf í vindi! Þú ert meiri kellingartuska en Imba Solla erkiapi! Og vakna þú þarna Jóhanna ráðherfa, you bloody motherfucker! Rífið ykkur upp á rassgatinu andskotans prumphænsnin ykkar og látið verkin tala!"

Svona á náttúrulega að taka á þessu. Í alvöru. Af festu, ákveðni og röggsemi. Ef Dabbi Don hefði verið við stjórnvöldinn á þessum tíma þá hengju útrásarhlandaularnir núna roðflettir á skreiðarhjalli og allar þeirra eigur væru djúpfrystar.

Steingrímur J. raðlygari sagði í kosningabaráttunni að kæmist hann til valda þá yrði hans fyrsta verk að hafa hendur í hári bankaræningjanna og láta kyrrsetja eigur þeirra, en auðvitað var það ómarktækt vinsældahjal einsog hans var von og vísa. Eftir kosningar sneri hann öllu á haus: Almenningi var látið blæða út og ríkisstjórnin hélt hlífiskildi yfir útrásardólgum og öðrum kúluvömbum bankanna, enda ófáir stjórnmálamenn innvinklaðir í dýpsta sorann. Skylt er skeggið hökkunni. Og staðan er eins í dag.

Núna fyrst, tveimur árum eftir hrun, er gerð húsleit hjá meintum bankaræningjum, sem er líklega heimsmet í vitleysu á sviði stórglæparannsókna. Allir eru yfirheyrðir í fyrirtækjum þeirra, hver einasti starfsmaður; alveg frá pappírstætarameisturum uppí skúringakellingar, - allir nema hinir "grunuðu." Það borgar sig ekki að vera að ónáða þá. Þeir gætu orðið tens og misst legvatnið. Sérstakur saksóknari gæti að auki þurft að blæða á þá fari með limmósínu eins og hann þurfti að gera með Sigurð Einarsson.

Hvað ætti Sérstakur saksóknari svosem að finna í skúffum hinna grunuðu bankaræningja heilum tveimur árum eftir glæpinn annað en klámblöð, afrifna miða á Bubbatónleika og svo kannski notaða smokka undir rúmi eftir veislur með útrásarmellum og öðrum stjórnmálamönnum? Ef einhver markverð tölvugögn finnast þá er það kraftaverk. Hvaða almennilegi innanbúðarbankaræningi lætur ekki endurnýja tölvuflota sinn eftir vel heppnað heimsklassa rán?

 

Læt hér fljóta með texta við lag af nýju plötunni minni "Látum verkinN tala," sem kemur út næsta mánudag. Lagið, sem heitir Litli grísinn, má finna í tónlistarspilaranum hér til vinstri á síðunni. Kalli Bjarni syngur og ég er á öllum hljóðfærum einsog venjulega:

 

LITLI GRÍSINN

(Lag og texti: Sverrir Stormsker)

 

Þegar ég var ungur var ég ólýsanlegt frat,

átti´ei nærbuxur til skiptanna,

raðaði í Bónushillur dósadrullumat

og dreymdi um að vinna á lyftara.

 

En veldið jókst og pyngjan óx er Kaupþing kynntist mér,

með komu þeirra breyttist mín tilvera.

Áður en ég vissi var ég orðinn billjóner

sem alsæll skuldaði 1000 milljarða.

 

Sagan hún flaug, ég setti´upp geislaBaug,

sá var sko þyngri´en blý.

Hringurinn minn, hann horfinn er um sinn,

- hann mun samt birtast á ný.

 

Ég lán tók fyrir öllu, já ég þurrjós mína þjóð,

það er ljóst að ég var "lánsamur."

Mínum löngu Baugfingrum ég tróð í sérhvern sjóð

því að sama skapi var ég ránsamur.

 

Ég keypti félög, mergsaug þau, ég átti bara allt,

allt er hægt að fá með pyngjunni.

Skjótt ég komst að raun um það að fólk er líka falt,

fyrir slikk ég keypti þingmenni.

 

Ég lánalínur tók í nefið, gerðist Glitnisblók,

lét greipar sópa´um allt uns Klakinn sökk.

Þá fór ég úr hreinu kóki yfir í dollu-diat kók,

en duldi´á vísum stöðum seðlamökk.

 

Að strjúka lubba´um höfuð frjálst það núna erfitt er,

að eiga falda sjóði er mikil raun.

GeislaBaugurinn herðist mjög að höfðinu á mér,

en hvað með það? Ég kaupi Litla Hraun.

 

Sjá hér er ÉG, Íslendingurinn,

útrásin guðdómleg.

Þjófur er hver? Hann þrengist hringurinn.

Það er ljóst að ekki´er það ég.

 

Ég mun um síðir í vasa mína flytja fjársjóðinn,

fúlgur eru enn til skiptanna,

svo eflaust mun að lokum rætast æskudraumur minn

sem er að fara að vinna á lyftara.

 

 

Ekki boðaður til yfirheyrslu

100 kg af fiskislori sturtað niður við heimili Steingríms J.

 

Í stóru mótmælunum í fyrrakvöld hitti ég gamlan félaga sem sagði mér að nokkrir kunningjar sínir hefðu um helgina fleygt 100 kílóum af dragúldnu fiskislori við útidyr heimilis Steingríms J. Sigfússonar. Þarna er hugsanlega komin skýringin á því hversvegna Steingrímur lét þessi ógleymanlegu orð falla í fyrradag: "Látum heimili fólks í friði." Þetta verður að teljast setning ársins. Hann var að sjálfsögðu ekki að tala um heimili alþýðufólks sem ríkisstjórnin er að vinna baki brotnu við að splundra með dyggri aðstoð bankanna og AGS, heldur friðhelg heimili stjórnmála-elítunnar. "Háttvirtir" stjórnmálamenn verða nefnilega að fá frið inná sínum heimilum við að rústa heimilum alþýðunnar.   

 

Það væri gaman ef einhver fréttamaður myndi spyrja hann aðeins út í fiskislorið, t.d. hvort það hafi lyktað verr en ríkisstjórnin, og hvort hann ætli að færa það Mæðrastyrksnefnd að gjöf. Allavega er það frétt í sjálfu sér ef ástkær alþýðuleiðtogi einsog Steingrímur fær svona "gott" í skóinn löngu fyrir jól. Tek það fram að heimildirnar sem ég hef þetta eftir eru mun áreiðanlegri en allt sem hefur gengið fram af munni Steingríms frá hruni.

Þeir sem hafa gaman af hringlandahætti, ósamkvæmni, viðsnúningi, óheiðarleika, lygaáráttu, tækifærismennsku og valdafíkn, ættu endilega að skoða þetta óborganlega myndbrot með Steingrími J.

Verða 73 þúsund heimili eignalaus?

Hannes Þór Helgason - Minning

 

Ég var svo lánsamur að kynnast Hannesi útí Asíu fyrir nokkrum árum. Hann staldraði þar yfirleitt við í viku í senn, nokkrum sinnum á ári og þá var alltaf glatt á hjalla. Við urðum strax góðir félagar og flökkuðum þarna víða um lönd tveir okkar liðs í fínum fílingi. Ég minnist margra langra ánægjulegra heilsubótargöngutúra í sólinni þar sem við spjölluðum um lífsins næturgagn og nauðsynjar og horfðum á litfagrar blöðrur á strætum og torgum. Á kvöldin var regla hjá okkur að fara á einhvern freistandi gæðastað og gæða okkur á safaríkum skinkum og gómsætum skonsum.

Það var alltaf gaman að fá Hannes í heimsókn. Hann var fyrirtaks þunglyndiseyðir. Hann var glaðsinna og lét hverjum degi nægja sína hamingju. Man ekki eftir að hafa séð hann setja upp skeifu nema þegar hann reyndi einusinni í bríaríi að járna hest í Phnom Penh, en meiraðsegja það mistókst. Hann var jákvæð týpa með góða nærveru og var hrifnari af flestu öðru en þrætubókarfræðum, rógi og leiðindum. Kannski þessvegna sem hann var svona oft erlendis. Ég varð aldrei var við beiskju eða biturð hjá honum í garð nokkurs manns þrátt fyrir að allir hlutir gengju ekki alltaf einsog í lygasögu.  

Það er þyngra en tárum taki að það skuli hafa verið slökkt á þessum skæra hlýja loga.    

Læt hér fylgja með litla vísu sem ég gerði um Hannes vin minn, um leið og ég votta fjölskyldu hans mína dýpstu samúð.

 

Hann var sanngjarn, hlýr og dyggur,

hláturmildur, gæskusjóður.

Hann var mannvin, trúr og tryggur,

traustur, sigldur, drengur góður.

 

 

(Þessi minningargrein birtist í Mogganum í morgun).

Mannaráðningar Besta og Samfó á "faglegum forsendum"

Í samstarfsyfirlýsingu Besta flokksins og Samfylkingarinnar stendur: “Öll störf hjá Reykjavíkurborg verði auglýst og ráðningar ákveðnar á faglegum forsendum.”

Á þessum faglegu forsendum ákveður Besti og Samfó að ráða handrukkara hjá ræningjabælinu Lýsingu í fullt starf sem stjórnarformann Orkuveitu Reykjavíkur með um milljón á mánuði. Þegar þessi ráðning var ákveðin þá var náttúrulega horft til þess að maðurinn setti Viðskiptablaðið á hausinn með glæsibrag og tók svo til starfa sem yfirokrari og innheimtuböðull hjá Lýsingu en það fyrirtæki sérhæfir sig í að veita glæpsamleg gengistryggð okurlán og stela bílum fólks í skjóli nætur. Þeir hafa gengið svo hart fram í innheimtum á okurlánum að fólk hefur flúið undan þeim í gröfina.  

Besti og Samfó segjast ráða í störf Reykjavíkurborgar á “faglegum forsendum” og það þýðir að þeir telji að maður með þennan feril og einbeitta brotavilja sé akkúrat rétti maðurinn sem stjórnarformaður aðal fyrirtækis Reykjavíkurborgar. Hverjar eru þessar "faglegu forsendur?"

Jón Gnarr segir á Feisinu að hann efist stanslaust um eigin dómgreind. Það myndi ég líka gera ef ég myndi byrja minn “öðruvísi” borgarstjóraferil á hefðbundinni stórlaxaveiði og pólitískum mannaráðningum í þessum dúr. Ef þetta á að vera einn liðurinn í því að gera Reykjavík rosalega skemmtilega þá er það mjög leiðinlegur misskilningur.

Jón segist þurfa að sturta í sig panódíl til að höndla borgarráðsfundi. Kjósendur hans og aðrir borgarbúar munu líklega einnig þurfa fara að dæla í sig hausverkjapillum til að þola það sem kemur út úr þessum borgarráðsfundum.ef það á að vera eitthvað í líkingu við þetta bullshit.

Mér fannst sjálfsagt af fólki að gefa Besta flokknum tækifæri til að spreyta sig en þeir hafa kolfallið á fyrsta prófinu með mínus 4,9. Einföld staðreynd. Besti og Samfó ættu að fá ráðningu fyrir að standa að þessari ráðningu. Þeir skulda borgarbúum skýringu á því hversvegna þeir vilja ólmir ráða og verðlauna fyrrv. yfirlögfræðing og yfirlögbrjót Lýsingar sem tók þátt í því að svipta fólk aleigunni með glæpsamlegum hætti. Ekki þýðir að láta nýráðinn handrukkarann rukka inn þá skýringaskuld. Svo mikið er víst. Það þurfa borgarbúar sjálfir að gera, en þeir eru líklegast stjarfir af hrifningu.

Ný stjórn tekin við OR

Upphafleg hátíðarræða Jóhönnu Sig.

 

Ég hef komist yfir upphaflegu 17da júní-hátíðarræðu Jóhönnu Sigurðardóttur, einsog hún skrifaði hana, áður en aðstoðarmenn hennar kyngreindu hana og krukkuðu í hana og færðu til verri vegar. Hér er hún:

Góðir Íslendingar, fjær og þeir sem eftir eru. Sá sem ekki þekkir fortíðina getur ekki skilið sína samtíð og hvað þá skapað bjarta framtíð. Í því sambandi vil ég leyfa mér að vitna í skáldið Jónas Hallgrímsson frá Litla-Hrauni í Skandal: "Hæ hó jibbíjei og jibbíjei. Það er kominn 17. júní."

Við, sem erum hér saman komin á Austurvelli fyrir framan styttuna af Jóni Ásgeiri Sigurðarsyni forseta frá Högum í Syðri Fésýslu, hugsum til hans með söknuði og virðingu. Ég er mjög stolt af því að hafa kynnst honum persónulega. Á næsta ári munum við minnast þess að 600 ár eru liðin frá fæðingu þessa merka rithöfundar og brautryðjanda. Maður þarf ekki að blaða lengi í æviverki hans, Nonnabókunum frægu, til að sjá að þar fór einlægur Evrópusinni. Það er honum að þakka að Brussel verður höfuðborg Reykjavíkur innan skamms. 

 

Árangur stjórnarinnar lyginni líkastur - Enda lygi.

Góðir hálsar. Samleikurinn mun gera yður frjálsa. Við í ríkisstjórninni vinnum saman sem einn köttur. (H)efndir fylgja orðum okkar. Við höfum svo sannarlega látið hendur standa fram úr skálmum. Gríðarlega mikið hefur áunnist frá því hreina vinstri helferðarstjórnin komst á laggirnar í kjölfar búsarabyltingarinnar: Atvinnuleysi þekkist ekki, eða allavega þekki ég það ekki. Hjól atvinnulífsins eru farin að snúast á fullu - í sama farinu í leðjunni.

Seðlabankastjóri er á góðum launum, þó þau mættu vera hærri. Það má fixa það einhvernveginn. Gegnsæið er orðið algert. Það getið þið sannfærst um með því að horfa inn í eyrun á mér. Sést í gegn. Allt er uppá borðum, sérstaklega möppurnar sem merktar eru Top Secret. Þær eru allar uppá borðum okkar Steingríms J.

Skattpíningarstefna okkar hefur gefist vel í kreppunni og mun gefast enn betur þegar fleiri hafa flúið land. Því færra fólk, því meiri hagsæld. Þegar fólk á ekki lengur til hnífs og skeiðar þá er skynsamlegast að taka af því hnífapörin. Þjóðarskútan marar ekki lengur í hálfu kafi. Ríkisstjórnin hefur sökkt henni til botns, sem þýðir að nú höfum við loksins fast land undir fótum. Mjög gott mál.

 

Bankarnir - Af hávöxtunum skuluð þér þekkja þá

Góðir landsmenn og konur. Bankarnir standa traustum fótum - ofan á alþýðunni. Skuldir stóreignamanna hafa verið afskrifaðar og þeim verið afhent fyrirtæki sín hvítþvegin og flott svo þeir geti byrjað að nýju að bæta hag almennings. Bónus - ekkert bruðl.

Einungis um 20.000 óreiðufjölskyldur verða bornar út úr húsum sínum og út á götu þegar nær dregur fæðingardegi frelsarans, sem er 24. október. Só? Þetta er seinni tíma vandamál, sem er ekki í verkahring ríkisstjórnarinnar að leysa heldur sveitarstjórnanna, aðallega Reykjavíkurborgar. Þetta óreiðufólk mun segja sig til sveitar og fá sínar bæjarblokkir í einhverju gettói. Reykjavíkurborg er skjaldborgin sem ég lofaði ykkur. Við í ríkisstjórninni stöndum traustan vörð um velferðina í þessu óþol-landi.

Það verður aldrei sagt að ég hafi dregið hendurnar í mínu fórnfúsa starfi - í þágu Breta og Hollendinga. Ég og Steingrímur J. höfum grenjað linnulaust í þessum gæum fyrir hönd þjóðarinnar að fá að borga Icesave-skuldir Björgólfs Thors og við munum hafa sigur að endingu. Og inn í ESB skulum við fara, lifandi eða dauð. Mér og Steingrími í Kattholti skal takast að smala öllum köttum landsins inn í himnaríkið. Við Steingrímur erum einsog eineggja síamskettir í þessu máli.  

 

Nektarlaust Ísland árið 2011

Það sem hæst ber þegar litið er yfir afrek ráðríkisstjórnar minnar er óneitanlega sú staðreynd að okkur tókst að banna unglingum innan 40 ára að stunda ljósabekki. Fólk sem vill fá súkkuðlaðilit á að baða sig uppúr brúnkukremi einsog félagsmálaráðherra. Okkur tókst einnig að banna nekt á nektarstöðum. Þetta eru þau tvö mál sem okkur þótti brýnast að einbeita okkur að í kreppunni. Nú skulu allir vera kappklæddir inn á nektarstöðunum og líka í ljósabekkjunum.

Við erum um þessar mundir að íhuga hvað við getum bannað næst. Ríkisstjórnin veit hvað sjálfráða fólki er fyrir bestu.  Ég hef t.d. lagt fram frumvarp í samráði við femínistana í VG sem kveður á um blátt bann við því að fólk, 25 ára og eldra, sofi nakið. Því beri að sofa í náttfötum. Ríkisnáttfötum. Karlar skulu jafnframt sofa með bindi og konurnar með dömubindi. Helst vera í 20 bindum einsog ritsafn Davíðs Stefánssonar frá Skírisskógi.

Góðir Íslendingar og annað sláturfé. Ég, sem forsætisráðherfa, vil að endingu gera orð Jóns Ásgeirs Sigurðarsonar frelsishetju að mínum: "Þið þurfið ekki að hafa áhyggjur af mér. Ég á fyrir diet kók." Ef við náum að temja okkur nægjusemi Jóns Ásgeirs Sigurðarsonar frá Högum í Syðri Fésýslu, þá munum við farast vel. Landið er gjöfult og gott og enginn þarf að svelta. Sá sem á ekkert til í ísskápnum getur alltaf étið það sem úti frýs. Hvað sagði ekki Jésús frá Nagasaki: "Ekki hugsa um mat og drykk því að eftir þessu sækjast heiðingjarnir. Sælir eru hungraðir því að þeir munu sveltir verða. Sælir eru fátækir því að þeir munu gjaldþrota verða."

Ég óska ykkur öllum til hamingju með daginn og ríkisstjórnina. Ekki láta deigið síga. Skál í botn! Lifi fjórflokkurinn! Húrra! Húrra! Húrra! Húrra niður brekkuna til helsældar!

 

 

(Þessi grein birtist í Morgunblaðinu í morgun) 

Ríkur er "aurugur" maður

Ég sagði Jónínu Ben vinkonu minni einusinni að fara í rassgat, og nú hefur hún látið verða af því. 

Ég á ekki við giftingu hennar og Gunnars á Krossinum heldur Detox ævintýrið. Ég veit ekki hvort það svínvirkar en það svíngengur allavega. Skítnóg að gera. Drulluflott dæmi. Algjör óþarfi að vera að hreyta skít í hana fyrir að reka þetta meðferðarhæli. Minnir að það heiti Saurbær.

Endaþarmur hvers manns er "matarhola" í vissum skilningi og þangað er hægt að sækja "aur" í tvennum skilningi.  Sem er mjög gott mál.

Þessi kjarnakona kann að bjarga sér - og kannski einnig öðrum. Sem er mjög gott mál.

 

Kvartað yfir detox til landlæknis

Fjórflokkurinn bjó til Besta flokkinn

 

Slagorð Samfylkingarinnar í borgarstjórnarkosningunum er: Vekjum Reykjavík! Broslegt að flokkur sem svaf á verðinum í aðdraganda hrunsins skuli velja sér þetta slagorð. Samfó er stærsta svefnherbergi landsins. Þeir mættu nú alveg byrja á því að rumska sjálfir. Svo eru þeir með svæfingalækni í forsvari. Sá gæi er svo fær í sínu fagi að hann gæti talað naut í svefn og jafnvel svæft það svefninum langa. Þetta eru svefnpillurnar sem ætla að "vekja Reykjavík." Einmitt. Þeir tala einsog flokkur þeirra sé ekki í ríkisstjórn. Þetta lið er ennþá allt steinsofandi á sínu vinstra græna eyra. Þeir skilja ekki að Reykjavík er vöknuð. Hroturnar í Fjórflokknum hafa vakið okkur. Stór hluti borgarbúa hefur opnað augun og er búinn að fá uppí kok af svefndrukknum Fjórflokknum og öllum hans innantómu svæfandi froðufrösum og er tilbúinn að sýna það í verki í dag. Þeir sem þurfa virkilega að vakna og rífa sig upp á rassgatinu eru atvinnustjórnmálamennirnir.

 

Glens er ekkert grín

Þegar ég heyrði fyrst um framboð Jóns Gnarrs og hans ísbjarnarblús hugsaði ég: "Enn ein þvælan. Ekki meiri dellu takkfyrir. Ætlar þetta rugl í Íslendingum engan endi að taka? Það ætti að læsa alla þjóðina inní búri í húsdýragarðinum með hinum svínunum."

En svo fór ég að skoða dæmið galopnum huga. Á heimasíðu Besta flokksins er að finna fjölmargt skynsamlegt og skemmtilegt, einsog t.d. hugmynd Hrafns Gunnlaugssonar um að flytja húsin í Árbæjarsafni í Hljómskólagarðinn og lífga hann við, gera listir að grunnþætti í skólastarfi, o.s.fr., og svo er alvaran krydduð með dágóðu spaugi, t.d. skotum á femínistajafnrétti: "Við erum eini flokkurinn á Íslandi sem er með þá kröfu að næsti forseti Íslands verði einhver þroskaheft kelling."

Margt gott fólk er á lista Besta flokksins, t.d. Einar Örn Benediktsson og ég veit að þar fer ljónklár og hugmyndaríkur framkvæmdamaður, þó hann sé tónlistarmaður. Enginn þarf að efast um að þetta fólk muni ekki gera sitt besta til að koma mynd á borgarómyndina. Eitt er víst að ljótari og leiðinlegri getur hún varla orðið. Ég vil mun frekar sjá spaugsamar ráðdeildarsamar húsmæður og húskarla í borgarstjórn með brjóstvitið í lagi en háalvarlega bannaglaða félagsvísindamenntaða talíbana og hélaðar skýrslukynjagreinandi femínistabullur. Og hver segir að greindur skapandi grínisti þurfi endilega að verða verri borgarstjóri en t.d. svæfingalæknir eða geimréttarhagfræðingur?

 

Fjórflokkurinn er kominn til að fara

Fólk er búið að horfa uppá VG og Samfó í landsmálunum svíkja kosningaloforðin á færibandi og klúðra öllu sem hægt er að klúðra eftir hrun með fádæma klunnaskap, óheiðarleika, heimsku, vanhæfni og landráðatilburðum og fólk er búið að horfa uppá bakhnífasirkus og óheilindi Fjórflokksins í borginni og er skiljanlega búið að fá æluna út um báðar nasir. Hroki atvinnupólitíkusanna bætir ekki úr skák: "Við erum ábyrgir fagmenn. Látið okkur alvöru  proffana um að losa ykkur úr ógöngunum sem við komum ykkur í."

Fjórflokkurinn er í fílabeinsturni og hlustar ekki á fólk. Hann er blindur og heyrnarlaus. Fjölfatlaður. Neitar að breyta vinnubrögðum sínum og reita arfann í eiginn garði. Hann vinnur á móti fólkinu og hefur gert sig að óvini þess númer 1. Þessvegna varð Besti flokkurinn til. Besti flokkurinn er í raun alfarið í boði Fjórflokksins. Þetta er faktískt eini valkostur þeirra sem vilja gefa Fjórflokknum langt frí og ennþá lengra nef. Fólk kýs tvíhöfðagæa til að snýta fjórhöfða.

 

Lifi leiðindin!

Ef alvarlega þenkjandi fólk gæti reynt að gleyma því eitt augnablik að Jón Gnarr hafi húmor, sem virðist stórhættulegt að hafa í dag, og myndi lesa aðgerðaráætlun Besta flokksins fordómalaust, þá sæi það bestu og skemmtilegustu stefnuskrána sem boðið er uppá fyrir þessar kosningar. Þó að stefnuskrár stjórnmálaflokka séu þau plögg í þessum heimi sem minnst er farið eftir þá gefa þær engu að síður vísbendingu um það hvernig landið liggur í viðkomandi flokki og á hvaða nótum hann hugsar.

Jón Gnarr er frumlegur og frjór og vonandi kjarkaður og kann að hugsa út fyrir pappakassann, og því fyrirtaks borgarstjóraefni í alla staði, þrátt fyrir að hafa þann hræðilega galla að vera fyndinn. Georg Bjarnfreðarson er nú orðinn George Best. Það er alveg ástæðulaust fyrir fólk að vera hrætt við nýtt blóð og nýja vendi í borgarstjórn. Fjórflokkurinn þarf ráðningu. Nýir vendir sópa ekki bara best. Þeir flengja líka best.

 

 (Þessi grein birtist í Morgunblaðinu í morgun)

Serði Monster meinað að syngja í Hvítasunnukirkjunni

 

Þar sem mér hefur alltaf verið hlýtt til kirkjunnar og allra hennar deilda þá ákvað ég fyrir skömmu að bjóða henni starfskrafta mína. Ég hringdi í föður Hauk Haraldsson, innsta kropp í búri guðs almáttugs og kunngerði honum að Serðir Monster væri til þjónustu reiðubúinn sem forsöngvari á jólatónleikum Fíladelfíusafnaðarins. Hann spurði pirraður hvort þetta væri eitthvert grín og hvort að það væri ekki hægt fá neinn frið fyrir furðupoppurum. Ég tjáði honum að hér væri dauðans alvara á ferð enda ég ekki vanur að hafa kirkjunnar mál í flimtingum. Serðir Monster væri skapaður í guðs mynd eins og aðrir apakettir og ætti fullan rétt á að fá að syngja hástöfum í öllum kirkjum landsins eins og hann lysti. Annað væri mannréttindabrot. Haukur spurði hvort það væri ekki í lagi heima hjá mér. Ég kvað svo vera en ætti eftir að ryksuga. Hann sagði að þetta kæmi ekki til greina og vildi greinilega slíta samtalinu. Ég sagðist finna fyrir örlitlum fordómum hjá honum, bað hann um að slaka aðeins á og anda með rananum - Serðir Monster væri ekki rassriddari heldur bara ósköp venjulegur pervert og að þetta yrði mikil lyftistöng fyrir Hvítasunnukirkju hans og að fréttatilkynningin yrði flott:

"Serðir Monster verður forsöngvari á jólatónleikum Fíladelfíusafnaðarins. Serðir mun syngja sálma eins og t.d. "Saddam átti syni 7," "Þrjú tól undir fílnum," "Snæfinnur hórkall" og "Stóð mér útí pungsljósi" og mun svo klikkja út með lögunum "Nei nei, ekki á kjólinn" og "Another dick in the hole" af nýju plötunni sinni "Tekið stærst uppí sig."

Ég spurði Hauk hvort þetta gæti nokkuð orðið glæsilegra.

- "Þetta er hreint út sagt ógeðslegt. Við erum að reyna að skapa hátíðlega jólastemningu á þessum tónleikum en ekki að búa til einhverja djöflamessu."

- "Voðalegar kellingar getiði verið. Þið eru svo stífir að þið gætuð brotið nagla á milli rasskinnanna. Á ég að skilja þetta sem svo að þið afþakkið þjónustu Saint Monsters?"

- "Já! Kirkjan er ekki griðastaður fyrir klámkjafta og ósiðlegheit."

- "Við skulum nú ekki fara að tala illa um séra Gunnar Björnsson og fleiri guðsmenn."

- "Þetta er útrætt mál."

- "Heyrðu Gaukur minn...."

- "Ég heiti Haukur."

- "Ókei, næsta fuglategund við, þú hlýtur að sjá að Serðir Monster er himnasending fyrir kirkjuna. Ég skal fara hérna með nokkrar hendingar úr nýju plötunni þó ég muni ekki kapitula og vers, t.d: "Taktu ofan kaskeitið og glenntu út rassg..."

- "Ég vil ekki heyra þetta!"

- "Hvernig er þetta eiginlega með ykkur í Fílabeinsturnssöfnuðinum..."

- "Þetta heitir Fíladelfíusöfnuðurinn!"

- "Ókei, hvernig er þetta eiginlega með ykkur í Fýludelasöfnuðinum, fyrst útskúfið þið Fretrik Ómari og nú ætlið þið að útskúfa Serði Monster. Ég meina, hver verður það næst? Guðmundur í Byrginu?"

- "Ekkert rugl. Guðmundur hefur látið af störfum í Byrginu."

- "Nú? Er hann kominn út í pólitík? Ætli hann muni ganga "óbundinn" til kosninga?"

- "Vertu blessaður. Reyndu að ganga á guðs vegum."

- "Nei, ég held ég taki taxa."

Það mætti hækka laun heimsins. Þau eru ekkert nema vanþakklæti.

 

 

 

(Þessi grein birtist í Morgunblaðinu í morgun)

Femínistinn

Femínistar hafa barist fyrir mörgu merkilegu á undanförnum árum. T.d. hafa þeir (þær) viljað finna kvenkynsorð yfir ráðherra. Ég græjaði málið í snarhasti fyrir þá (þær) og kom með orðið “ráðherfa.” Það orð sló strax í gegn og nú kallast allir kvenkyns ráðherrar “ráðherfur” og allir geta tekið gleði sína á ný.

 

Smáralindarbæklingurinn frægi fór mikið fyrir bæði brjóstin á femínistum því þar sást ung stúlka beygja sig eftir dóti. Málið var sett í nefnd og komist að þeirri niðurstöðu að það væri klámfengið og glæpsamlegt að ungar stúlkur væru að beygja sig eftir dóti í auglýsingabæklingum.

 

 

Á femínistasíðunni smugan.is hafa femínistar verið að telja typpin á RÚV. Þar verði að koma á  kynjakvóta sem og í öðrum fyrirtækjum. Fyrirsögnin er mjög greindarleg: “Hæst bylur í eintómum typpum.”

Á sömu síðu er barist fyrir því að á Grundarfirði verði ekki talað um “gulir, rauðir, grænir og bláir,” heldur verði þetta haft í kvenkyni: “Gular, rauðar, grænar og bláar.” Þau eru stór og merkileg málin sem femínistar eru að berjast fyrir.

 

 

 

 

Biblíuna sjálfa er búið að femínisera. Þegar Kristur segir: “Bræður,” þá ber honum að segja: “Bræður og systur,” jafnvel þótt engar kellingar hafi verið á staðnum. Engu að síður er kristið fólk ekki velkomið í raðir femínista eftir því sem trúaður maður segir mér og má það undrun sæta.

 

Strax eftir hrunið fannst femínistum mikilvægast að berjast fyrir því að hvítvoðungar klæddust fötum í kynlausum litum á fæðingardeildum því það gæti haft alveg gríðarleg áhrif á launakjör þeirra í framtíðinni. Einmitt. Greindarlegt alltsaman. Listinn er óendanlegur.

 

Á nýju plötu Serðis Monsters “Tekið stærst uppí sig” er lag eftir mig sem kallast Femínistinn. Lagið má finna í tónlistarspilaranum hér til vinstri á síðunni. Hér er textinn:

 

 

 

Femínistinn

 

Ég er forljótur femínisti,

er fylgjandi Stalín og Kristi.

Ég er kvenrembukommúnisti

og kynjakvóta ég styð.

Ég er ófullnægð, bæld og bitur,

bráðum ég kafna úr fitu.

Ég varla get talist vitur,

en það venst einsog útlitið.

 

Ég láta vil loka stöðum

með léttklæddum stelpum gröðum.

Ég hlynnt er höftum og kvöðum

og hindrunum út í eitt.

Ég kála vil karlrembunöðrum

sem káfa á viljugum blöðrum.

Ég vil hafa vit fyrir öðrum

þó viti ég sjálf ekki neitt.

 

Ég er svo beisk og bæld,

ég er svo breið og spæld.

Helvítis rassinn á mér

hann þarf sér

póstnúmer.

 

Það hyski´ætti´að hengja og brenna

sem hlutgerir líkama kvenna.

Ekki skal gantast og glenna

neitt grínklám í feisið á mér.

Mér líður svo ill´yfir öllum

ánægðum drulluböllum.

Ég vil´ekki vita af köllum

vera að skemmta sér.

 

Ég er svo beisk og bæld,

ég er svo breið og spæld.

Fer kannski´að fíla djók

fái ég fílalók.

 

Ég banna vil klám og bölvun,

ég banna vil kynlífsölvun,

ég banna vil blowjob í tölvum,

ég banna vil ljóskugrín.

Ég banna vil frjálslyndi´og frelsi,

ég fagna hér hverskonar helsi.

Þeim grýta´á í rammgirt fangelsi

sem grínast með kvenrembusvín.

 

Ég er svo beisk og bæld,

ég er svo breið og spæld.

Fer kannski´að flissa dátt

fái ég góðan drátt. 

 

Ef að ég gæti þá myndi

ég afnema mannréttindi.

Vil eingöngu kvenréttindi,

allsekkert karllægt shit.

Ég´er hluti´af þeim gaggandi hænum

sem hýrast í Vinstri grænum.

Í guðanna guðanna bænum

gefðu mér atkvæði þitt.

 

Ég er svo beisk og bæld,

ég er svo breið og spæld.

Flýg upp til skýjanna

fái ég í´ana.

 

Ég er svo beisk og bæld,

ég er svo breið og spæld.

Spái´ekki´í spillingu

fái ég fyllingu.

 

Ég er svo beisk og bæld,

ég er svo breið og spæld.

Helvítis rassinn á mér

hann þarf sér

póstnúmer.

 

 

Bryndís Ásmundsdóttir: Söngur og bakraddir.

Serðir Monster: Kassagítarar, rafmagnsgítarar, píanó,

trommur, bassagítar, hljómborð.

 

Útsetning og stjórn upptöku: Sverrir Stormsker.

Stúdíó: Fjarupptökur.is

Upptakari: Snorri Snorrason.

Hljóðblöndungar: Snorri Snorrason, Sverrir Stormsker

og Vilhjálmur Guðjónsson.

 

(Þessi grein birtist í Morgunblaðinum í gær)

Andlegir dvergar í smáríki

Að undanförnu hefur mikið verið rætt og ritað um þetta kunningja- og klíkusamfélag sem okkur finnst svo ægilega gaman að búa í. Það er einhvernveginn einsog fólk sé að átta sig á því fyrst núna hvað nálægðin og klíkutengslin eru þjóðfélagslega eyðileggjandi. Fyrirlestrar hafa verið haldnir og nú nýverið kom út góð bók eftir Styrmi Gunnarsson þar sem hann m.a. fjallar ítarlega um kunningjasamfélagið og nálægðina sem er hér allt að drepa.

Árið 1997, fyrir heilum 12 árum síðan, tóku nemendur Menntaskólans við Hamrahlíð langt og ítarlegt viðtal við mig sem birtist í skólablaði þeirra þá um haustið. Þegar ég les viðtalið núna þá finnst mér einsog það hafi verið tekið í dag. Ætla að birta hér brot úr þessu viðtali, orðrétt:  

Spyrill: "Hvernig finnst þér Ísland miðað við önnur lönd? Hvað mætti betur fara?"

Stormsker: "Klakinn er ágætur í rauninni og að mörgu leiti betri en mörg önnur lönd, þ.e.a.s. landið sem slíkt, en ekki fólkið. Geta og hæfileikar skipta hér engu máli þegar kemur að því að fá sér embætti. Menntun og gráður virðast ekki skipta hér nokkru einasta máli heldur fyrst og fremst það að eiga frænku í hirðinni, vera sonur forstjórans, þekkja deildarstjórann, hafa farið á fyllerí með vini eigandans, vera tengdasonur ritarans eða eitthvað þvíumlíkt. Þetta er ástæðan fyrir amatörmennskunni hér á flestum sviðum. Þótt þú sért menntaðasta séní veraldarinnar þá skiptir það akkúrat engu máli hér á þessu axlarklappslandi ef þú ert ekki kunningi kunningja forstjórans. Það er náttúrulega fámennið sem gerir þetta af verkum. Allir eru skyldir en sumir eru skyldari en aðrir. Fámennið gerir það semsé af verkum að þjóðfélagið getur ekki kallast þjóðfélag án gæsalappa og sviga. Þetta er bananalýðveldi einsog ég hef ítrekað í það óendanlega. Afskaplega úrkynjað og óinteresant.

En einsog ég segi, landið sem slíkt er gott og veðurfarið er að mörgu leiti ágætt, ef maður vill leggjast í þrúgandi þunglyndi, en það má hinsvegar segja margt misjafnt um kerfið og fólkið einsog gengur. Þó íslendingar séu kannski ekki manna skemmtilegastir, heiðarlegastir og klárastir þá mættu þeir samt vera tveimur milljónum fleiri, hversu einkennilegt sem það kann nú að hljóma."

 

Flokkapólitík og kreddur

 

Spyrill: "Ertu hlynntur einhverri stefnu í stjórnmálum?"

Stormsker: "Nei, ég er ekki einstefnumaður, hvorki í pólitík né öðru. Ég held að menn sem vilja draga sjálfa sig í litla og þrönga dilka séu afskaplega lítils virði sem hugsandi verur. Ég get svosem sagt að ég sé afar frjálslyndur jafnaðarmaður, hægra megin við Sjálfstæðisflokkinn, en ég held að enginn myndi vita hvað ég ætti við. Blind trú á stefnur og isma er fyrir idjóta. Flokkapólitíkin hérna er sömuleiðis fyrir idjóta, eða sýnist þér margir á Alþingi vera með snjalla hausa á hálsinum? Ég spurði einu sinni frekar þunna þingkonu hvað hún væri stór. Hún sagði: "Ég er 1,70." Ég sagði þá við hana að ég væri að spyrja um hæð, ekki greindarvísitölu. Flokkakerfið og kjördæmaskipanin gerir það að verkum að það er ekki hægt að tala um neina alvöru pólitík hér á landi. Hérna er ekki nein önnur pólitík en valdapólitík; að sitja sem fastast á sínum breiða rassi á valdastóli og maka krókinn og sökkva sér á kaf oní kjötkatlana.

Uppistaðan í öllum flokkum er hin landlæga tröllheimska seigdrepandi afturhaldssemi, þ.e.a.s. framsóknarmennska. Ef snefill af hinni annars ágætu frjálshyggju kemst inní landið, þá breytist hún á stundinni í einokun, samkeppnisleysi, einkavinavæðingu og dellu. Hér komum við aftur að þessu skelfilega fámenni."

Svo mörg voru þau orð sem ég lét falla fyrir 12 árum síðan. Ekkert hefur breyst og ekkert mun breytast því fólkið vill ekki raunverulegar breytingar. Það vill sama gamla eitraða grautinn í sömu gömlu skálinni.

 

 

(Þessi grein birtist í Mogganum í morgun)