"Við búum í hræðilegri drengjaveröld!"

Las frekar kátbroslegt viðtal í DV í gær við Guðnýju Halldórsdóttur fórnarlambafemínista. Má til með að benda á þetta þar sem svo margir eru hættir að lesa þetta ágæta blað. Fyrirsögnin var feitletruð og hjartastöðvandi: “BÚUM Í HRÆÐILEGRI DRENGJAVERÖLD.” Ég missti úr nokkur slög því þarna var greinilega einhver glænýr hrottalegur sannleikur á ferðinni, einhver skelfileg nýuppgötvuð martröð. Ég þræddi mig í gegnum viðtalið og þar sagði hin þrautpínda og kúgaða kvikmyndagerðarkona orðrétt í tilefni þess að hún fékk "Íslensku bjartsýnisverðlaunin," en þau verðlaun eru veitt framúrskarandi jákvæðu fólki:

“Við BÚUM  Í HRÆÐILEGRI DRENGJAVERÖLD, það sá ég best um daginn þegar ég var að tala við kvikmyndanemendur í Menntaskólanum í Reykjavík, það var 31 drengur í valfagi í kvikmyndum og ekki ein einasta stúlka.”

 

Einmitt. Æjæ. Helvítis karlaveldið alltaf með yfirgang og andlegt ofbeldi. Drengir eru nú ljótu djöfulsins óþverrarnir. Þeir eru svo mikil ómenni að það er engu lagi líkt, traðka yfir allt og alla og það sem verra er: þeir hafa af einhverjum ástæðum meiri áhuga á listsköpun en dömur. Hryllingur að heyra. Er ekki hægt að gera eitthvað femínískt og gáfulegt í þessu? Er ekki hægt að setja hinn greindarlega kynjakvóta á þetta hörmulega VALfag, kvikmyndagerðina? Fara fram á að stelpur séu lágmark 50% í þessu fagi?

 

Ef okkar góði fórnarlambafemínisti Guðný Halldórs er að kvarta yfir áhugaleysi kvenna á þessari listgrein þá er það svolítið einsog óp útí loftið því maður þvingar ekki fram áhuga á einu eða neinu hjá einum eða neinum, hvorki hjá körlum eða konum, en ef það vill svo til að karlar, hinir “hræðilegu drengir” einsog hún kallar helming mannkyns, hafa áhuga á þessari grein lista, þá hlýtur það bara að vera hið besta mál. Þar sem þetta er VALfag hversvegna orðar hún þá ekki staðhæfinguna í takt við raunveruleikann, án femíniskrar rökleysu, t.d. eitthvað á þessa leið:

“Við búum í hræðilegri veröld þar sem stelpur hafa engan áhuga í kvikmyndagerð.”

Og ef henni finnst konur vera ragar við þetta VALfag, hversvegna sagði hún þá ekki einfaldlega:

“Við búum í hræðilegri kvenaulaveröld.”

Forréttindafemínistinn og fórnarlambafemínistinn, - þessi manntegund, fyrirgefið, kventegund, á það til að túlka umhverfið allt og heiminn allan sem aðsúg að sér og árásir á sig og allar sínar heilögu sjálfmiðuðu kvenlægu skoðanir.

 

Það er ekki drengjum að kenna að þeir skulu hafa brennandi áhuga á kvikmyndagerð og séu í afgerandi meirihluta í þessu VALfagi MR og að stelpur séu þar 0%. Það er enginn að binda stelpurnar niður og kúga þær. En það er jú vissulega drengjum og karlmönnum "að kenna" að þeir skulu hafa gert yfir 97% allra kvikmynda í heiminum frá upphafi fyrir utan náttúrulega að finna upp kvikmyndavélina sjálfa og öll þau tæki og tól viðvíkjandi kvikmyndagerð sem Guðný er að nota, þessi ágæti fórnarlambafemínisti sem lifir í “hræðilegri drengjaveröld.”

 

Hinir “hræðilegu drengir” eru einfaldlega svolítið frjóir sumir hverjir og uppfinningasamir og forvitnir og “ofvirkir” og kjarkaðir og testósteronpakkaðir og “hræðilega” áhugasamir um gangverk listanna og tilverunnar og þessvegna er nú mannkynið kannski ekki lengur inní hellum. Guði eða einhverjum sé lof fyrir óþæga, “hræðilega drengi,” einsog tilaðmynda Halldór Laxness sem átti sinn þátt í að skella okkur Íslendingum inní 20stu öldina. Mætti ég biðja um fleiri slíka óforbetranlega “hræðilega drengi.”

 

Smá útúrdúr: Fyrir 10 árum eða svo var ég svo frægur að skrifa fyrstu mótmælagreinina gegn femínisma í íslenskt blað (og líklegast þá síðustu), nánar tiltekið í DV,  þar sem ég gagnrýndi forréttindafemínista fyrir að vilja hafa jafnréttið sín megin og tiltók fjölmörg dæmi máli mínu til stuðnings. Þar hæddist ég tildæmis pínulítið að konum fyrir að vilja gera svo lítið úr sjálfum sér að hafa huglægar (líkamskraftlausar) íþróttagreinar einsog t.d. skák, bridge, snooker o.fl. íþróttagreinar deildarskiptar, semsé í karla og kvennadeildir. Fannst það hlálegt og finnst það enn hlálegt fyrir kvenna hönd. Lítilsvirðandi fyrir þær sjálfar. Hélt þær vildu keppa við karla á jafnréttisgrundvelli þegar líkamskröftunum sleppti. Hversvegna berjast ekki femínistar fyrir jafnrétti á Öllum sviðum? Líka á sviðum andlegra íþrótta? Augljóst. Kemur þeim illa. Afsaka sig eflaust með því að segja að konur séu svo fáar á þessum sviðum rökhugsunar. En afhverju eru þær svona fáar á þessum sviðum? Svar: Áhuginn leiðir gáfurnar og öfugt.

 

Ég nefndi t.d. þarna í þessari grein minni að Polgarsystur væru einu stelpurnar á topp 100 listanum yfir bestu skákmenn heims (nálægt 40 sæti og aðrar 8 á topp 500) þrátt fyrir áratuga skákkennslu kvenna í austantjaldslöndunum og so videre. En þetta er vonandi “allt að koma” einsog Hallgrímur Helga myndi eflaust dæsa glottandi. Ég fékk að sjálfsögðu engin rök á móti máli mínu en því meira af svívirðingum og dylgjum og óhróðri. Ég bjóst vitaskuld við því frá okkar ágætu fraukum þar sem þær tóku þessum upplýsingum að sjálfsögðu sem persónulegum árásum, en það kom mér pínupons á óvart að ekki einn einasti karl skyldi hafa staðið upp og varið skoðanir mínar – og sínar, en margir hvísluðu því að mér í samkvæmum að þeir væru mér hjartanlega sammála, en ég mætti í guðs bænum ekki láta það fara lengra. Svona voru nú íslenskir karlar blauðir og bældir og langt inn í sér í þá tíð þrátt fyrir meðfætt lúbarið testósteronið og kannski eru þeir það ennþá. Hef ekki hugmynd um það og er nokk sama.

 

Hefur einhver kona barist fyrir því að hlutdeild kvenna í naglhreinsun eða byggingariðnaði eða öðrum líkamskraftlausum störfum verði aukin? Nei. Þær nenna þessu ekki. Ekki nógu fínt. Of erfitt og leiðinlegt þó þetta séu í raun kvenmannsverk ekki síður en karlmannsverk. Þær vilja stjórnunarstöður, Valdastöður, hafa “jafnréttið” sín megin, vilja kynjakvóta, “jákvæða mismunun” - en samt "jafnrétti."

Mismunun getur aldrei undir nokkrum kringumstæðum verið “jákvæð” og jafnrétti getur aldrei náðst með mismunun. Geta, menntun og hæfileikar eiga að vera í forgrunni, ekki ætterni eða klíka og síst af öllu kyn.

 

Úr því harðlínufemínistar eru svona hrifnir af kynjakvóta hversvegna er þá Mannréttindanefnd Reykjavíkurborgar eingöngu skipuð konum - 5 konum og engum karli? Skandall. Það er vegna þess að femínistar eru ekki að berjast fyrir mannréttindum heldur kvenréttindum, forréttindum, sérréttindum. Þeir líta ekki á sig sem menn heldur fyrst og fremst konur. Þeim finnst þeir ekki tilheyra mannkyninu heldur kvenkyninu og líta á karlkynið sem óvini sína. Það eina sem femínistar eru að gera með öllum þessum óréttlætiskröfum sínum og leiðinda aðskilnaðarbrambolti er að eyðileggja fyrir kynsystrum sínum sem í miklum meirihluta eru ekki plagaðar af minnimáttarkennd, og þeir eru að láta hinn dæmigerða sanngjarna og réttlætissinnaða karlmann fá nístingskaldan hroll og eiturgrænar bólur þegar hann heyrir minnst á hið sakleysislega orð “femínismi.” Ég þykist vita að femínistar séu ekki í vinsældakosningum frekar en ég hef nokkurntíma verið en halda þeir virkilega að sigur réttlætis fáist með óréttlæti? Ég held ég sé ekki að fara með fleipur þegar ég segi að orðið “femínismi” standi í dag í hugum fjöldans fyrir ranglæti, óbilgirni, dellu og forréttindi en ekki réttlæti, réttsýni og jafnrétti einsog til stóð í upphafi. Kannski hef ég rangt fyrir mér en ég efa það.  (Sjá: skoðanakönnun hér til vinstri á síðunni).

 

Launamisrétti kynjana ber að sjálfsögðu að leiðrétta ekki seinna en Strax en það er með öllu óskiljanleg hversvegna konur vilja gera svo lítið úr sér og setja sig niður á svona lágt plan að heimta hinn tröllheimska kynjakvóta í stjórnun fyrirtækja, - “jákvæða mismunun.” Þær segja eflaust að þetta sé EINA leiðin, en þetta er fyrst og fremst LÉTTA leiðin, og létta leiðin er án nokkurs vafa ekki RÉTTA leiðin.

 

Við áttum fyrsta kvenforseta heimsins, við höfum átt konur sem borgarstjóra, konu sem forseta hæstaréttar og konu sem forstjóra í einu stærsta fyrirtæki landsins og við eigum konur sem ráðherra og af tveimur stærstu stjórnmálaflokkum landsins þá er í öðrum flokknum kona sem formaður og hinum kona sem varaformaður, þær hafa semsé öll tækifæri á við karla, sem betur fer, og hafa nýtt sér þau sem vera ber, en ennþá eru konur, árið 2007, hágrenjandi útum allan bæ yfir "karlaveldinu" og hvað karlpungarnir séu hræðilega vondir við þær og kúgi þær hrikalega. Efast um að Svandís Svavars og slíkar kraftakonur nenni að hlusta á þvílíkt píp, jafnvel verandi í Vinstri grænum.  

 

Ekki má gleyma að stjórnmálaforingjar undanfarinna ára og talentþefarar þeirra hafa verið manna duglegastir við að ýta á bossann á konum og reynt að peppa þær upp, þó ekki væri nema til að bæta ímynd flokks síns og sýna að flokkur þeirra sé líbó og töff, en þessi góða viðleitni og áreynsla þeirra hefur verið einsog og að ýta á eftir stöðnum uxa í steypuskóm því óákveðni og ragmennska greyið kvennanna hefur oft og tíðum verið með þvílíkum ólíkindum að foringjunum hafa hreinlega fallist hendur. En nokkrar áræðnar konur hafa tekið slaginn einsog t.d. íþróttakonan og testósterontröllið Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir og er það vel.

 

En hvernig fór ekki fyrir Kvennalistanum. Honum var 100 sinnum boðið í ríkisstjórn en var endalaust með haltumérslepptumér hringlandahátt undir yfirskyni “pólitískrar ábyrgðarsemi.” Þorði ekki að hreyfa sig úr stað og drapst að lokum úr kjarkleysi, sundrung og heimsku. Gamla góða testósteronið að sjálfsögðu í frostmarki einsog fyrri daginn. Eina manneskjan sem hafði manndóm kvendóm í sér til að rífa sig uppúr þessu drullusvaði kvenlegs mannlegs gauðsháttar var Ingibjörg Sólrún og var húðskömmuð af flokksystrum sínum fyrir vikið næstu árin á eftir.

Aftur að Guðnýu Halldórsdóttur. Ef það kæmi uppúr dúrnum að venjulegir "hræðilegir drengir," einsog hún segir að veröld okkar sé uppfull af, hefðu ekki áhuga á að velja sér kvikmyndagerð sem VALfag í menntaskóla, og stelpur væru þar í afgerandi meirihluta, væri þá gáfulegt af mér að segja í viðtali: "VIÐ BÚUM Í HRÆÐILEGRI KVENNAVERÖLD." Hvað myndu feministar segja við slíkum orðum á þessum pólitísku rétttrúnaðartímum? Hvað myndu þeir gera? Ég yrði brenndur á báli. En það er í lagi að Guðný segi þetta vegna þess að hún segir þetta um karlpeninginn. Og hún er jú kona. Allir eiga að vera konur í dag. Ekki ég. Sorrý. Ég ætla að halda áfram að vera "hræðilegur drengur."

 

(Minni á skoðanakönnunina hér til vinstri) 

 
       

 

Má bjóða þér Edduverðlaun?

Eitt af skringilegustu fyrirbrigðum íslenskrar menningar eru íslensku kvikmynda – og sjónvarpsverðlaunin, semsé Edduverðlaunin, sem verða veitt n.k. sunnudag. Hér á landi er svo lítið framleitt af sjónvarpsefni og svo fáar myndir gerðar árlega að duglegt kvikmyndafólk má heita fáránlega óheppið ef það fær ekki verðlaun.  Það eru t.d. tilnefndar þrjár myndir í flokknum  “bíómynd ársins”  og það voru kannski bara þrjár myndir framleiddar á árinu. Þetta er svolítið einsog að velja gáfaðasta mann ársins og það eru aðeins þrír sem koma til greina, - þeir Gísli, Eiríkur og Helgi. Mynd sem kosin er besta myndin þarf ekki að vera góð mynd. Hún þarf bara að vera íslensk.

 

(Íslensku Tónlistarverðlaunin eru ekki sambærileg þar sem fleiri hundruðir titla koma út á hverju ári, en sú hátíð er hinsvegar fötluð að því leiti að þar er plantað í dómarasæti Eiði Arnarsyni útgáfustjóra Senu, stærsta tónlistarútgáfufyrirtækis landsins, sem er svona álíka greindarlegt og hlutlaust og að fara að setja forstjóra Paramount í Oscarsverðlaunaakademíuna. Gerist ekki íslenskara og þroskaheftara).

 

Úr því enginn vill klappa íslenskum kvikmyndagerðarmönnum á bakið þá er svo sem allt í lagi mín vegna að þeir geri það sjálfir. Þetta er áræðanlega skemmtileg hátíð því þarna eru svo gott sem allir tilnefndir til verðlauna sem hafa með einhverjum hætti komið nálægt kameru á árinu: Leikarar, aukaleikarar, fréttaaukaleikarar, sjónvarpsfréttamenn, veðurfréttamenn, klipparar, nefháraklipparar, skriftur, símadömur, ræstitæknar, bókhaldssérfræðingar, húsverðir o.s.fr. og flestir fara út með verðlaun fyrir vel unnin störf. Ég segi ekki endilega vel unnin störf en allavega unnin störf, og allir fara glaðir út, allavega góðglaðir, og það er kannski ekki svo lítill hluti af leiknum.

 

Að sjálfsögðu eru veitt verðlaun fyrir “besta leikna sjónvarpsefnið” því það er nefnilega svo gríðarlega mikið um leikið sjónvarpsefni hér á landi, bókstaflega allt fljótandi í íslenskum þáttaröðum, menningarlegum menningarlegnum menningarleiknum sjónvarpsseríum og sápuóperum og framhaldsþáttum og guð má vita hverju. Lágmark ein stytta á mann - í hausinn. Ríkissjónvarpið hefur ekki nema um 3 milljarða í nauðungaráskriftargjaldaforskot á hinar stöðvarnar svo það er ekki nema von að flest leikið efni komi frá Stöð 2 og Skjá 1. (Sem betur fer ætlar Björgólfur Guðmundsson að styrkja Ríkissjónvarpið enn frekar til innlendrar dagskrárgerðar og það er þá líklega í eina skiptið sem borgari styrkir ríkið í samkeppnisrekstri við einkaaðila. Nú eigum við semsé á hættu að Spaugstofan lengist í 30 mínútur eða að Randver verði endurráðinn!!)

 

Í bíómyndabransanum eru kannski um 100 fastamenn sem koma með einum eða öðrum hætti nálægt öllum íslenskum myndum sem eru gerðar og þeir hljóta allir að vera búnir að fá verðlaun, og því sé ég ekki alveg tilganginn með því að halda þessum leik mikið lengur áfram þó hann sé ekki endilega verri en sá leikur sem verið er að veita verðlaun fyrir.

 

Fyrstu árin voru ekki veitt Edduverðlaun fyrir “besta handrit,” og það er kannski skiljanlegt þegar nánar er að gætt, en ég þori nokkurnveginn að lofa að Eddan hafi til skamms tíma verið eina kvikmyndahátíðin í heiminum sem sá ekki ástæðu til að veita verðlaun fyrir handrit. Hélt að allir vissu að gott handrit væri grunnur góðrar myndar, en þó að flestir hafi alltaf vitað þetta þá vissu íslenskir kvikmyndasérfræðingar þetta ekki fyrr en fyrir fáeinum árum og þessi nýi skilningur verður vonandi til þess að ennþá betri myndir verði gerðar hér í framtíðinni.

 

Það má auðvitað margt gott um þessa hátíð segja, t.d. hvetur hún menn til dáða, hmm, og þarna geta íslenskir leikarar fengið það á tilfinninguna að þeir kunni að leika, og sú tilfinning er örugglega betri en sú sem þeir hafa fyrir leiklist. Því auðvitað verður að segjast einsog er að þó að íslenskur ofleikur geti virkað þokkalega á sviði þá dettur hann yfirleitt dauður niður í bíómynd og getur á stundum framkallað svo heiftarlegan hausverk og svo skelfilega ógleði og ólýsanlegar iðrakvalir að allt það popp og allt það kók sem maður innbyrði sæll og glaður í upphafi sýningar stendur uppúr manni einsog strókur niðrá klósetti í hléi.

En vissulega eru til nokkrir mjög góðir leikarar hér á landi, einsog t.d Hilmir Snjór Guðnason sem hefur reddað margri myndinni og mörgum áhorfandunum frá bráðum bana, og ég segi Margri myndinni, því ég man ekki í svipinn eftir neinni íslenskri mynd undanfarin 60 ár sem hann hefur ekki leikið í, en hann getur náttúrulega ekki reddað misgóðum samleikurum sínum.

 

Þegar ég sé illa leikna mynd þá blóta ég yfirleitt leikstjóranum því endanleg útkoma verksins er náttúrulega á hans ábyrgð, en samt eiginlega vorkenni ég honum í bland, því hvernig á hann að fara að því að breyta svínum í veðhlaupahesta? Ég hef það nefnilega einhvernveginn á tilfinningunni að margt liggi betur fyrir Íslendingum en að leika og standi þeim nær, - t.d. að gera við sprungna hjólbarða, sjóða ýsur og sendast með pizzur, svo dæmi séu tekin.

 

Í bandarískum bíómyndum er algengt að sjá þriggja, fjögurra ára krakka leika betur og eðlilegar en fjörgamla íslenska leikara með próf úr öllum skólum, hvernig sem á því getur staðið. Í erlendum myndum hef ég meiraðsegja séð hunda og kétti og kengúrur leika betur en margan íslenskan sprenglærðan leikarann. Ég vil meina að leikarinn Skippy, sem var kengúra, hafi ekki verið verri leikari en t.d. Rúrik Haraldsson, með fullri virðingu fyrir honum og öllum hans gráðum. Hesturinn hennar Línu langsokks og apakötturinn hennar, Níels, eða hvað hann nú hét, útskrifuðust aldrei úr Leiklistarskóla Ævars R. Kvaran svo vitað sé, en þessar skepnur sýndu engaðsíður mun meiri leiklistarleikni en flestir þeir Íslendingar sem í þeim skóla hafa ofreynt sig við ofleik. Mér þætti gaman að sjá íslenskan leikara standa hundinum Lassie og hrossinu Trigger snúning í hárfínum svipbrigðum og sálrænu næmi. Segir það ekki allt um innlenda leiklist að frægasti íslenski leikarinn skuli vera hvalur, - einhver Keikó eða Kakó eða Sækó eða hvað hann nú hét þessi leiðinda ofverndaði fjölfatlaði háhyrningur sem hafði það að aðal atvinnu að ríða hjólbörðum í Vestmannaeyjum. Dó svo úr þunglyndi við Noregsstrendur þegar sprakk á kærustunni hans og endaði sem dósamatur í Bónus.

 

Ég endurtek enn og aftur að það eru til góðir íslenskir leikarar en það má telja þá á hornum nauts. Þó það megi eflaust segja að lélegur leikur sé leikstjóranum að kenna þá virðumst við Íslendingar yfir höfuð bara einhvernveginn ekki hafa þetta í blóðinu, ekki frekar en takt. (Þegar Íslendingar klappa með í lagi þá klappa þeir alltaf á bassatrommuslögunum, semsé á 1. og 3. en aldrei á snerilslögunum 2. og 4. Það vantar “niggarann” í okkur). Við getum ekki einusinni snýtt okkur í bíómynd tilgerðarlaust og án þess að ofleika það og dramatísera úr hófi fram. Við erum alltaf að Leika svo Mikið, við höldum að við séum ekki að vinna fyrir kaupinu okkar nema við Leikum hverja einustu hreyfingu og hverja einustu setningu í botn með gríðarlegum tilþrifum. Íslenskir leikarar hljóta að hugsa sem svo að það geti nú allir verið eðlilegir en það geti ekki allir Leikið og nú skuli þeir sko sýna þjóðinni hvað þeir geti; þeir skuli sko svoleiðis Leika af þvílíku alefli að annar eins kraftur og dramatískur rembingur hafi ekki sést síðan Magnús Ver Magnússon skeit næstum því í buxurnar þegar hann var að lyfta 400 kílóa bjórkút á síðasta heimsmeistaramóti.

 

Flestir íslenskir leikarar eru alltof duglegir. Sjálfur held ég að það sé mun minni vandi að Leika af þessum séríslenska dugnaði en að vera nokkurnveginn eðlilegur og tilgerðarlaus. Því minni Leikur, því betra, en í áreynsluleysinu “leikleysinu” er náttúrulega fólginn góður leikur. Þeir eru ekki margir íslensku leikararnir sem ná að láta áhorfandann gleyma því að þeir séu að leika og ná að falla það vel inní persónuna að leikurinn virki áreynslulaus og með öllu tilgerðarlaus. Þeir eru ekki margir, en þeir eru til, og sem betur fer hefur þeim fjölgað með árunum. Bestir eru Íslendingar í að leika þroskahefta fáráðlinga, á sama hátt og dvergur er góður í því að vera lítill.

 

Ég held að það sé ekki erfitt að skilja að handritið skipti sköpum þó sérfræðingar Edduverðlaunanna hafi ekki botnað í því fyrstu árin. Maður vorkennir oft leikurum að þurfa að böggla útúr sér þessu óþjála tilgerðarlega bókmáli sem er skrifað ofaní þá trekk í trekk, sérstaklega hér áður fyrr. Sumt er skrifað af svo miklum skáldlegum belgingi og þvílíku ónæmi fyrir mannlegum normal tjáskiptum að meiraðsegja Robert de Niro gæti ekki komið þessu útúr sér skammlaust.   

Það er því allsekki hægt að klína Öllum drullukökunum á leikarana eina sér; íslenskir handritshöfundar eiga sinn skerf því þeir hafa í gegnum tíðina einfaldlega ekki haft mjög næma tilfinningu fyrir eðlilegu talmáli, en mér sýnist það nú reyndar vera að breytast til hins betra í seinni tíð einsog svo margt í íslenskri kvikmyndagerð. Maður er meiraðsegja farinn að heyra hvað fólkið á tjaldinu er að segja.

 

Flestar ef ekki allar íslenskar bíómyndir fara á kvikmyndahátíðir erlendis og þar keppa þær og því er frekar erfitt að sjá pointið í því að tilnefna hverja einustu mynd hér á klakanum, - semsé báðar tvær. Ég held að allar sjónvarpsseríur sem voru gerðar á árinu séu tilnefndar nema Örlagabyttan með Sirrý. Menn hljóta að sjá að það er frekar aulalegt að þurfa bara að gera eitt stykki bíómynd til að eiga nær 50% líkur á tilnefningu. Viðar Eggertsson bendir á í athugasemd hér að neðan að á Íslandi séu frumsýndar árlega 70-90 leiksýningar atvinnumanna og að þær komi allar til álita þegar kemur að Íslensku leiklistarverðlaununum, Grímunni. Miðað við þessa staðreynd þá legg ég til að Eddan verði haldin á 5 ára fresti. Allt annað er hjákátlegt og eiginlega hálf aumkunarvert og broslegt í senn. Annars ráða menn náttúrulega hvernig þeir hafa þetta. Þessi Edduverðlaun voru víst hugsuð til að ýta aðeins undir egó kvikmyndagerðarmanna og kitla aðeins hégómagirnd þeirra og vissulega gera þau það en ég held þau kitli að sama skapi hláturtaugar margra kaldhæðinna Íslendinga. Það á ekki að veita þeim íþróttamanni verðlaun sem engan hefur keppt við og sá íþróttamaður hefur ekki unnið til neins sem ekkert hefur sigrað nema stimpilklukkuna.

 

Bónus gefur ekki Krónu eftir

Skaðlegar verðkannanir.

Það var ekki fyrr en á síðasta ári sem það var gert óheimilt að breyta verðum í verslunum á þeim tíma sem verðkönnun fór fram. Broslegt. Í dag verður ASÍ að hringja í verslanir og tilkynna þeim hátíðlega að þeir séu á leiðinni til þeirra að gera verðkönnun. Hlálegt. Það er svona svipað og ef löggan myndi alltaf hringja í grunaða menn og láta þá vita að hún væri á leiðinni að gera húsleit hjá þeim svo þeir gætu nú örugglega fengið tækifæri til að hvítþvo íbúðina. Það er samkomulag ASÍ og verslananna að svona skuli þetta vera, sem segir kannski allt um það hverjir það eru sem ráða ferðinni.  

 Ekki ætla ég að leggja neinn dóm á það hvort að ásakanirnar séu á rökum reistar um að Krónan og Bónus hafi haft með sér verðsamráð og/eða beitt blekkingum og allskyns auvirðilegum trikkum þegar verðkannanir ASÍ hafi verið gerðar, en ég ætla að birta hér nokkur brot úr afar einkennilegu Kastljósviðtali (31.okt) við þá Gylfa Arnbjörnsson framkvæmdastjóra ASÍ og Guðmund Marteinsson framkvæmdastjóra Bónus því ég held að fólk hafi ekki tekið eftir því hvað þeir voru skelfilega missaga og ósannfærandi, báðir tveir. Hef eftir þeim orðrétt:

 

Gylfi hjá ASÍ: “Menn geta ekkert átt von á því að við séum að koma með verðkannanir, það fær enginn að vita af því fyrirfram, en þegar við mætum í verslunina samkvæmt verklagsreglunum, sem er reyndar mikill ágreiningur um, en samkvæmt verklagsreglunum þá látum við vita af því þegar við mætum – að við séum að gera verðkönnun fyrir ASÍ og það er fyrst eftir að þær upplýsingar koma fram að einhver möguleiki er á því að fara að hagræða verðum í búðinni.”

 
(Í alvöru? Og afhverju skyldi nú vera “mikill ágreiningur” um þessar verklagsreglur? Skyldi það vera vegna þess að eftirlitsaðilanum ASÍ skuli þykja það djöfullegt að þurfa að beygja sig undir vilja þeirra sem þeir eiga að hafa eftirlit með?)

Spyrill (undir lok viðtals): “En er ekki ofsalega veikt og tannlaust af ykkur að koma bara á skrifstofutíma og hringja á undan...?”

Gylfi: “Við hringjum ekkert á undan...”

Spyrill: “Nú þið gefið ykkur fram þarna þegar þið mætið.”

Gylfi: “Það er fólgið í því að við hringjum á undan, við mætum á staðinn sko...”

Spyrill: “Þið mætið á staðinn og þeir vita af því. Það var verið að lýsa því í útvapinu að þegar þið komið á staðinn þá eru bara gefnar meldingar um það inn í búð að þið séuð að koma og þá í einhverjum tilvikum breytt um verð.”

Gylfi: “Ef að svo er þá er það klárlega brot á þeim verklagsreglum sem við höfum sameiginlega mótað með versluninni.”

Spyrill: “Má ekki líka alveg heimfæra það upp á það að framkvæmd ykkar á verðkönnunum er pínulítið veik gagnvart neytendum í landinu sem treysta á þær?”

Gylfi: “Uuu Já hún er veik að því leitinu ef það er sko ásetningur verslunarinnar að blekkja okkur sem neytendur og þá getum við aldrei búið til það kerfi sem kemur í veg fyrir það. Við höfum tildæmis alveg meðvitað ekki farið í verslanir sem eru með rafrænar hillumerkingar. Við getum ekki farið í þær vegna þess að við byrjum á því að melda okkur við verslunina að við séum mættir og þá er ekki nema að ýta bara einu sinni á tölvuna og þá breytast öll verð í búðinni og kassanum á augnabliki.”

Spyrill spyr Guðmund í Bónus: “Þetta er orðið hægt samkvæmt tækni og þið eruð að taka upp þessar rafrænu merkingar?”

Guðmundur: “Já allar okkar nýjustu búðir eru með, með hérna rafrænum verðmerkingum.”

(Þá stoðar nú lítið fyrir ASÍ að fara í Bónus verslandir).

Spyrill: “Er þetta hægt, er bara hægt að ýta á takka og breyta verðum?”

 Guðmundur: “Já ef þú...ef þú...ég meina.. já það er ekkert mál.”

Spyrill: “Kemur það til greina að gera það eða gerið þið það í einhverjum tilfellum þegar...?”

Guðmundur: “Bónus breytir Aldrei verði á meðan að hérna verðkönnun er í gangi. Aldrei. Það er bara...það er algerlega skýrt.”

Fyrr í viðtalinu hafði Gylfi í ASÍ sagt: “Þetta eru auðvitað stórar búðir og oft á tíðum fjöldi manns í búðinni þannig að við getum ekkert haft yfirlit yfir það hverju er verið að breyta, en við tökum hilluverð. Það verður þá að breyta verðum í öllum hillum í búðinni til þess að þessi blekking gangi upp.”

Spyrill spyr Guðmund í Bónus: “Hversvegna ætti fólk að koma fram í dag og ljúga þessu?” (Um 10 meint vitni að blekkingum og svínaríi).

Guðmundur: “Ljúga...þú veist...sko þú ert að að hérna hérna að koma með hérna einhverjar ásakanir hérna á mig...sko..klárlega...það sem er...það sem er...það sem er búið að vera í fréttum hérna í kvöld eru grafalvarlegar ásakanir á hendur fyrirtækinu.”

(Verulega sannfærandi svar við spurningunni!!)

Spyrill: “Það er líka grafalvarlegt ef að sá sem að selur fólki mest af matvælum hefur rangt við í verðkönnunum. Það er grafalvarlegt líka.”

Guðmundur: “Nákvæmlega það sem ég er að segja að sjónvarpsáhorfendur núna heima í stofu hlusta hérna á það að ég...ég þræti fyrir málið. Eina sem ég get sagt, ég kveð Samkeppnisstofnun til að skoða þetta mál og það strax og fella sinn dóm í þessu máli.” (Svo fór hann snögglega yfir í allt annað mál sem enginn var að spyrja hann um): “Ég hef Aldrei, nota bene, hvorki hitt eða heyrt þessa hérna þessa starfsmenn hérna Krónunnar sem að hérna er verið að vitna í. Það er verið að tala um að við höfum verið að hittast á einhverjum kaffihúsum og eitthvað. Þetta er Alrangt. Eg ber einn ábyrgð á á hérna verðlagningu í Bónus.” (o.s.fr)

Spyrill: “Er eitthvað til í því að það sé hærra verð hjá ykkur síðdegis og um helgar þegar þið eruð nokkuð vissir um að það sé ekki verið að mæla verð?”

Guðmundur: “Nei, klárlega ekki, en ég viðurkenni það að Bónus hefur hækkað verð um helgar og það er bara partur af því hérna að vera í þessum bransa, hvort sem að verð lækkar eða hækkar.”

Spyrill: “Það er hærra verð hjá ykkur um helgar?”

Guðm: “Neinei, neinei, þú veist, neinei, það er ekki svoleiðis, en þa það sko, verð lækka um helgar og verð hafa hérna hafa hækkað um helgar.”

Nokkrum dögum seinna, þann 5.nóv. sagði Guðmundur í viðtali á Útvarpi Sögu: “Bónus hefur hækkað verð um helgar og það er ekkert að því. Við þurfum að borga laun o.s.fr...Það er alveg sama hvað maður gerir, það eru allir óánægðir.”

Það er nefnilega það.

Nú hefur Bónus dregið sig útúr verðlagseftirliti ASÍ og segir Krónuna hafa svindlað í verðkönnunum. Það sama segir Krónan um Bónus. Hvor um sig er sannfærður um að hinn viðhafi svik og blekkingar og þeir ættu nú að vita hvernig kaupin gerast á eyrinni. 

Ég skil ekkert í því hversvegna þeir hjá ASÍ eru að gera verðkannanir þegar það er minnsta mál í heimi að blekkja þá uppúr skónum og það vita þeir sjálfir og það vita að sjálfsögðu verslanirnar og það vita neytendur núna í dag. Ef eitthvað er þá veita þessar verðkannanir neytendum falskt öryggi og það er mun verra en ekkert öryggi, einfaldlega vegna þess að ef menn búa við falskt öryggi þá sofa þeir á verðinum og halda að allt sé í himnalagi, en ef þeir búa við ekkert öryggi þá halda þeir vöku sinni og eru viðbúnir hverskyns blekkingum og svínaríi. Segir sig sjálft. ASÍ er þjófavörn sem virkar ekki. Batteríslaus reykskynjari. Gerir ekki aðeins ekkert gagn heldur ógagn. Sem verðkannari er ASÍ algerlega vonlaust og vanhæft kompaní.

Það sakar ekki að hin steinsofandi Samkeppnisstofnun rumski og reyni að rannsaka þetta mál ofan í kjölinn eins og Guðmundur leggur til, en ég myndi nú leggja til í leiðinni að þessar bjánalegu reglur um að ASÍ þurfi að tilkynna hástöfum komu sína í verslanir verði aflagðar ekki seinna en strax!

 

Í þessum skrifuðu orðum kemur það fram í fréttum að Björgvin Sigurðsson, okkar verulega góði viðskiptaráðherra, ætli að efla Neytendastofu svo hún geti fylgst með matvælaverði á rafrænan hátt þannig að útilokað verði í framtíðinni að verslunarmenn geti haft í frammi hefðbundin svik og blekkingar og þurfi nauðbeygðir að láta af því leiðindablöffi sínu að hækka og lækka vöruverð 1000 sinnum á dag.

Gott að heyra. Makalaust að það þurfi viðskiptaráðherra til að slá á langa fingur íslenskra kaupmanna.

 

(Sjá skoðannakönnun hér til vinstri á síðunni).

Best er að vera einn í biðröð

Konur og menn eða konur og aðrir menn eða menn og aðrar konur hafa alveg gríðarlega þörf fyrir að tilheyra einhverjum hópi, hvort heldur það er íþróttafélag, stjórnmálaflokkur, trúarregla, listakreðsa, samtök, félög, félagasamtök, klúbbar eða eitthvað þaðanaf óskemmtilegra, og vilja alveg ólmir falla inní hópinn, vera eins og restin, - einsog það er nú eftirsóknarvert. Ég hef oft undrast hvað hjarðeðlið er ríkt í fólki. Menn festa sig á einhvern tiltekinn hóp einsog hrúðurkarlar, ekki endilega vegna sannfæringar og sjálfstæðis hugsjónamannsins, heldur miklu frekar vegna öryggisleysis múgmennisins.
Hjarðmennska og ragmennska eru tvær hliðar á sama peningi.

 

Í stjórnmálum er algengt að menn aðlagi sannleikann að flokksskoðuninni frekar en skoðanir sínar að sannleikanum. Eins er oft hálf spaugilegt að fylgjast með atkvæðagreiðslum á alþingi þegar huglæg og loðin mál eru til afgreiðslu, t.d. siðferðileg álitamál sem skiptar skoðanir ættu alla jafna að vera um innan flokka, t.d. hvort eigi að banna slátrun á skjöldóttum kanínum á sunnudögum eða eitthvað svoleiðis. Heill flokkur getur alfarið verið á móti slíku máli, allir sem einn í flokknum, og annar flokkur getur verið eindregið hlynntur því, allir sem einn í flokknum. Afskaplega idjótískt og gungulegt.

 

Stundum getur heill stjórnmálaflokkur verið alfarið sammála um það að gult sé fallegra en bleikt, - og þetta þýðir náttúrulega að menn eru ekki að greiða atkvæði eftir eigin sannfæringu heldur eru menn einfaldlega sammála um að það borgi sig að vera sammála forystusauðnum og skera sig allsekki úr hjörðinni. Þetta gerist í öllum flokkum og er kallað praktík og framapot og að “spila með liðinu” og þykir bera vott um geipileg klókindi, en er þó lítið annað en hjarðmennska og ragmennska í allri sinni ömurð og ótti við að enda sem kótelettur og lærisneiðar í árlegri grillveislu flokkanna. 

 

Þarsem ég veit hvað fólk leggur mikið uppúr því að vera sammála þá held ég að flestir geti nú verið sammála um það að strax í barnaskóla er tekið til við að framleiða róbotta og fáráðlinga. Þar er ekki beint verið að ýta undir skapandi hugsun og sjálfstæði persónuleikans. Okkar ríkisrekni guð er t.d. kenndur sem óvéfengjanleg sagnfræði og sannindi meðan hagnýtum staðreyndum um lífið er blásið út af borðinu. Ekkert er spáð í umframgáfur eða sérhæfileika til hugar eða handa heldur er öllum troðið í sömu kvörnina. Allir eiga að gera eins, vera eins, hugsa eins, skrifa eins, þegja eins og gleypa loft eins – og skot. Svo eldast krakkarnir, - ég segi eldast, ekki þroskast, og verða að fyrirtaks leiðitömum múgmennum. Þeir örfáu sem koma óskaddaðir úr þessari hakkavél persónuleikans eru yfirleitt kallaðir frekjuhundar, antísósíal sérvitringar, glæpamenn, snillingar eða eitthvað ennþá hræðilegra.

 

Birtingarform hjarðmennskunnar eru margvísleg: Sumir þeirra sem hafa lært að segja já og amen allt sitt líf, planta sér einsog áður sagði stundum í stjórnmálaflokk og þaðan í sali alþingis til að þessi kunnátta þeirra komi að notum. Aðrar hópsálir líma sig á eitt fótboltafélag til að geta baulað í kór og búið til bylgjur á leikjum með hinum hópsálunum, og svo er þetta eina fótbóltafélag tilbeðið ævina á enda jafnvel þótt það tapi getu og drabbist niður og hætti með öllu að geta hitt boltann og klúðri hverjum leiknum á fætur öðrum í óendanlegu kunnáttuleysi. Svona ævilöng dýrkun þykir af einhverjum ástæðum bera vott um tryggð og traust, en ekki heimsku. Ekki veit ég afhverju. Hver heldur með glötuðu liði bara afþví hann hefur haldið með því frá fæðingu, annar en fæðingarhálfviti?

 

Margir líta svo á að Laxness hafi svikið hugsjónir sínar þegar hann gaf skít í kommúnismann, en það er ekki rétt. Hann gerði hinsvegar það sem fólki er mjög illa við: Hann þroskaðist. Maður á ekki að vera sauðtrúr hugsjónum sínum heldur fyrst og fremst sjálfum sér og maður ætti aðeins að hafa þá einu hugsjón að vera trúr sjálfum sér.

 

Fólki finnst ægilega gaman og nauðsynlegt að vera í kór með alla hluti; fara í banka á sama tíma, versla á sama tíma, helst í fjölsóttustu versluninni, mótmæla klámráðstefnum þegar andúðin er orðin ríkjandi, fara í bíó þegar það er troðið, fara í ísbúðir á sama tíma, bíða í biðröðum og fleira gaman. Meiraðsegja ellilífeyrisþegar sem eru löngu hættir að vinna og ættu að hafa nægan tíma, fara í búðir á sama tíma, - seinni part föstudags þegar allt er pakkað. Er ég virkilega sá eini sem finnst best að vera einn í biðröð? Og það er einsog engum þyki ís góður nema þegar sést í sólarglætu.

 

Menn vilja alltaf rotta sig saman, gera allt saman, gera allt eins, segja allt eins, haga sér eins, undir eins, ganga í tískufötum, helst í takt, vera með “réttu” hárgreiðsluna, “réttu” skoðanirnar, vera á eins bílum, (enda allir bílar orðnir svo eins að ekki sér lengur mun á Benz og Skoda), falla inní hópinn, falla í kramið, vera á tjaldstæðum innanum þúsundir eins manna, labba allir saman á Menningarnótt, vera saman í ferðafélagi og ganga í samfylkingu uppá Esju með samræmdu göngulagi, samtaka, vera sammála um að vera samferða í SAM bíó á sama tíma og samferðamennirnir, vera í samlæstri samlokaðri sambúð og búa samtryggðir samábyrgir og samþjappaðir í blokk - sambýli.

Sumir auð(ir)menn eru meiraðsegja reiðubúnir að borga 250 milljónir fyrir að fá að búa í blokk því það er búið að segja þeim að blokkin sem um ræðir sé ekki venjuleg bæjarblokk heldur alveg gasalega fín mið-bæjarblokk í skuggalega flottu hverfi. Alvöru millar myndu aldrei kaupa sér íbúð í venjulegri almúgablokk, hversu flott sem íbúðin væri. Nei, þeir kaupa sér nákvæmlega eins íbúð í millablokk því þeir vilja vera innanum aðra milla svo það fari ekki á milli mála að þeir séu millar þegar þeir segja fólki hvar þeir eigi heima. Þetta er jú svo fínt. Það væri ekki nema ef Jón Ásgeir myndi kaupa sér kjallarakompu í Yrsufellinu að millastrollan myndi fylgja á eftir og kaupa upp allar kjallaraholur í Breiðholtinu. Hjarðmennskan lifi!

 

Fólk fer útí lönd á sama tíma, til landa sem eru í tísku og helst fer það aftur og aftur á sama staðinn, sinn samastað, þangað til hann fer úr tísku, meiraðsegja á sama hótelið og hangir þar saman allan tímann í einni íslendingasamþjöppun, í samkrulli og samfloti með sínum sama fararstjóra, samfarastjóra, sem smalar þeim öllum saman í rútu og saman fara allir að skoða sömu hlutina og sama tóbakið með sömu augum.
Mér er svosem sama.

 

Íslendingar standa saman í úlpubiðröðum og á íþróttaleikvöngum og hingað og þangað en þeir virðast aldrei geta Staðið Saman þegar brýna nauðsyn ber til, einsog tildæmis þegar peningastofnanir, stórfyrirtæki og misvitrir stjórnmálamenn eru að taka þá í kakóið. Þá sundrast þeir og hlaupa einsog fætur toga með kleprana í buxunum hver í sína holu og fara að snakka um óréttlætið í sínum vel einangruðu vakúmpökkuðu eldhúsum.

Hjarðmennska og ragmennska eru nefnilega tvær hliðar á sama peningi.  
                      

 

 

      Heimskingjarnir hópast saman,

      hefur þar hver af öðrum gaman.

      Eftir því sem þeir eru fleiri

      eftir því verður heimskan meiri.

                                      

Geir Ólafs hringir í Nancy Sinatra

 (Smásaga, nú eða einþáttungur)

Sjálfur Geir Ólafs stórsöngvari og megatöffari, sá flottasti síðan Óli blaðasali var og hét, er staddur á Ölveri á árlegri karíókíkeppni leigubílstjóra. Hann er í kolsvörtum stífpressuðum battistini jakkafötum að hætti Frank Sinatra og í vandlega fráhneppri hvítri silkiskyrtu með kragann upp að eyrum að hætti Elvis Presley. Brúnkukremsborið brjóstið skartar gullkrossi og nýtur sín vel með öllum sínum gríðarlega kynæsandi bringuhárum, að hætti Tom Jones. Ólýsanlega kúl. Mjallarhvítt hárið lýsir upp skammdegið sem alltaf ríkir á þessum stað og vel snyrt 5 daga skeggið hefur svo sterk áhrif á kynhverfa karlmenn yfir sjötugt að þeir kikna í hnjáliðunum og roðna í vöngum. Hann gengur gæalega að barnum að hætti Dean Martin og segir glaðhlakkalega við afgreiðsludömuna um leið og hann snöggstrýkur hárið frá enninu:

- “Heyrðu elska, á ég að taka hérna smá stepp fyrir þig uppá borði? Ég get líka hlaupið í sömu sporum ef þú vilt?”

-  “Til hvers? ”

Geir blikkar hana: “Nei bara þú veist, hafa smá gaman af lífinu. Veistu ekki hver ég er?”

- “Nei. Og langar ekki að vita´ða.”

- “Látt´ekki svona elska. Auðvitað veistu hver ég er. Tveir plús tveir eru tveir og snilld plús sexapíl er Geir. Einhverju nær?”

Hún óþolinmóð: “Nei.”

- “Kannastu við Frank Sinatra?”

- “Já. Só?”

Geir blikkar hana gæalega: “Ég er Frank Sinatra Íslands.”

- “Einmitt. Ertu ekki frekar Austin Powers Færeyja?”

- “Róleg gæska. Hold your whores.”

- “Það er “hold your horses” ef það var það sem þú varst að reyna að segja.”

- “Kannastu við My Way með Frank Sinatra?”

Hún þreytulega: “Úffff.”

Geir hallar sér fram og segir í trúnaði: “Ég söng það.”

- “Einmitt. Það er nefnilega allsekki til sá drykkjurútur í veröldinni sem hefur ekki einhverntíma sungið það.”

- “En elska. ÉG er edrú.”

- “Það getur ekki verið. Ég verð að biðja þig um að vera úti ef þú ætlar ekki að kaupa neitt og ef þú ætlar bara að vera með eitthvað fyllerísrugl.”

- “Sona sona ljúfan. Við skulum vera alveg róleg sko. Ég er bláedrú. Er búinn að vera edrú í lengri tíma sweetheart.”

- “Ja hérna. Hvernig varstu eiginlega þegar þú varst fullur?”

- “Eru ekki bara allir í góðum fíling dúllan mín? Láttu mig fá hérna einn íste með sykri og tveimur sítrónusneiðum og mjólk og klökum.”

Hann leitar í öllum vösum og segir:

- “Heyrðu bíddu aðeins gæska, slepptu ísteinu.”

- “Ætlarðu þá bara að fá sykur og mjólk og sítrónusneiðar og klaka?"

Hann leitar ennþá betur í vösunum. 

- “Nei þú mátt líka sleppa mjólkinni og sítrónusneiðunum.”

- “Ætlarðu þá bara að fá sykur og klaka?”

- “Nei þú mátt sleppa sykrinum líka.”

- “Og hvað? Ætlarðu bara að fá klaka? Á ég kannski að sleppa glasinu líka? Þú vilt kannski bara fá klakana beint í lófann?”

- “Neinei, halda glasinu og klökunum sko.”

- “Aðskildu?”

- “Nei semsé fá klaka í glas og kannski smá vatn útí. Þetta er miklu betra fyrir hálsinn en þetta tesull og viský og allur þessi óþverri. Við stórsöngvararnir verðum að hugsa um hálsinn og heilsuna og svo var ég búinn að gleyma því að ég er á bíl.”

Hún hristir hausinn: “Einmitt. Og hvað kemur það málinu við?”

- “Nei bara...það er ekki allir sem eru á svona rosalega flottum bíl einsog ég skal ég segja þér dúllan mín. Ég og Jón Ásgeir erum einu greifarnir sem ökum um á svona bíl. Nýjasta týpan af Grand Lord Dear God Range Rover. Kostar jafn mikið og 10 hæða blokk í Arnarnesinu og er álíka hár.”

- “Það eru engar blokkir í Arnarnesinu.”

- “Já en þú veist hvað ég á við. Meiraðsegja olíufurstarnir í Danmörku og Finnlandi og öllum þeim Asíulöndum hefðu ekki efni á svona kagga.”

- “Danmörk og Finnland tilheyra Skandinavíu. Ekki Asíu.”  

- “Já en þú veist hvað ég á við baby. Manni getur nú vafist pungur um tönn.”

- “Þú meinar tunga um tönn?”

- “Já ekki er hún betri. Svo þú ert svona svakalega hress segirðu. Heyrðu blómið mitt, ég verð aðeins að hringja hérna í góða vinkonu mína, hana Nancy Sinatra, þú veist, dóttir Frank Sinatra, og það er rosalega áríðandi að þú biðjir liðið hérna að hafa þögn í salnum á meðan vegna þess að ég hef aldrei talað við hana áður.”

- “Hvernig getur hún verið góð vinkona þín ef þú hefur aldrei talað við hana áður?”

Geir lyftir upp hægri hönd og pressir saman vísifingri og þumalfingri:

- “Við erum Svona klós....þú veist, SVONA klós andlega jafnvel þó við höfum aldrei hist og aldrei talað saman. Þú skilur þetta þegar þú þroskast darling. Segðu nú þessum drulludelum hérna að hafa sig hæga og þegja aðeins því að Geir Ólafs sé að fara að hringja í Nancy Sinatra.”

- “Heldurðu að ég geti farið að segja fólkinu hérna sem er að syngja og skemmta sér að hafa hljóð afþví að einhver holgóma leppalúði þurfi að hringja í einhverja kellingartusku?”

- “Ekki vera dónaleg elska. Kurteisi kostar ekkert. Segðu nú þessum sauðdrukknu jólasveinum hérna að halda sér saman rétt á meðan ég hringi í hana Nancy. Þú verður að skilja alvöru málsins dúfan mín.”

- "Alvöru? Hvaða alvöru? Þetta er hlæjilegt. Ef þú þarft að hringja þá geturðu bara farið út eða inná klósett eða eitthvað einsog annað fólk.”

- “Veistu ekki hver ég er?”

- “Þú ætlar ekki að skilja þetta. Mér gæti ekki verið meira sama um það hver þú ert. Lögreglan fær að vita hver þú ert ef þú ferð ekki að haga þér einsog maður.”

- “Lögreglan veit örugglega hver ég er einsog allir aðrir landsmenn svo það er ekkert mál englakroppurinn minn.”

- “Já þú ert örugglega meiri góðkunningi hennar en þessarar Nancyar Bíafra.”

- “Hún heitir Nancy Sinatra og er mikil listakona einsog ég."

- "Ert þú listakona?" 

- "Við skulum nú reyna að tala rétt mál elska og tala áður en við hugsum.”

- “Þú meinar hugsa áður en við tölum.”

- “Akkúrat. Það er nákvæmlega það sem ég var að segja trippið mitt.”

- “Ja hérna hér. Ég nenni ekki þessu rugli.”

- “Það er bara kjaftur á minni. Flott hjá þér sykurpúðinn minn. Um að gera að standa uppí flottu hárinu á frægum mönnum.”

Hann rennir höndinni gæalega frá enni og alveg aftur á hnakka.

- “Þetta er ekkert mál baby. Ég hringi bara í hana hérna við barborðið og læt sem ég sé bara einsog hver annar venjulegur maður. Stórir andar verða að geta komið niður til almúgans og deilt með þeim kjörum. Mér, frægum stórsöngvaranum, munar ekkert um að brjóta brodd af kloflæti mínu og hringja í heimsfræga konu hérna við skítugt barborð út í rassgati innan um sauðsvarta lúsera. Svoleiðislagað gera bara miklir andans menn.”

Hann tekur upp gemsann og sér að það er engin innistæða.

- “Heyrðu krúttið mitt, ég er hérna með 600.000 króna farsíma af fjórðu kindaslóð og ...”

- “Kynslóð meinarðu?”

- “Já einmitt, og hann er svo rosalega fullkominn að ég hef ekki getað sett mig almennilega inní það hvernig hann virkar. Ég meina, ég get notað hann sem rakvél og leysergeislabyssu en ég hef ekki alveg komist uppá lagið með að hringja úr honum. Þú skilur djásnið mitt. Ertu ekki með einhvern skífusíma hérna sem ég get hringt úr dúllan mín?”

Hún skellir síma á borðið.

Hann blikkar hana: “Thank´s honey. Þú stendur þig alveg ljómandi í því að umgangast fræga menn.”

Hann tekur nokkur steppspor að hætti Sammy Davis og hringir:

- “Halló, nei bleeeeesuð, er þetta Nancy Sinatra?”

Nancy hagræðir sér í rúminu, tekur gervitennur úr vatnsglasi á náttborðinu og stingur uppí sig og fær sér svo vænan slurk úr glasinu

- “Já, so what? Hvaða fífl er að vekja mig upp um miðja nótt?”

- “Um miðja nótt? Klukkan er nú bara 10 um kvöld. Eru ekki allir í stuði?”

- “Þú átt það greinilega sameiginlegt með klukkunni þinni að vera soldið á eftir. Klukkan hér í USA er 3 um nótt asninn þinn.”

- “Nú! Ég vissi það ekki. En heyrðu, ég heiti Geir Ólafs, þú veist, aðal söngvarinn á Íslandinu. Veistu ekki hver ég er?”

- “Hvað heitirðu segirðu? Gay Lovers? Gætirðu dýpkað röddina um svona fjórar áttundir svo að mannseyrað greyni hana. Ég er ekki hundur.”

Geir dýpkar röddina einsog hann getur og hljómar núna ekki ólíkt Lisu Simpson:

- “Er þetta ekki allt annað líf? Sko ég heiti Geir Ólafs, ekki Gay Lovers, og ég er frá Íslandinu, sama landi og Björk.”

- “Jerk?” 

- “Nei Björk, þú veist stelpan í svansbúninginum með kínarúllurnar í hárinu sem lítur út einsog grænlendingur og talar einsog 5 ára mongólíti.”

- “Og hvað? Er hún tvíburasystir þín?”

- “Nei nei, það er ekkert svoleiðis sko...það er bara...”

- “Um hvern djöfulinn ertu að tala? Reyndu að ropa þessu út úr þér. Og afhverju talarðu einsog Andrés Önd? Ertu að reyna að fá mig til að tala inn á teiknimyndir?”

- “Nei það er ekkert svoleiðis sko...ég bara...”

- “Bara hvað? Hvort er ég að tala við kall eða kellingu?”

- “Þú ert að tala við kall sko. Alvöru kallmann. Þann flottasta á Íslandi og þótt víðar væri leitað.”

- “Afhverju talarðu þá einsog kelling?”

- “Uuuu...Manstu eftir snjóþvegnu níðþröngu gallabuxunum í gamla daga sem skárust uppí klo...”

- “Ókey. Ég skil. Og hvern fjandann viltu motherfucker? Örorkubætur?”

- “Nei, ég er með svona meðmælabréf frá Ólafi Ragnari Grímssyni forseta sem ég skrifaði sjálfur og hérna....”

Nancy skrúfar á sig gervifót.

“Og hvaða hlandauli er það?”

- “Hann er svona forseti íslenska níðveldisins og er kallaður Óli grís.”

- “Lék hann í Grease? Hvað ertu að reyna að segja?”

- “Nei bara þú veist, afþví að þú ert nú dóttir hans pabba þíns og af því að það er búið að grafa hann vegna þess að hann dó og svona, þá langaði mér þú veist bara að athuga hvort þú værir ekki til í að koma uppá Íslandið og láta sönginn hljóma, þú veist, taka t.d. lagið Something Stupid og allt það.”   

- “Something stupid er einmitt það fyrsta sem mér dettur í hug þegar ég er að tala við Þig. Þú hlýtur að vera þokkalega þroskaheftur! Ertu ljóska?”

- “Já reyndar, en þú veist, ég er þú veist svona söngvari, alveg obboslega góður og frægur söngvari og ég er búinn að skrifa á svona allskonar meðmælapappíra fyrir hendur Geir Haarde forsetisráðherramann afþví að mér langar svo að setja upp svona show með þér.”

Nancy tekur gerviauga úr náttborðsskúffunni og treður því í tóftina.

- “Og hver í helvítinu er þessi Gay Hard On? Einhver elskhugi þinn sem er alltaf með standpínu? Ég hlusta ekki meira á þetta klám!”

- “Nei hann er svona kallinn sem ræður öllu hérna á Íslandinu fyrir utan Jón Ásgeir í Bónus.”

- “Og hvar kemur þessi Jón Assgay með Bóner inní myndina? Um hvern andskotann ertu að tala helvítis klámkjafturinn þinn? Fæddistu nálægt kjarnorkuveri? Ertu með tvo tóma hausa? Þú veður úr einu í annað og segist svo vera söngvari en sándar einsog stillimyndin í sjónvarpinu. Er eitthvað að hjá þér Gay?”

- “Geir. Ég heiti Geir Ólafs. Þú mátt kalla mig Góla.”

- “Ókey Góla eða hvern djöfulinn sem þú heitir. Reyndu að æla því út úr þér hvað þú ert að pæla.”

Hún snýtir sér hraustlega í lakið og fyllir ranann af tóbaki.

- “Nei málið er sko að ég er búinn að vera að reyna að ná í þig í 10 ár og....”

- “Og hvað? Kanntu ekki að fletta upp í símaskrá?”

- “Jújú, ég kann alveg að fletta svona með þumlinum og það er ekkert mál sko, en ég hef aldrei getað botnað neitt í þessari bók og hef ekkert gaman af henni. Frekar slappur söguþráður og þetta er eiginlega bara einhver nafnaruna og vitleysa einsog í Njálgssögu. En það var sko leigubílstjóri sem gaf mér númerið hjá þér og hann hafði hitt þig á flóamarkaði þarna úti í útlandinu þar sem þú býrð. Og núna er ég semsé loksins búinn að fá númerið hjá þér.”

- “Einmitt. Til hamingju Einstein.”

- “Ég heiti ekki Einstein. Þú ert að örugglega að rugla mér saman við einhvern annan söngvara.”

Í salnum er einhver karíókíhetjan að ljúka lagi og það er mikið klappað.

Geir öskrar fram í sal: “Má ég vinsamlegast biðja ykkur um að vera ekki með þennan djöfulsins hávaða hérna. Ég er Geir Ólafs og ég er að reyna að tala við sjálfa Nancy Sinatra!”

Renglulegur brennivínsleginn gleraugnaglámur öskrar á móti:

- “Einmitt. Og ég er Tarzan. Vertu úti að kjafta í símann helvítis hvíti niggarinn þinn. Þú ert ekki á bókasafni!”

Geir öskrar: “FUCK YOU ASSHOLE!”

Nancy öskrar: “FUCK YOU TOO!”

Geir afsakandi: “Nei fyrirgefðu, ég var ekki að tala við þig. Ég var sko að tala við einkaflugmanninn minn. Við erum að fljúga hérna yfir Geysi og hann gleymdi að gefa stefnuljós.”

- “Akkúrat. Segðu honum að gleyma ekki líka að setja rúðuþurrkurnar á. Í guðanna andskotans bænum reyndu að koma þér að efninu apakötturinn þinn.”

- “Já ég heiti semsé Geir Ólafs, allsekki Gay Lover, en þú mátt semsé kalla mig Góla, og ég var svona að pæla....”

- “Hvaða andskotans máli skiptir hvað þú heitir bjáninn þinn? Ég er að spurja þig hvað þú Viljir. Viltu að ég stafi þetta oní þig?”

- “Já það væri nú margt vitlausara en það ef þú hefðir tíma, en ég var semsé svona að pæla í því sko hvort þú værir ekki til í að taka lagið hérna á Íslandinu sko.”

- “Og afhverju í andskotanum ætti ég að gera það Gay? Ég er ekkert í svona rugli. Veistu hvað ég er gömul? Ég var að koma úr krufningu.”

Hún setur á sig stálgráa negrahárkollu úr sirka 20 punda girni og tekur inn lúku af blóðþrýstingstöflum sem hún skolar niður með rakspíra.

Geir tekur eftir að afgreiðsludaman er að hlusta og skiptir aðeins um gír. Setur í fjórða:

- “Sko aldur er ekkert vandamál Nancy mín. Ég hef nú verið með eldri konum en þér á föstu og það hefur alltaf svínvirkað bara ef maður sullar nógu miklu af steinolíu á rétta staðinn sko. (Blikkar afgreiðsludömuna töffaralega). Ég meina, ekki kvartaði amma, og hún kallaði nú ekki allt ömmu sína. Enda var hún helvíti langt niðri kellingin. Six feet under. Þannig að það er ekki málið þó þú sért kannski komin með tvær til þrjár broshrukkur Nancy mín. Fancy Nancy. Hahahaha. Fannst þér þetta ekki flott hjá mér? Ég er ekkert smá meiriháttar.”

- “Já, meiriháttar asshole!”

- “Ég kann líka að steppa uppá borðum og hlaupa í sömu sporum og meira að segja líka að strjúka hárið uppfyrir ennið. En heyrðu Sína fína, ég er búinn að auglýsa tónleika með þér í 7 ár í Árbæjarsafni og vildi nú bara svona kanna hvort þú værir ekki til í tuskið og svo gætum við kannski tekið smá snúning á eftir uppá hótelherbergi og svona og haft það næs. Ég er búinn að gera díl við Essó ef þú skyldir vera eitthvað þurr á manninn, þú veist hvað ég á við, ha. Það væri nú ekki ónýtt að fá að taka smá skrans á dóttur aðal bossans. Úr því að Bossinn er dottinn uppfyrir þá verður maður nú að gera sér dóttur hans að góðu. Erða Díll?”

- “Ég skil ekkert hvað þú ert að segja. Þú andar eins og físibelgur í símann. Ertu með asma?”

- “Neinei, það er bara einhver flensa að ganga.”

- “Geðveiki?”

- “Neinei. Veit það ekki. Sko ég er ekkert að reyna að teyma þig á eyrunum en ég bara veit að þú hefðir rosalega gaman af þessu. Ég var td að kaupa mér 280 milljóna króna Range Rover í B&L og ég er búinn að borga 35 krónur inná lyklakippuna sem fylgir bílnum og svo borga ég 150 krónur í næsta mánuði inná lyklana sjálfa þannig að þetta er nú allt að koma og ég gæti skutlað þér í Bláa Lónið, þú veist Blue Lagoon, það væri svona í stíl við Blue Eyes og svo er ég sjálfur kallaður Ice Blue og svo gætum við horft á bláar myndir á eftir. Pabbi þinn hann Frank megasöngvari hefði nú orðið hrifinn af því.”

Nancy ræskir sig og skyrpir vænni slummu í gardínurnar.

- “Hvaða andskotans Frank? Um hvern fjandann ertu að tala? Pabbi hét ekki Frank. Hann hét James Sinatra og vann á skurðgröfu. Heldurðu að þú sért að tala við dóttur hins hrútleiðinlega og rammfalska Frank Sinatra helvítis beinasninn þinn? Ertu eitthvað thick you bloody dick? Thick as a brick? Sick? Alnafna mín hún Nancy dóttir hans býr á einhverju elliheimili eða sambýli í New York. Ég bý í L.A. fáráðurinn þinn.”

Þögn. Geir hættir að anda einsog hvalur og horfir flóttalega í kringum sig og lækkar róminn aðeins. Er hugsi:

- “...Ókeyeyey...Ja-há...New York New York. Alright. Þetta er nú bara svona smá skyrmysingur, misskilningur meina ég, þú veist, svona smá tæknileg mistök. En heyrðu Nancy mín, hérna, úr því að mér ætlar aldrei að takast að ná í Nancy dóttur hans Frank heldurðu þá að þú værir þá ekki bara til í að koma uppá Íslandið og þykjast vera hún, af því að ég er nú búinn að auglýsa tónleikana árum saman og svona og fólk fer að fatta...ég meina halda, að ég sé eitthvað ruglaður. Ha? Hvað segirðu um það? Þú heitir hvort eð er Nancy Sinatra og þá væri ég ekkert að ljúga neinu, eða þannig, þó ég hafi náttúrulega kryddað það aðeins að ég ætti Range Roverinn. Erda díll? Ha? Humm. Nancy mín? Þú myndir náttúrulega borga flugmiðann og ég myndi borga vaselínið og steinolíuna og allt það? Svo gætum við skipt með okkur bensínkostnaðinum? Ha? Díll?”

Nancy teigar úr rommflösku og það lekur úr munnvikunum niðrá gervibrjóstin.

- “Heyrðu þú þarna Góla, Gay eða Gaylord eða Geimvera eða Gayvera eða hvað þú nú heitir: Fuck you creap! My boots are gonna walk all over you!!”

- “Ókey...en...”

- “Ókey Ó Gay. Er það skilið eða er það misskilið?”

- “Neinei, þetta var nú bara svona smá hugmynd sko. En ég held þá bara áfram að leita að Nancy Franksdóttir. Það er bara um um að gera að vera jákvæður og bjartsýnn. Ha? Það þýðir ekkert annað. Á ég að syngja fyrir þig My Way?”

 - “Over my dead body.”

Geir uppveðraður:

- “Í Alvöru? Það væri mér mikill heiður. Ég er alveg þaulvanur jarðarfararsöngvari. Er mjög oft beðinn um að syngja fyrir dautt fólk. Það er í rauninni minn aðal markhópur. Eina fólkið sem kvartar ekki.”

- “Því gæti ég trúað. En farðu nú að halda kjafti. Ég nenni ekki þessu froðusnakki. Er alveg búin að fá uppí kok.”

- “Ertu að meina að ég eigi ekki að syngja fyrir þig My Way?”

- “Go to Hell, Your Way! Piss off motherfucker!” Skellir svo fast á að síminn mölbrotnar.

- “Já heyrðu, ég athuga það. En veistu það að Franky boy var soldið óheppinn að því leiti að hann gat aldrei sungið eins og Ég, enda var aldrei skorið almennilega undan honum. Halló? Ertu þarna? Núnú...það hefur slitnað sambandið.”

Nancy strýkur á sér yfirvaraskeggið, kveikir sér í vatnspípu og muldrar fyrir munni sér: “Hvernig dettur þessum froski í hug að Mér, Nancy Sinatra, dóttur sjálfs Frank Sinatra, komi til hugar að fara upp á einhverja djöflaeyju á vegum einhvers snarruglaðs himpigimpis.”

Geir strýkur hárið snöggt aftur á hnakka og segir glaðhlakkalega við afgreiðsludömuna:

- “Jæja, þetta gekk bara alveg 100% darling.”

Hann lyftir upp höndunum og læsir saman lófunum.

- “Við erum þú veist SVONA klós einsog ég vissi, enda pabbi hennar gamall fjölskylduvinur rétt einsog Páfarotta og fleiri kynórar.”

- “Meinarðu Pavarottí og fleiri tenórar?”

- “Nákvæmlega það sem ég var að segja. Þú ert greinilega soldið inní menningunni krúsíndúllan mín jafnvel þó þú vinnir á þessum ruslahaug. Sko Páfarotta og Dómínós og Carmella og allir þessir frábæru írösku aupersöngvarar, sko þetta voru alltsaman góðir fjölskylduvinir. Þetta voru alltsaman mjög góðir vinir mínir og vissu alveg hver ég var.”

Afgreiðsludaman dæsir:

- “Einmitt. Og vissi þessi vinkona þín Nancy Viagra líka hver þú varst?”

- “Hún Nancy? Nancy Fancy? Jájájájá, en ekki hvað? Hún þuldi upp þvílíkar ástarjátningar til mín að ég vissi hreinlega ekki hvert hún ætlaði. Hún er bara með mig gjörsamlega á heilanum. Lét dæluna ganga og vissi alveg nákvæmlega hver ég var. Hún er að pakka niður í töskur núna, alveg í skýjunum. Getur ekki beðið. Málið er semsé algerlega í höfn. Hringdu nú fyrir mig á Stöð 2 baby og segðu gæunum þar að láta þjóðina vita að stórsöngvarinn Góla sé búinn að redda Nancy Sinatra. Hún verði með tónleika í Þjóðminjasafninu næsta miðvikudag.”

Afgreiðsludaman hristir hausinn puffandi og segir á leiðinni inní eldhús:

- “Ef ég hringi eitthvað fyrir Þig þá verður það annaðhvort á lögregluna eða á lækni.”

Geir muldrar með sjálfum sér:

- “Djödlinn sjálfur mar. Hellíti munaði litlu mar að ég skyldi hafa náð í hana Nancyju. Ég var með rétta nafnið og rétta landið og allt. Það eina sem vantaði var að þetta væri rétta manneskjan. Þá hefði þetta verið komið. En það þýðir ekki að gefast upp. Þá er bara að skella sér til New....New....Uuuu...New-eitthvað. Bíddu nú við. Hvort sagði hún að hin rétta Nancy ætti heima í New Orleans eða New York...uuu.... ...eða New Dehli....eða New Sealand...eða var það New Mexico? Hmm....Jæja það skiptir ekki máli. Þessar borgir eru hvort eð er allar í Írak. Best að skella sér þangað í kósíheitin með fyrstu vél og þefa hana uppi. Mér mun pottþétt takast að komast uppá....hafa uppá henni.”

Hann togar skyrtukragann langt uppfyrir haus, tekur nokkur steppspor, strýkur snöggt yfir hárið og kallar fram í sal:

- “Halló! Halló gott fólk! Viljiði aðeins gefa mér hljóð. Viljiði sýna smá respect og stoppa aðeins þetta viðvaningsgaul ykkar í eina mínútu. Ég heiti Geir Ólafs einsog þið eflaust öll vitið rétt einsog hvert einasta mannsbarn í heiminum, og ég ætlaði bara að hryggja ykkur með því að hef ekki tíma til að troða upp í þessu fjósi hérna og heiðra ykkur lengur með nærveru minni því ég er að fara út í útlandið að ná í hana Nancy Sinatra.”

Einhver rauðþrútinn brennivínsberserkur öskrar:

- “Ertu örugglega að fara? Er það loforð?!”

Annar ennþá rauðþrútnari öskrar:

- “Geturðu nokkuð farið STRAX? Á stundinni?!”

Þriðji, sá allra rauðþrútnasti öskrar:

- “Er ekki nafnið þitt skammstafað Gé.Ó.? Farðu endilega sem allra fyrst! GÓ!

Náungi sem liggur sofandi fram á borðið rís upp við dogg og kallar á Geir:

- “Wake me up before you go G.Ó.”

Geir hefur upp raust sína og syngur hástöfum tvær setningar:

“I did it My Way. I´m gonna Fly aWay.”

Labbar síðan gæalega á dyr. Salurinn syngur hástöfum á eftir honum:

- “Ó please go Far aWay. Við fögnum Vei Vei!”

 

Oft byrjar homminn á öfugum enda, enda öfugur

Þeir eru margir sem halda að ég hafi eitthvað á móti hommum og lessum, líklegast vegna þess að ég bjó til og birti í málsháttabók minni “Stormur á skeri” nokkra djókmálshætti um þennan frýnilega hóp fólks, rétt einsog dverga, svertingja, alþingismenn, bankaræningja, olíusamráðsfursta, blindingja, gáfumenn, góðmenni og aðra minnihlutahópa. Ég tók það fram í formálanum að margir minnihlutahópar þjóðfélagsins lægju það vel við höggi að það væri glæpur að láta undir höfuð leggjast að gefa þeim gott vink. Orðrétt sagði ég: “Maður má ekki mismuna fólki á þann hátt að sparka eingöngu í standandi mann. Hvers eiga hinir liggjandi að gjalda? Skoðanir mínar og innihald bókarinnar eru að mestu tveir ólíkir heimar, líkt og verðlag á Íslandi og heilbrigð skynsemi.”

  

Því fer semsé víðsfjarri að ég hafi nokkuð á móti rassmussum og lessumussum. Sumir minna allra bestu vina eru eins þrælöfugir og hægt er að vera og það er bara hið allra besta mál. Allavega ekki mitt mál. Drullupumpur eru líka fólk. Maður á að bera virðingu fyrir saurþjöppum rétt einsog venjulegu fólki. Einn skársti vinur minn sem er kúkalabbi af guðs náð kynnir sig stundum í síma sem kynvillinginn: “Blessaður, það er kynvillingurinn hér. Hvað segja menn?”

“Kynvillingar” njóta í dag allra þeirra réttinda sem aðrir borgarar hafa í þessu landi, sem betur fer, nema hvað þeir fá ekki að gifta sig í kirkju. Og er það eitthvað skrítið? Hvernig skyldi nú standa á þessu?

Skrifað stendur í heilagri Ritningu, þriðju Mósebók:

“Eigi skalt þú leggjast með karlmanni sem kona væri. Það er viðurstyggð.”

“Og leggist maður með karlmanni sem kona væri þá fremja þeir báðir viðurstyggð. Þeir skulu líflátnir verða, blóðsök hvílir á þeim.”

 

Hversu heimskulegt sem mönnum kann að þykja þetta þá stendur þetta engu að síður í biblíunni og það er sá leiðarvísir sem kirkjunnar menn eiga að fara eftir, eigi þeir ekki að kallast hentustefnumenn og hræsnarar. 

Biblían, orð guðs, einsog kristnir menn kalla þessa bók, er afdráttarlaus í þessum efnum. Drottinn allsherjar getur hér varla kveðið fastar að orði. Hann hefur greinilega algert antípat á hommum (sköpunarverki sínu) og vill láta hakka þá alla í spað. Stúta þeim. “Þeir skulu líflátnir verða,” einsog hann orðar það svo fallega af föðurlegri umhyggju og umburðarlyndi. Kallinn er haldinn meiri hommafobíu en Árni Johnsen og vill láta moka öllum þessum helvítis bakpokum og skítseiðum út í hafsauga.  

En hvað vilja “kynvillingarnir” sjálfir? Jú þeir vilja ólmir og uppvægir fá rétt til þess að gifta sig í kirkju, húsi guðs, þess guðs sem hefur ímugust á þeim og vill láta hengja þá í hæsta gálga. Hvar er sjálfsvirðingin? Stoltið? Þeir kalla hátíð sína Gay Pride, en hverskonar stolt er það að sleikja sig upp við harðstjóra sem vill láta lífláta þá? Hefur sá klár eitthvert stolt sem leitar þangað sem hann er kvaldastur? Þetta er einfaldlega aulaháttur. Í besta falli rugl.

Karl Sigurbjörnsson biskup er ekki sammála guði sínum og vill taka fram fyrir hendurnar á honum með því að leggja til að prestar, sem svo kjósa, verði veitt heimild til að staðfesta samvist samkynhneigðra í húsi drottins. Hann heldur vonandi djobbinu fyrir vikið þó hann haldi líklegast ekki andlitinu í augum guðs.

Gunnar í Krossinum vill hinsvegar standa vörð um ritninguna, orð guðs, og framfylgja því af fremsta megni þó hann hafi reyndar ekki ennþá lagt til að “kynvillingar” skulu skotnir með Colt 45 milli augnanna á Austurvelli, en þá tillögu ætti hann náttúrulega að bera fram sem einarður kristinn maður ef hann ætlar að vera samkvæmur sjálfum sér.

Annaðhvort trúir maður því að biblían eins og hún leggur sig sé innblásin af guði eða ekki. Sá sem tínir þægilegustu og áferðarfallegustu molana úr biblíunni og sleppir hinum sem hann er ekki sammála og samsamar sig ekki við, sá maður þykist einfaldlega vita betur en guð og er að setja sig skör hærra en sá ágæti einræðisherra. (Guð vill vera einráður á markaðinum og þolir enga samkeppni, samanber: “Þú skalt ekki aðra guði hafa,” sem er óbein yfirlýsing um það að aðrir guðir séu til, en þá beri hinsvegar að ignorera því Hann einn sé langflottastur og hann einan beri að tilbiðja og dýrka í skriðdýrslegri auðmýkt og undirgefni, einsog hann sé soldið óöruggur með sjálfan sig og sé haldinn djúpstæðri minnimáttarkennd í bland við all svakalegt mikilmennskubrjálæði. Man ekki í svipinn hvað þetta er kallað í geðlæknisfræðinni).

Gefum okkur að guð sé skapari mannkyns og að við séum sköpuð í hans mynd einsog stendur skýrum stöfum í biblíunni. Óljúgfróðir öldungar og vísindamenn hafa áætlað að samkynhneigðir séu um 10% mannkyns og að önnur 10% séu bisexual. Sjálfur held ég reyndar að tala bisexuala sé mun mun hærri því það hefur hingaðtil ekki reynst ýkja erfitt að fá konur í þríkant. Yfir 80% þeirra hafa verið til í tuskið. Guð skapaði allt þetta lið, allt mannkynið, og það yrkir enginn öðruvísi en hann er. Og hvað þýðir þetta, í ljósi þess að við erum sköpuð í guðs mynd? Jú, þetta þýðir það að guð er um 10% hommi og meira og minna bisexual ofan í kaupið. Hann fyrirverður sig hinsvegar fyrir hommann í sér og vill afmá þessa “viðurstyggð” sem hann kallar svo. Kannski er þetta ástæðan fyrir minnimáttarkenndinni sem lýsir sér í því að hann vill vera dýrkaður og dáður og tilbeðinn í það óendanlega með öllum sínum földu göllum. Hann gengur meira að segja svo langt að hleypa engum inní sitt himnaríki nema að menn trúi á hann (hafi trú á honum) og dýrki hann af alefli og liggi slefandi af hrifningu yfir honum og öllum hans óréttláta ófullkomna heimska heimi.

Það er mitt álit að hommar og lessur eigi ekki að kóa með guði, eigi ekki að falast eftir þeim bjánalega rétti að fá að giftast í húsi þess guðs sem hefur ógeð á þeim og vill láta stúta þeim. Samkynhneigðir verða að hafa eitthvað “pride,” eitthvað stolt. Þeir mega ekki láta guð taka sig svona í kakóið. Borgaraleg gifting er svarið, þ.e.a.s. ef þetta ágæta fólk er svona hrifið af giftingum á annað borð.

Einsog lýðum er ljóst þá hefur guð ekki komið fram opinberlega í 2000 ár og er löngu hættur að skipta sér af málum mannfólksins sem byggir þessa kúlu. Áður fyrr þegar hann var í framboði fyrir mannkynið þá var hann á snakki við Pétur og Pál (aðallega þá tvo) og dreifandi út auglýsingaPésum og tilskipunum og reglugerðum og boðum og bönnum einsog Vinstri græningi, og svo mynduglega var hann með nefið ofaní hvers manns koppi að fólk gat varla rekið svo við að hann væri ekki mættur hnusandi á svæðið með vísifingurinn á lofti einsog Marteinn Mosdal: “Bannað að prumpa hátt. Bannað að pissa utaní garðvegg (það stendur í Gamla Testamentinu). Ég vil Einn ríkisrekinn guð. Ég er hann. Einn ríkisrekinn frelsara. Ég er hann líka. Einn ríkisrekinn heilagan anda. Ég er hann líka. Ég er margskiptur persónuleiki, semsé geðklofi og það er gott mál. Ekki líta á konu með girndarhug. Ekki hommast. Fólk á ekki að vera á Rás 2. Kynlíf er frá djöflinum honum Lúsífer komið sem ég skapaði forðum daga. En uppfyllið helvítis jörðina án þess að hafa gaman af því. Og ekki gleyma að trúa á mig. Því ekki geri ég það. Dýrkið mig andskotans ófétin ykkar. Kjósið Mig. Setjið X við G.”

En það er semsé af sem áður var. Nú er guð greyið búinn að sitja svo lengi í embætti að hann er farinn að láta allt reka á reiðanum og er gjörsamlega búinn að missa tengslin við fólkið og raunveruleikann. Algerlega jarðsambandslaus, enda uppí skýjunum. Lætur aldrei ná í sig. Svarar ekki áköllum. Löngu búinn að gefast upp á þessu öllu saman. Liggur marflatur í sínum skáp með leppa fyrir augunum og hrýtur. Alveg búinn á´ðí.  

Enda hér á vísum sem ég birti í ljóðabók minni "Með ósk um bjarta framtíð:"

 

Við þurfum á drottins hjálp að halda,

hér fer engan vel um,

en guð er hommi allra alda,

ævinlega í felum.

 

Ég bið um mikið, bið um frið og kærleik,

bið um greind og sálarlegan færleik.

Það er ólán, skelfing, skömm og synd

að sköpuð vorum við í drottins mynd.

                                                                                                    

Ó borg mín borg

  Gerði eina litla fallega vísu á þriðjudaginn var þegar nýi meirihlutinn í borginni settist að kjötkötlunum þar sem mauksoðið fórnarlamb var m.a. á matseðlinum:

 

Baktjaldamakkarónar

í bakherbergjum þinga,

brasa hvern þeir eigi

í bakið næst að stinga,

með hentistefnumál fylgja

Hrappssyni Birni Inga.

- Ömurlegur Dagur

í lífi Reykvíkinga.